اینجا تکه‌ای از بهشت است

جلسه هشتم از دوره سی‌ام کارگاه‌های آموزشی خصوصی کنگره ۶۰ ویژه همسفران شعبه رودکی به استادی همسفر پروین، نگهبانی همسفر خدیجه و دبیری همسفر مرضیه با دستور جلسه «رابطه یادگیری و معرکه‌گیری» در روز سه‌شنبه چهارم آذر ماه ۱۴۰۴ راس ساعت ۱۶:۰۰ آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد:

در ابتدا خدا را شاکر هستم که در این جایگاه قرار دارم از بنیان کنگره و خانواده محترمشان تشکر می‌کنم که چنین بستری را فراهم نموده تا آموزش بگیریم و به درمان و رهایی برسیم. دستور جلسه امروز در مورد رابطه یادگیری و معرکه‌گیری می‌باشد، اوایل خود من هم معرکه‌گیر بودم با مسافر و فرزندانم درگیر بودم. زمانی که وارد کنگره شدم مانند زمان کودکی و دوران مدرسه توانستم آموزش‌هایی را بگیرم تا بتوانم بهتر زندگی کنم. آرام آرام با یادگیری، معرکه‌گیری را کنار گذاشتم، به مرور زمان و با آموزش‌ها کارگاه‌های آموزشی را شرکت کردم، وقتی به لژیون جونز آمدم بعد از مدتی گفتم دیگر نمی‌آیم، چون احساس می‌کردم به مقصد خود نرسیدم و لاغر نشدم و این معرکه‌گیری دوباره به سراغم آمد. راه را یاد گرفته بودم، اما کاری انجام نمی‌دادم. بعد از آن دوباره شروع کردم و به مرور زمان وزنم را پایین آوردم آن زمان متوجه شدم وقتی کاری را به درستی انجام بدهم به هدف خود می‌رسم. دریافتم هرگاه نق زدن، غر زدن و معرکه‌گیری را کنار بگذارم رابطه بهتری با مسافر و فرزندانم خواهم داشت و مسافرم هم بهتر سفر خواهد کرد. مسافرم در زمان سفر خود اصلاً اذیت نشد و به راحتی سفر خود را انجام داد، اما خود من احتیاج زیادی داشتم که به کلاس‌ها بیایم و آموزش ببینم به مرور زمان آموزش‌ها را دریافت کردم. همیشه فکر می‌کردم آموزش‌ها برایم بسیار کم می‌باشد و چیز زیادی دریافت ننمودم، اما راهنمایم همیشه به من می‌گفت به مرور زمان متوجه خواهی شد تمام آموزش‌هایی که گرفتی چگونه است. همینطور هم شد، زمانی که به جایی می‌رویم مهمانی یا به خانه کسی می‌رویم این آموزش‌ها تمام و کمال به خاطرم می‌آید و سعی خود را می‌کنم تمام آموزش‌ها را کاربردی کنم. خدا را شکر الان در زندگی مانند قبل تنش و سختی وجود ندارد این یعنی آموزش‌ها را به خوبی یاد گرفته‌ایم. زمانی که اتفاقی برای ما می‌افتد دوباره به حالت معرکه‌گیری برمی‌گردیم، باید سعی کنیم با دریافت درست آموزش‌ها و به کارگیری آن‌ها از معرکه‌گیری دور شویم، اوایل که به کنگره آمده بودم یکی از همسفران می‌گفت: اینجا تکه‌ای از بهشت است. کسانی که مرتب به هم سلام می‌کنند، همدیگر را در آغوش می‌گیرند و به هم محبت می‌کنند و برایم خیلی بی‌معنی بود؛ اما اکنون به این نتیجه رسیدم همین محبت‌ است که اینجا را تبدیل به بهشت کرده است. خدا را شکر اکنون به آرامش رسیدم. از راهنمایان کنگره ۶۰ بسیار تشکر می‌کنم که این آموزش‌ها را در اختیار ما قرار می‌دهند.

تایپیست: همسفر زهرا رهجوی راهنما همسفر فریبا (لژیون سوم)
عکاس: همسفر مریم رهجوی راهنما همسفر فریبا (لژیون سوم)
ویرایش، تنظیم و ارسال مطلب: نگهبان سایت همسفر نگین