نقش پذیری آموزش و پرهیز از معرکه‌گیری در مسیر درمان

به نام قدرت مطلق الله

هشتمین جلسه از دور چهل و سوم کارگاه ‌های آموزشی ویژه مسافران کنگره 60 ، نمایندگی ایمان با استادی مسافر میثم، نگهبانی مسافر علیرضا و دبیری مسافر علیرضا با دستور جلسه "رابطه‌ی یادگیری و معرکه‌گیری" در روز چهارشنبه 5 آذر ماه 1404 ساعت 17:00 آغاز به کار نمود.

خلاصه سخنان استاد:

در ابتدا از راهنمای عزیزم آقا حامد تشکر می‌کنم که به‌ من اجازه دادند خدمت کنم و آموزش بگیرم، در مورد این دستور جلسه، می‌خواهم از تجربه‌ شخصی خودم صحبت کنم. حدود سه سال پیش که تازه وارد کنگره شده بودم، هنوز شناخت کاملی نسبت به این سیستم نداشتم. اما رفته‌رفته که جلو آمدم، متوجه شدم هر دستور جلسه برای من مانند یک درخت است؛ بذری که در دوران اعتیاد در وجود من کاشته شده و حالا در کنگره به من کمک می‌شود آن را درست بشناسم.

اگر به گذشته‌ام نگاه کنم، اولین بار که خانواده‌ام، مخصوصاً مادرم، مواد مخدر را از جیب من پیدا کرد، من با کلی انکار و معرکه‌گیری سعی کردم زیر بار نروم، اما دودش در نهایت به چشم خودم رفت. بعداً این رفتار را در دیگر بخش‌های زندگی‌ام هم دیدم. وقتی چیزی را بلد نبودم یا نمی‌توانستم درست انجام دهم، به‌جای پذیرش و یاد گرفتن، دست و پا می‌زدم و می‌گفتم "من خودم می‌توانم". همین باعث می‌شد هیچ‌وقت به نتیجه‌ای که می‌خواستم نرسم.

معرکه‌گیری برای من یعنی همین؛ یعنی آدمی که آموزش نمی‌پذیرد و فکر می‌کند همه چیز را می‌داند. اصولاً اگر کسی می‌خواست چیزی به من یاد بدهد، از گوشم بیرون می‌رفت. یادم هست آن زمان در یکی از این NGO ها می‌گفت: "میثم، یک روزی تو هم در این مسیر می‌افتی" و من با خودم می‌گفتم نه، امکان ندارد! اما همان شد؛ چون گوش شنوا نداشتم، افتادم.
در کنگره هم ابتدا همین‌طور بود. مدتی اول خوب و قوی سفر می‌کردم، اما به نوشتن سی‌دی که می‌رسید، معرکه می‌گرفتم. یا وقتی صحبت از خدمت کردن می‌شد، باز بهانه می‌آوردم. بعدها فهمیدم چه اشتباهی می‌کردم؛ آن زمان معرکه می‌گرفتم چون از لذتی که در آموزش نهفته بود، عقب می‌ماندم. نیروی منفی همیشه اول کار در من مقاومت ایجاد می‌کرد تا نپذیرم و بخواهم همه چیز را خودم و به روش خودم درست کنم.

امروز خدا را شکر می‌کنم که در جمع دوستان و در این مسیر هستم. همیشه در خانه برای خودم مثالی می‌زنم و می‌گویم: "من خدا را شکر می‌کنم که در مسیر اعتیاد قرار گرفتم." چون چیزهایی که امروز از کنگره یاد گرفته‌ام، هیچ‌کس نمی‌توانست جای دیگری به من آموزش بدهد. نمونه‌ کوچکش همین معرکه‌گیری است. خیلی از مشکلات درونی من با هیچ چیز بیرونی، پول، عشق، یا حتی حال خوب لحظه‌ای، حل نمی‌شود. فقط با آموزش‌های کنگره قابل اصلاح است.

حتی اگر روزی بگویم کنگره بد است، آن‌وقت یعنی خودم نخواسته‌ام یاد بگیرم. وقتی گوش شنوا داشته باشم، می‌توانم بهترین استفاده را از این بستر بکنم. بعید می‌دانم بیرون از کنگره جایی باشد که رایگان آموزش بگیری و زندگی‌ات در همه‌ زمینه‌ها تغییر کند. کنگره فقط اعتیاد را درمان نمی‌کند؛ رابطه‌ با آدم‌ها، نگاه‌ به جامعه و بسیاری از جنبه‌های زندگی را اصلاح می‌کند.

قبلاً وقتی می‌گفتند با آدم‌ها گرم و صمیمی باش، می‌گفتم: "نه بابا، چرا من باید این‌طوری باشم؟" و باز ریشه‌اش همان معرکه‌گیری بود.
بسیار ممنونم که به صحبت‌هایم گوش دادید.

تایپ : مسافر حسن

عکاس خبری : مسافر مهدی
تنظیم : مسافر امیر
ارسال : مسافر احمد
مسئول خبری: مسافر ابوالفضل