گامی بزرگ در مسیر رشد

در کنگره۶۰، یکی از مهم‌ترین موضوعاتی که همواره بر آن تأکید می‌شود یادگیری است. بسیاری از افراد، زمانی که وارد کنگره می‌شوند، تصور می‌کنند فقط باید مصرف خود را قطع کنند و همه‌چیز به‌طور خودکار درست خواهد شد؛ اما به‌ تدریج درمی‌یابند که مسئله فقط ماده مخدر نیست، بلکه خود انسان است؛ طرز فکرش، عادت‌هایش و نگاهش به زندگی. به همین دلیل، یادگرفتن و تغییرکردن، بخشی جدانشدنی از مسیر درمان به‌شمار می‌آید.

یادگیری در کنگره بیشتر از طریق جلسات هفتگی، لژیون‌ها و آموزش‌هایی همچون سی‌دی‌ها صورت می‌گیرد. هنگامی که فرد به‌طور منظم در جلسات حاضر شود، صحبت‌ها را بشنود و سپس درباره‌ آن‌ها تفکر کند، آرام‌آرام به نکاتی پی می‌برد که شاید سال‌ها کسی آن‌ها را به او نگفته بود. نوعی گشودگی ذهن و نگاه اتفاق می‌افتد؛ هم نسبت به خودش و هم نسبت به مفهوم زندگی.

اما تنها شنیدن کافی نیست. چیزی که کنگره همواره بر آن تأکید دارد عمل‌کردن است. یعنی آنچه می‌آموزیم، باید اندک‌اندک در رفتار، نظم، احترام‌گذاشتن و نحوه‌ برخورد ما با دیگران نمایان شود. گاهی یک تغییر کوچک مثلاً به‌موقع‌آمدن به جلسه باعث می‌شود انسان احساس کند می‌تواند بر خود و زندگی‌اش مسلط باشد و همین احساس، خود گامی بزرگ در مسیر رشد است.

در مقابل یادگیری، مسئله‌ای به نام معرکه‌گیری وجود دارد. شاید همه‌ ما کم‌وبیش آن را تجربه کرده باشیم؛ زمانی که حواس انسان از اصل موضوع پرت می‌شود و به حاشیه‌ها کشیده می‌شود. معرکه‌گیری یعنی زیاد حرف ‌زدن درباره‌ مسائل بی‌ربط، شکایت‌های بی‌مورد، قضاوت‌کردن، ایرادگرفتن از قوانین یا حتی تلاش برای جلب توجه. این امور، انرژی فرد را تحلیل می‌برد و اجازه نمی‌دهد تمرکز او بر درمان باقی بماند.

در کنگره گفته می‌شود معرکه‌گیری در نقطه‌ مقابل یادگیری قرار دارد. زیرا کسی که در مسیر یادگیری قرار گرفته است، آرام‌تر، متمرکزتر و مسئول‌تر می‌شود و دیگر نیازی نمی‌بیند خود را درگیر بحث‌ها و حاشیه‌ها کند. هرچه میزان دانایی افزایش می‌یابد، انسان کمتر به‌دنبال سروصدا، هیاهو و توجه بیرونی می‌گردد و بیشتر به دنیای درون خود می‌پردازد. وقتی فرد درمی‌یابد که مشکل اصلی بیرون از او نیست، بلکه درون خودش است و باید خود را بسازد، دیگر زمان و انرژی خود را صرف معرکه‌گیری نمی‌کند.

در نهایت، یادگیری موجب می‌شود انسان قدم‌به‌قدم رشد کند و به آرامشی عمیق و پایدار دست یابد و معرکه‌گیری نیز به‌ مرور خودبه‌خود از بین می‌رود؛ زیرا فرد می‌آموزد اصل زندگی را دریابد و انرژی خویش را بیهوده هدر ندهد. این روند شاید زمان‌بر باشد، اما نتیجه‌ آن حقیقتاً شیرین است: آرامشی واقعی و حال‌خوبی که از درون انسان می‌جوشد.

نویسنده: همسفر سیما رهجوی راهنما همسفر فاطمه (لژیون پنجم)
رابط خبری: همسفر ناهید رهجوی راهنما همسفر فاطمه (لژیون پنجم)
ویرایش و ارسال: همسفر نیلوفر رهجوی راهنما همسفر معصومه (لژیون هفتم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی پرستار