جلسه نهم از دوره دهم سری کارگاه‌های آموزشی خصوصی کنگره ۶۰ نمایندگی شهبازبا استادی مسافر جواد، نگهبانی مسافر مصطفی و دبیری مسافر رضا با دستور جلسه: «نقش سی‌دی و نوشتن آن در آموزش»سه‌شنبه، ۲۷ آبان ۱۴۰۴ – ساعت ۱۷آغازبه کارنمود.
خلاصه سخنان استاد:
سلام دوستان، جواد هستم، مسافر.
ابتدا از آقای دبیر بابت گزارش مفیدشان تشکر می‌کنم، همچنین از آقای اکبر لِجون چهارم که اجازه دادند امروز در این جایگاه خدمت کنم و از شما عزیزان آموزش بگیرم.
یک تشکر ویژه نیز از استاد عزیزم، آقای مسعود، دارم که در طول سفر اولم هر زمان چیزی نمی‌نوشتم، مرا تشویق می‌کرد تا بنویسم و امروز می‌دانم چقدر آن خدمت ارزشمند بوده است.
همچنین از حسین آقا بابت طراحی سؤالات برای بچه‌ها تشکر می‌کنم. ان‌شاءالله اعضا با آموزش درست خود را برای آزمون شهریور ۱۴۰۵ آماده کنند.
و تبریکی ویژه دارم به آقای احمد جودکی بابت افتتاح لِژیون پنجم؛ خدا را شکر که چنین اتفاقات خوبی در نمایندگی شهباز می‌افتد و راهنماها از میان همین بچه‌ها پرورش پیدا می‌کنند.
در مورد دستور جلسه، یعنی «نوشتن سی‌دی و نقش آن در آموزش»، باید بگویم که نوشتن سی‌دی برای من بسیار ارزشمند و مفید بوده است. نوشتن، از آغاز آفرینش انسان وجود داشته است؛ از زمانی که انسان بر سنگ و چرم می‌نوشت تا امروز که با قلم و کاغذ می‌نویسیم. در قرآن کریم سوره‌ای به نام «قلم» وجود دارد و خداوند به قلم و آنچه می‌نویسد قسم یاد می‌کند. این نشان‌دهنده عظمت نوشتن است.
شاعران و عرفای بزرگ نیز همواره بر دانایی و آموزش تأکید کرده‌اند؛ دانایی چیزی نیست که بتوان آن را خرید، بلکه باید با تلاش و یادگیری به دست آورد.
در لِجون اول، زمانی که تازه نمایندگی شهباز افتتاح شده بود، رقابت میان بچه‌ها در نوشتن سی‌دی‌ها زیاد بود. مثلاً اگر من دو سی‌دی می‌نوشتم، احمد سه سی‌دی می‌نوشت. با وجود کارهای فیزیکی زیاد و مسئولیت‌های سفر اول، همیشه سی‌دی‌ها را می‌نوشتیم.
به یاد دارم یک‌بار سی‌دی‌ام را نیاورده بودم، و آقای مسعود رک و دوستانه گفت: «جواد، بشین پشت یو بنویس.» آن روز برایم سنگین بود، اما حالا می‌دانم چه خدمت بزرگی به من کرد؛ همان روز بذر دانایی در من کاشته شد.
استاد امین در یکی از سی‌دی‌هایشان می‌فرمایند: اگر بخواهی کشوری را نابود کنی، نیازی به بمب اتم نیست؛ کافی است مسیر آموزش را از آن کشور بگیری. جامعه‌ای بدون آموزش خودبه‌خود زمین‌گیر می‌شود.
کنگره ۶۰ در مقایسه با بسیاری از NGOهای داخلی و خارجی، موفق‌تر عمل کرده چون نوشتن در آن جایگاه ویژه‌ای دارد. راهنمایان بر انجام نوشتن سی‌دی‌ها تأکید دارند و حتی شروع سفر بدون داشتن سواد و توانایی نوشتن ممکن نیست.
طبق مثلث درمان در کنگره ۶۰ – جسم، روان و جهان‌بینی – جسم و روان با دارو و آموزش بازسازی می‌شوند، اما جهان‌بینی تنها با نوشتن سی‌دی و آموزش تغییر می‌کند.
مسافر، با نوشتن و خواندن سی‌دی، می‌تواند تاریکی‌های ذهن خود را به روشنایی تبدیل کند. من، با چهار سال و نیم حضور در کنگره، هنوز گاهی نیروهای منفی سراغم می‌آیند، اما از آقای مسعود یاد گرفته‌ام که فقط باید سی‌دی بنویسم؛ چه در مشکلات مالی، خانوادگی یا اجتماعی، نوشتن سی‌دی باعث آرامش و حل مسئله می‌شود.
در سی‌دی «شتر» آقای مهندس نیز اشاره شده که در آمریکا، مؤسسات بزرگی مانند NIDA بودجه‌های هنگفتی صرف درمان اعتیاد کرده‌اند، اما در هشتاد سال گذشته موفق به درمان قطعی هیچ مصرف‌کننده‌ای نشده‌اند. در حالی که در کنگره ۶۰، با آموزش و نوشتن، درمان‌های قطعی انجام شده است.
ما یاد گرفته‌ایم که تنها مصرف نکردن مواد کافی نیست؛ باید مشکلاتمان را حل کنیم و به دانایی برسیم.
روزی از آقای مسعود پرسیدم: «آقای مهندس هیچ مشکلی ندارد؟»
ایشان گفت: «برعکس، آقای مهندس دغدغه‌های زیادی دارد، اما چون آموزش دیده و سی‌دی می‌نویسد، بر مشکلات سوار است، نه زیر آن.»
همان‌طور که خودش می‌فرماید: «مسافر مانند دوچرخه‌سواری است که تا زمانی که رکاب می‌زند، پیش می‌رود؛ اگر رکاب نزند، سقوط می‌کند.»
ما آمده‌ایم تا علاوه بر درمان اعتیاد، برای جامعه و آیندگان مفید باشیم و سربار نباشیم. جامعه زمانی که مصرف‌کنندگان را طرد کرده بود، تنها جایی که به ما دست یاری داد، کنگره ۶۰ بود. آقای مهندس گفت: «سی‌دی بنویس تا تولیدکننده شوی، تا محقق شوی، تا دیگر تنها یک معتاد نباشی.»
اگر بخواهیم بر مشکلاتمان فائق شویم و حالمان خوب باشد، باید آموزش ببینیم و سی‌دی بنویسیم. خدمت کردن مالی یا فیزیکی بدون آموزش، تا حدی مؤثر است اما پایدار نیست. آموزش و نوشتن سی‌دی است که انسان را در مسیر درست نگه می‌دارد.
در پایان از نگهبان و همه دوستان بابت شنیدن سخنانم تشکر می‌کنم.
تایپ: مسافر ابوالفضل
تنظیم: مسافر حسین
- تعداد بازدید از این مطلب :
155