آداب و لذت نوشتن سی‌دی

پنجمین جلسه از دوره سی‌ویکم کارگاه‌های آموزشی خصوصی کنگره 60 نمایندگی حسنانی با استادی راهنمای محترم مسافر محمود، نگهبانی مسافر احمد و دبیری مسافر امیرحسین با دستور جلسه "نقش سی‌دی و نوشتن آن در آموزش"  در روز دوشنبه مورخ 1404/08/26 رأس ساعت 17:00 آغاز به کار کرد.

سخنان استاد:
خدا را شکر می‌کنم در کنگره حضور دارم و به من اجازه داده شد در این جایگاه خدمت کنم و آموزش بگیرم.

کنگره مانند یک دوست خوب است که حرف‌های او برایمان مفید می‌باشد، در کنگره آقای مهندس جهان‌بینی و درست زندگی کردن را به ما آموزش می‌دهد تا از آرامش و آسایش برخوردار شویم.

سی‌دی نوشتن باعث تغییر در اندیشه، گفتار، کردار و حس‌های ما می‌شود؛ اضلاع مثلث درمان، جسم، روان و جهان‌بینی می‌باشد، حضور در جلسات، نوشتن سی‌دی و مشارکت کردن جزئی از درمان است و بدون انجام آنها درمان صورت نمی‌گیرد.

اخیراً اتفاقی برای من پیش آمد و دچار بیماری شدم تا حدی که قادر به حرکت کردن نبودم و از ویلچر استفاده می‌کردم و نمی‌توانستم در کنگره حضور داشته باشم ولی با سی‌دی نوشتن به کنگره وصل بودم، چرا؟ چون متوجه شدم نیاز من در سی‌دی نوشتن است و با لذت این کار را انجام می‌دادم؛ نوشتن آداب خودش را دارد و باید در زمان مناسب، با آرامش و در سکوت نوشته شود تا مطالب را به خوبی متوجه شویم تا به شناخت و آگاهی لازم برای چگونه زندگی کردن در جامعه دست پیدا کنیم؛ من خودم در روز اول که سی‌دی منتشر می‌شود ده دقیقه اول آن را می‌نویسم و برای ادامه‌اش زمان‌بندی می‌کنم، این کار باعث قوی شدن نفس من می‌شود تا مشکلات خودم را بتوانم حل کنم؛ در کنگره برای رهایی و خروج از تاریکی اعتیاد، با شربتOT جسم و با نوشتن سی‌دی‌های جهان‌بینی، روان را درمان می‌کنیم.

ما با نفس اماره و ذهنی فرار که بیشتر به سمت ضدارزش‌ها و بدی‌ها سوق پیدا می‌کند به دنیا می‌آئیم. در جلسه قبل فردی مشارکت کرد و گفت که ما مگر میرزابنویس هستیم؟! اصلاً هرکس به هر اندازه که می‌تواند بنویسد، هرکس به اندازه‌ای که تلاش می‌کند یاد می‌گیرد، هرکس به هر مقدار که توان فکری دارد پیش می‌رود؛ وقتی که در حال گوش کردن سی‌دی هستیم ذهن ما پر از کلمات و جملات می‌شود ولی با نوشتن سی‌دی ذهنمان را برای ثبت مطالب جدید آماده می‌کنیم و این اتفاق باید در جریان باشد. اگر ما ذهنمان را مشغول نکنیم به دلیل ماجراجویی‌هایی که دارد کار دست ما می‌دهد؛ ذهن بیکار ما را مدام از گذشته اندوهگین و یا از آینده می‌ترساند بنابراین از ما فرصت در حال بودن را می‌گیرد و نمی‌گذارد زندگی کنیم.

ما در سه جهان زندگی می‌کنیم جهان خاکی، جهان خواب و جهان ذهن، شما در جهان ذهن در کسری از زمان می‌توانید کاری را شروع کنید و به پایان برسانید.

ما تا جهان‌بینیمان را تکمیل و قوی نکنیم به درمان نخواهیم رسید.

تهیه و تنظیم: گروه سایت نمایندگی حسنانی