معرکه گیری ریشه در جهل و ناآگاهی دارد.

خلقت انسان و تمام موجودات بر پایه اصول، آموزش و یادگیری شکل گرفته است. بسیاری از ما تصور می‌کنیم یادگیری تنها مربوط به دوران مدرسه است، اما حقیقت این است که آموزش در تمام ابعاد زندگی جریان دارد. انسان برای رسیدن به رشد، تعادل و تکامل، ناچار است بیاموزد و آموخته‌های خود را به اجرا درآورد.

در گذشته، مفهوم معرکه‌گیری بیشتر در میدان‌های جنگ به کار می‌رفت؛ زمانی که جنگ‌ها تن‌به‌تن بود و فردی برای نجات خود یا منحرف‌کردن توجه دشمن، حرکاتی انجام می‌داد تا فرصت فرار یا حمله بیشتری پیدا کند. این رفتار در میان پهلوانان، شعبده‌بازان و مارگیران نیز دیده می‌شد؛ اما امروزه معرکه‌گیری، شکلی رفتاری و روانی پیدا کرده و در بسیاری از انسان‌ها قابل مشاهده است.

برای اینکه انسان بتواند آموزش ببیند و رشد کند، لازم است اصولی را بپذیرد. ابتدا باید بداند که نمی‌داند؛ این نقطه آغاز یادگیری است. سپس لازم است باور داشته باشد که افرادی؛ مانند راهنما، مربی یا بزرگ‌ترها،  دانشی فراتر از او دارند و می‌توان از آنان آموخت. در نهایت، باید در مسیر آموزش، پذیرنده و تسلیم دانایی بالاتر باشد؛ نه در تمام ابعاد زندگی؛ بلکه فقط در همان موضوعی که قصد یادگیری آن را دارد؛ اگر این اصول پذیرفته نشود، فرد وارد معرکه‌گیری می‌شود.

معرکه‌گیری در نقطه مقابل یادگیری قرار دارد و ریشه در جهل، ناآگاهی و نپذیرفتن مسئولیت دارد. زمانی که انسان حاضر نیست اشتباهات خود را بپذیرد، مثلث ترس، منیت و ناامیدی فعال می‌شود و فرد به جای تغییر، به توجیه، انکار، نمایش و حاشیه‌سازی روی می‌آورد. این رفتار اغلب از کمبود، حسادت، خودخواهی و ضعف امنیت درونی ناشی می‌شود.

نتیجه معرکه‌گیری معمولاً دو مسیر دارد: یا انسان پس از تجربه شکست، اشتباهات خود را می‌بیند و از تاریکی به سمت نور حرکت می‌کند یا در مقابل، در عمق تاریکی فرو می‌رود و فرصت رشد را از دست می‌دهد. برای حرکت به سمت نور و تکامل، انسان نیاز به الگو، آموزش و راهنما دارد. تنها زمانی که آموزش با تفکر و تجربه همراه شود، دانایی مؤثر شکل می‌گیرد و انسان می‌تواند به تعادل، آرامش و رشد واقعی دست پیدا کند.

در مسیر یادگیری، انسان به این درک می‌رسد که تغییر ناگهانی نیست؛ بلکه نیازمند زمان، استمرار و پشتکار است. هیچ تحولی بدون صبر، آموزش و پذیرش شکل نمی‌گیرد. همان‌گونه که طبیعت برای رسیدن به فصل شکوفه‌دهی، زمستان را پشت سر می‌گذارد، انسان نیز باید دوران سردرگمی، ۱آزمون و خطا و حتی گاهی سکون را تجربه کند تا به مرحله‌ای تازه از رشد برسد.

وقتی انسان از معرکه‌گیری فاصله می‌گیرد، فضای درونی‌اش برای دریافت آموزش باز می‌شود. آرامش جای تنش را می‌گیرد و نگاه او به مسائل عمیق‌تر و شفاف‌تر می‌شود. در این حالت، نه‌تنها یادگیری آسان‌تر می‌شود، بلکه انتخاب‌های او نیز منطقی‌تر و نزدیک‌تر به مسیر درست خواهد بود.

دانایی مؤثر در نهایت انسان را به نقطه‌ای می‌رساند که بتواند با اختیار و آگاهی، بهترین تصمیم‌ها را برای زندگی خود بگیرد. این همان جایی است که شخصیت انسان ساخته می‌شود و او می‌تواند الگوی دیگران باشد. مسیری که با آموزش آغاز می‌شود، با عمل ادامه پیدا می‌کند و با تکامل به ثمر می‌نشیند.

منبع: سی‌دی یادگیری و معرکه‌گیری، لایو چهارشنبه
نویسنده: همسفر زهره رهجوی راهنما همسفر شهناز  (لژیون سوم)
ویرایش و رابط خبری: همسفر مریم رهجوی راهنما همسفر شهناز (لژیون سوم)
ارسال: راهنمای تازه‌ واردین همسفر زهرا (نگهبان سایت)
همسفران نمایندگی صفادشت