سومین جلسه از دوره اول سری کارگاه‌های آموزشی عمومی مسافران و همسفران کنگره ۶۰ نمایندگی سیرجان؛ با دستور جلسه: «گلریزان» با استادی: دنور همسفر محبوبه، نگهبانی: پهلوان مسافر منصور، دبیری: دنور مسافر علی در روز پنج شنبه مورخ ۱۴۰۴/۰۸/22راس ساعت ۱۷:۰۰ شروع به کار نمود.
خلاصه سخنان استاد:
سلام دوستان، محبوبه هستم؛ همسفر. خداوند را شاکرم که این مسئولیت را بار دیگر، اما به شکلی متفاوت، به من عطا کردند؛ چراکه جلسه، عمومی و با حضور همسفران و مسافران تشکیل می‌شود و این نخستین تجربه من است، و همچنین اولین‌بار است که در ساختمان جدید حضور داریم. از آقای مهندس و خانواده محترم‌شان سپاسگزارم که این بستر را فراهم کردند تا من بتوانم در این مکان درس عشق و انسانیت را بیاموزم. از راهنمایانم، خانم اسماء و خانم وجیهه، سپاسگزارم که همیشه همراه و الگوی من در این مسیر بوده‌اند.
هفته گلریزان را ابتدا به آقای مهندس و خانواده محترم‌شان، و سپس به شما عزیزان تبریک می‌گویم. هفته گلریزان یادآور این حقیقت است که هر یک از ما، وقتی در کنار یکدیگر قرار می‌گیریم، می‌توانیم با گام‌های کوچک یا بزرگ، چراغی برای خوشبختی و سعادت دیگران باشیم. اگر امروز ما روی این صندلی‌های خوشبختی نشسته‌ایم، ممکن است روزی افراد دیگری بر همین صندلی‌ها بنشینند و طعم خوشبختی را بچشند.
وقتی فردی از دنیای تاریکی اعتیاد نجات پیدا می‌کند، فقط خودش رهایی پیدا نکرده، بلکه خانواده‌اش، نسلش و به‌نوعی کل جامعه از آن تاریکی نجات می‌یابند. جشن گلریزان، جشن عشق، بخشش و ایمان است. زمانی که اینجا کارتی می‌کشیم و در دل هرکدام نیتی داریم، ایمان داریم که وعده خداوند دروغ نیست. درست است که ما بلاعوض می‌بخشیم، اما همه تجربه کرده‌اند که هر مبلغی که اینجا پرداخت شده، صدها برابرش بازگشته است و هرگز وعده خداوند دروغ نیست.
بزرگ‌ترین نعمتی که خداوند از طریق کنگره و به‌واسطه آقای مهندس به ما بخشیده، آرامشی است که امروز در زندگی ما برقرار است؛ آرامشی که گویی در بهشت هستیم. پس باید همواره شکرگزار باشیم؛ «شکر نعمت، نعمتت افزون کند». واحد پول کائنات شکرگزاری است و هر اندازه که شکرگزار باشیم، نعمت بیشتری دریافت خواهیم کرد. هدف کنگره بسیار بزرگ است. در نوشتارها می‌خوانیم: «کمک داوطلبانه ما باعث خودکفایی ما می‌شود و کنگره را در مسیر اهدافش یاری می‌رساند.»
اما اهداف کنگره چیست؟ نخست، رهایی انسان‌ها از دام اعتیاد؛ و هدف دیگر، تحقیقات آقای مهندس در زمینه درمان بیماری‌های صعب‌العلاج همچون سرطان. شاید روزی یکی از عزیزان ما، خدای‌نکرده، دچار بیماری سرطان شود و کارتی که امروز اینجا می‌کشیم، سبب شود همان لحظه انسانی از درد و رنج رهایی پیدا کند و ما دستی باشیم برای اجابت دعای دیگران. این، چه زیبایی بزرگی است.
باید تلاش کنیم که از «ساکنان آباد» باشیم؛ زیرا آقای مهندس فرمودند: «ساکنان آباد بودند که این کنگره را از هیچ به همه‌چیز رساندند؛ افرادی که به خدا اعتقاد داشتند و می‌دانستند وعده‌های خداوند دروغ نیست و اگر از مال خود در راه خدا و خیر ببخشی، مسلماً مالت افزون می‌شود.»
در وادی یازدهم می‌خوانیم: کسانی که چیزی دریافت می‌کنند، اگر بازپرداخت داشته باشند، مانند چشمه‌های جوشان و سرشار از انرژی هستند. اگر روز سه‌شنبه با هر نیتی کارتی کشیدیم، مانند چشمه‌هایی جوشان خواهیم بود که برای از بین رفتن بیماری‌ها، ساخت دانشگاه، جلوگیری از قربانی شدن کودکان، و نجات خانواده‌ها از فروپاشی، انرژی و عشق جاری می‌کنیم. همان‌گونه که امروز لبخند بر لبان فرزندان ماست، فردا نیز کسانی خواهند آمد که لبخند را به خانواده‌هایشان هدیه دهند.
گلریزان فقط کمک مالی نیست؛ احیای انسانیت است. ما همسفران روزی با ناامیدی وارد این مکان مقدس شدیم، و مسافرانی داشتیم که راه‌های درمان بسیاری را آزمودند و به نتیجه نرسیدند؛ اما اینجا بود که درمان شدند، اینجا بود که دل‌های ناامید ما دوباره امیدوار شد و ما به زندگی بازگشتیم.
استاد امین می‌فرمایند: «محبت چیزی است که وقتی زیاد شود، از جایی شروع به بیرون‌ریختن می‌کند؛ مانند زمین حاصل‌خیزی که هم خودش را سیراب می‌کند و هم دیگران را.»
کنگره بود که درس محبت و عشق را به ما آموخت. اگر امروز با دل و جان از مال‌مان می‌بخشیم، به‌سبب همین محبت‌ها و قدردانی‌هاست.
عضویت در لژیون سردار برای من درس‌های بسیاری داشت؛ فهمیدم که لژیون سردار فقط جای انسان‌های ثروتمند نیست، بلکه جای انسان‌هایی است که دل‌های بزرگی دارند. شاید درآمد کمی داشته باشند، اما با امید و نیت گره‌گشایی عضو می‌شوند. لژیون سردار به من آموخت که دست‌هایی که کمک می‌کنند، بسیار مقدس‌تر از لب‌هایی هستند که فقط دعا می‌کنند. ان‌شاالله که سال آینده در ساختمان خودمان باشیم و بتوانیم هفته گلریزان را در آنجا جشن بگیریم.
ارسال: مسافر سیروس
- تعداد بازدید از این مطلب :
189