در این سیدی به اهمیت نوشتن بهعنوان یکی از ابزارهای اصلی آموزش و درمان پرداخته میشود. بیان میشود که نوشتن یک کار ساده و سطحی نیست؛ بلکه فرآیندی است که ذهن، حس و تفکر را درگیر میکند و باعث میشود مفاهیم از مرحله شنیدن به مرحله درک عمیق برسند. شنیدن فقط دریافت است، اما نوشتن بازسازی و تثبیت مطالب است.
در این سیدی توضیح داده میشود که هنگام نوشتن، فرد مجبور است متمرکز شود. جملهها را دوباره تحلیل کند و نکات اصلی را تشخیص بدهد. همین دقت باعث میشود مطالب در ذهن ماندگارتر شوند و به آگاهی تبدیل گردند. نوشتن همچنین نظم ذهنی ایجاد میکند. ذهنی که آشفته است نمیتواند درست تصمیم بگیرد، اما نوشتن مثل مرتب کردن یک اتاق به ذهن نظم و شفافیت میدهد.
نکته مهم دیگر این است که نوشتن باعث فعال شدن بخش مهمی از حافظه و حس میشود. فرد وقتی مطلبی را مینویسد، نهتنها آن را تکرار میکند بلکه بار دیگر آن را از زاویهای عمیقتر میبیند. همین نگاه دوباره، به شناخت بهتر خود و اصلاح اشتباهات فکری و رفتاری کمک میکند.
در این سیدی تأکید میشود که بسیاری از جملات هنگام نوشتن معنا پیدا میکنند. بعضی جملهها که در شنیدن سادهاند، هنگام نوشتن به نکات کلیدی تبدیل میشوند و حتی بخشی از تاریکیهای ذهن را روشن میکنند. نوشتن فرصتی است برای سکوت، کند شدن ذهن و تأمل روی آنچه واقعاً اهمیت دارد.
همچنین گفته میشود که نوشتن، توانایی انتقال را افزایش میدهد. فردی که مینویسد، بهتر میتواند آنچه آموخته را به دیگران منتقل کند و مسیر رشد خود را ثبت و حفظ نماید. نوشتن یک میراث شخصی از تغییرات درونی فرد است.
در پایان، این سیدی بیان میکند که نوشتن فقط یک تکلیف نیست؛ یک پل است میان دانستن و عمل کردن، میان آموزش و تغییر. هر کس نوشتن را جدی بگیرد، مسیر درمان، رشد و جهانبینی او سریعتر، عمیقتر و پایدارتر پیش میرود.
نویسنده: همسفر محبوبه رهجوی راهنما همسفر فاطمه (لژیون هفتم)
ویرایش: رابط خبری همسفر سارا رهجوی راهنما همسفر فاطمه (لژیون هفتم)
ارسال: همسفر رها رهجوی راهنما همسفر فاطمه (لژیون پنجم) دبیر سایت
همسفران نمایندگی خلیجفارس بوشهر
- تعداد بازدید از این مطلب :
131