سیدی شتر از جمله آموزشهای بنیادین و عمیق مهندس حسین دژاکام محسوب میشود که دربردارنده مفاهیم کلیدی برای درک مسیر درمان اعتیاد و همچنین توسعه فردی در زندگی ضروری است.
شتر در این سیدی نماد یک انسان در مسیر رهایی است؛ انسانی که صبور، مقاوم، خودکفا و متکی به ذخایر و منابع درونی خود در برابر سختیهای مسیر است.
این آموزش، مسیر درمان و زندگی پس از درمان را به سفری طاقتفرسا و یک بیابان سوزان تشبیه میکند که تنها با داشتن ویژگیهای خاص، میتوان از آن به سلامت به مقصد رسید.
شتر به عنوان نماد اصلی این سیدی، نماد مطلق پایداری، استقامت و تحمل شرایط دشوار است؛ شتر در بیابان سخت، سوزان، خشک و پر از مخاطرات با آرامش، ثبات قدم و بدون شکایت به راه خود ادامه میدهد و هیچگاه امید خود را به مقصد از دست نمیدهد.
مهندس دژاکام از این نماد برای انتقال چند پیام حیاتی در مورد چگونگی مواجهه با اعتیاد و مشکلات زندگی استفاده میکنند؛ اول تحمل شرایط سخت، گذر از بیابان مشکلات و مسیر درمان اعتیاد هم از نظر جسمی و هم از نظر روانی که اغلب به یک بیابان طاقت فرسا تشبیه میشود. در این بیابان سختیها، وسوسهها، ناامیدیها و فشارهای محیطی اجتنابناپذیرند.
شتر بودن یعنی پذیرش واقعیت؛ پذیرفتن اینکه سختی بخشی از مسیر است و گریزی از آن نیست؛ در واقع ادامه دادن و عدم توقف در برابر اولین خستگی یا مشکل است.
این استقامت باید بدون عجله و با حفظ تعادل صورت گیرد.
مهمترین ویژگی فیزیکی شتر توانایی ذخیره آب و انرژی در کوهان خود است؛ این کوهان منبع حیات شتر در زمان قحطی و کم آبی خواهد بود که کوهان نماد ذخایر درونی انسان، ذخیره ایمان و عشق انسان است. همسفر یا مسافر باید در دوران آسایش و سلامت، ذخایر ایمان، عشق به حقیقت، امید و دانش کسب شده از کنگره۶۰ را در درون خود جمعآوری کند.
هنگامی که با بحرانهای زندگی، وسوسهها یا شرایط سخت اجتماعی مواجه میشود، این ذخایر درونی باید به کار گرفته شود تا او را زنده واستوار نگه دارد. اتکا به این منابع درونی او را از وابستگی به عوامل بیرونی بینیاز میکند.
یکی دیگر از ویژگیهای شتر حرکت پیوسته، آرام و حساب شده است که هیچگاه با شتاب یا وحشتزده حرکت نمیکند؛ زیرا حرکت او سنجیده، گام به گام و پیوسته است که این ویژگی بر تفاوت میان سرعت و استمرار تأکید دارد.
پرهیز از عجله در مسیر درمان و رشد، لازم است؛ زیرا شتابزدگی منجر به شکست میشود. رهایی یک شبه اتفاق نمیافتد؛ بلکه روزانه و با قدمهای کوچک است که در مجموع فاصله بسیار زیادی طی میشود و این همان پیشرفت تدریجی است.
سیدی شتر آموزش میدهد که فرد خواستار رهایی باید به انسانی خودکفا، صبور و قابل اعتماد تبدیل شود؛ کسی که در مسیر دشوار درمان یا زندگی، آرام ولی پیوسته قدم برمیدارد.
همچنین درباره چگونگی حرکت در بیابانهای زندگی آموزش میدهد که هرکس باید یاد بگیرد بار خود را به دوش بکشد، نه اینکه دائم به دنبال کمک بیرونی باشد. درست مثل شتر که بار خود و دیگران را حمل میکند.
زمانی که راه معلوم نیست، باید صبورانه و با توکل جلو رفت؛ چون مقصد با تلاش و در زمان خود روشن میشود.
منبع: سیدی «شتر»
نویسنده: راهنما همسفر زهرا (لژیون سوم)
رابط خبری: همسفر زهرا رهجوی راهنما همسفر زهرا (لژیون سوم)
ویرایش و ارسال: همسفر الهام رهجوی راهنما همسفر پریسا (لژیون بیستوششم) دبیر دوم سایت
همسفران نمایندگی شیخبهایی
- تعداد بازدید از این مطلب :
190