نظم و احترام زیربنای موفقیت در کنگره 60

به نام قدرت مطلق الله

سلام حسن هستم یک مسافر از لژیون دوم

برداشتی از سی دی هفتگی "نظم و احترام"

برای اینکه بدانیم دیگران چگونه با ما برخورد کنند، ابتدا باید به رفتار خودمان نگاه کنیم. احترام یک واکنش است؛ یعنی مردم براساس آنچه از ما می‌بینند، میزان احترام را تعیین می‌کنند. اگر رفتار، گفتار و منش ما درست باشد، احترام هم به‌طور طبیعی ایجاد می‌شود.

نظم هم یکی از زیرساخت‌های مهم زندگی انسان است. عاداتی مانند نماز با آداب مشخص و زمان ثابت، نمونه‌ای از آموزش عملی نظم هستند؛ عملی که ذهن و رفتار انسان را به‌تدریج منظم می‌کند.

بخش مهمی از احترام، در شیوه صحبت کردن شکل می‌گیرد. بسیاری از افراد نمی‌دانند چگونه با هم گفت‌وگو کنند. هر کلمه جایگاه خودش را دارد؛ تعارف‌ها، خطاب‌ها و واژه‌ها باید متناسب با موقعیت و جنسیت مخاطب باشد.
بعضی عباراتی که بین دوستان صمیمی استفاده می‌شود، برای گفت‌وگو با یک خانم یا آقا مناسب نیست. رعایت همین جزئیات، پایه ادب اجتماعی است.

در کنار این موضوع، آداب ورود و خروج و رفتار در محیط‌های عمومی اهمیت زیادی دارد. وارد هر مکانی که می‌شویم—خانه، اتاق، اداره، تاکسی—سلام کردن، اجازه گرفتن و ننشستن بدون اجازه از نشانه‌های احترام است. سه واژهٔ ساده‌ی «لطفاً، ممنون و ببخشید» از مهم‌ترین ابزارهای ارتباط محترمانه هستند.

در خانواده نیز نباید به‌خاطر صمیمیت، مرزهای احترام از بین برود. درست است که هر کس وظیفه‌ای دارد، اما لحن و شیوه‌ی درخواست ما نشان‌دهنده میزان ادب ماست.
احترام یعنی نگه‌داشتن حریم شخصی دیگران؛ سرزدن به موبایل یا وسایل همسر و بچه‌ها نه تربیت است و نه محبت. تربیت در همراهی، گفت‌وگو، گردش، توجه به وضعیت تحصیلی و عاطفی فرزندان معنا پیدا می‌کند.
تجسس، جایگزین رابطه سالم نمی‌شود. صداقت بهترین ابزار تربیت است و هیچ حیله‌ای ارزش راستی را ندارد.

در کنگره ۶۰، نظم یکی از ارکان اصلی است. اگر راهنما با رهجو با ادب و اصول برخورد کند، رهجو نیز به همان شکل رفتار را بازمی‌گرداند.

جلسات باید دقیقاً راس ساعت آغاز شود؛ زیرا کوچک‌ترین بی‌نظمی، به‌سرعت منتقل می‌شود و کل سیستم را تحت تأثیر قرار می‌دهد. برای همین، حتی در موضوع رهایی نیز قوانین دقیق رعایت می‌شود و کمبود یک روز یا یک پرونده ناقص پذیرفته نمی‌شود—نه از سر سختگیری، بلکه برای حفظ نظم عمومی.

نظم مانند یک نیروی سرایت‌کننده عمل می‌کند؛ همان‌طور که بی‌نظمی نیز قابلیت انتقال دارد. فضای کنگره مانند سنگ آسیاب است؛ هر چیزی که وارد آن می‌شود، اگر ناهماهنگ باشد، به‌تدریج اصلاح می‌شود.
بسیاری از رفتارهایی که افراد در بیرون انجام می‌دهند، وقتی وارد کنگره می‌شوند تغییر می‌کند؛ چون با فرهنگ نظم روبه‌رو می‌شوند و آن را می‌پذیرند.

تغییراتی مانند ترک مواد مخدر، سیگار و الکل، داشتن رشته ورزشی، کاهش وزن، پرهیز از دروغ و تقلب، همه نتیجه‌ی مستقیم رعایت نظم است. اضافه‌وزن، مصرف سیگار یا مواد، نشانه‌ای از بی‌نظمی فیزیولوژیکی هستند. وقتی فرد نظم را بپذیرد، تمام بخش‌های زندگی‌اش رو به تعادل می‌رود.

امید است همه ما بتوانیم این فرهنگ نظم و احترام را در تمامی بخش‌های زندگی خود جاری کنیم.

تایپ و تنظیم : مسافر حسن خدمتگزار سایت
ارسال:گروه خبری شعبه ایمان