مقدمه:
یکی از ارکان اساسی در سیستم آموزشی کنگره۶۰، سیدیها و نوشتن آنهاست. مهندس حسین دژاکام با درک عمیق از ماهیت انسان و سازوکار یادگیری، روشی منحصربهفرد برای انتقال آموزشها پایهگذاری کردهاند که در آن شنیدن و نوشتن سیدیها جایگاهی ویژه دارد. سیدیها همچون کتابهای آموزشی زنده و پویا عمل میکنند و مفاهیم جهانبینی، روان و جسم انسان، روش درمان و مسیر درست زندگی را با زبانی ساده، کاربردی و عمیق منتقل مینمایند.
این آموزشها تنها برای درمان اعتیاد نیست؛ بلکه تفکر و نگرش انسان نسبت به خود، خانواده و جهان اطراف را نیز اصلاح میکند. هنگامی که رهجو سیدی را گوش میدهد، در حقیقت در یک کلاس آموزشی شرکت میکند؛ اما زمانی که آن را مینویسد، آموزش از مرحله دریافت، به مرحله تثبیت و درونیسازی میرسد. نوشتن سیدی تمرینی برای نظم ذهن، افزایش تمرکز و درک عمیقتر مطالب است. بسیاری از رهجویان تجربه کردهاند که مطالب هنگام شنیدن قابلفهم است، اما با نوشتن، مفاهیم در وجودشان نفوذ میکند و ماندگار میشود.
در کنگره۶۰ گفته میشود: «نوشتن، یک عمل فیزیکی برای ساختن ساختارهای ذهنی است». تکرار نوشتن باعث شکلگیری مسیرهای عصبی جدید در مغز شده و بخشی از فرآیند درمان و تغییر ساختار فکری را تشکیل میدهد. به همین دلیل، نوشتن سیدیها نوعی سلوک فکری بهشمار میآید؛ چنانکه جسم با حرکت ورزیده میشود، ذهن نیز با نوشتن ورزیده میگردد.
سیدیها صرفاً مجموعهای از گفتارها نیستند، بلکه هرکدام درسی از کتاب زندگی هستند. گوش دادن و نوشتن آنها، رهجو را از حالت مصرفکننده صرف خارج کرده و او را به فردی متکی به آموزش، تفکر و توانایی حل مسئله تبدیل میکند. این فرایند به رهجو میآموزد که برای هر موضوعی از مسیر دانایی عبور کند، نه از احساسات یا عجله. به همین دلیل، سیدیها پلی هستند میان دانایی و عمل؛ دانایی که با اجرا، به مرحله کاربردی میرسد.
نوشتن سیدی همچنین ارتباط آموزشی و عاطفی میان رهجو و راهنما را تقویت میکند. زمانی که رهجو نوشته و برداشت خود از سیدی را ارائه میدهد، نشان میدهد که در مسیر یادگیری فعال است و میکوشد مفاهیم را بفهمد، نه اینکه صرفاً شنونده باشد. این ارتباط، یکی از پایههای رشد و پیشرفت در کنگره۶۰ است.
در حقیقت نوشتن سیدیها تنها یک وظیفه آموزشی نیست؛ نوعی عبادت، تمرین عشق و صرف کردن زمان، انرژی و تفکر در مسیر رشد درونی است. در این فرآیند، نگرش انسان آرامآرام تغییر میکند، بینش او گسترش مییابد و از تاریکی به سوی روشنایی حرکت میکند.
نتیجهگیری:
همانگونه که در کنگره۶۰ گفته میشود: «نوشتن، تفکر را به عمل نزدیک میکند». سیدیها چراغهای راه داناییاند و نوشتن آنها حرکت آگاهانه در مسیر درمان و زندگی است. اگر گوش دادن بذر دانایی باشد، نوشتن، آبیاری آن است و با تداوم این دو، رهجو به انسانی تازه تبدیل میشود؛ انسانی که نهتنها از بند اعتیاد رها شده، بلکه نگاه و تفکرش نسبت به زندگی دگرگون شده است.
نویسنده: همسفر الهه، رهجوی راهنما همسفر فاطیما (لژیون هشتم)
ویرایش: همسفر ثریا رهجوی راهنما همسفر منیژه (لژیون دوم)
ارسال: همسفر نجوا رهجوی راهنما همسفر هانیه (لژیون سوم)
همسفران نمایندگی گیلان
- تعداد بازدید از این مطلب :
107