صبر و حوصله راز ماندگاری است

سومین جلسه از دور چهارم جشن‌‌های‌گلریزان کنگره‌۶۰ نمایندگی بروجرد، ویژه مسافران و همسفران، با استادی راهنما مسافر احمد، نگهبانی راهنما مسافر مهدی و دبیری راهنما مسافر سعید با دستور جلسه: «جشن گلریزان» روز پنجشنبه ۲۲ آبان ماه ۱۴۰۴ ساعت ۱۷ آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد:
سلام دوستان، احمد هستم مسافر.
مِنت خدای را عزوجل، که طاعتش موجب قُربت است و به شکر اندرش مزید نعمت، هر نَفَسی که فرو می‌رود، مُمِدّ حیات است و چون برمی‌آید مُفرّح ذات؛ پس در هر نَفَس دو نعمت موجود است و بر هر نعمتی شُکری واجب.
بنده همان به که زِ تقصیر خویش
عُذر به درگاه خدای آورد
وَر نه سزاوار خداوندی‌اش
کس نتواند که به جای آورد
خدا را شکر می‌کنم که بار دیگر در این جایگاه قرار گرفته‌ام و از شما آموزش می‌گیرم. از آقای مهندس و خانواده‌ی محترمشان تشکر می‌کنم که این بستر ارزشمند را فراهم کردند تا ما در کنار هم آموزش ببینیم و رشد کنیم. از راهنمای درمان اعتیادم قدردانی می‌کنم؛ چراکه اگر امروز اینجا نشسته‌ام و با آرامش نفس می‌کشم، حاصل زحمات ایشان است.
همچنین از راهنمای درمان سیگارم سپاسگزارم.
دستور جلسه این هفته: «جشن گلریزان» است. من می‌خواهم امروز از منظر دیگری به گلریزان نگاه کنم. برای من، گلریزان؛ یعنی زمانی که به خودم می‌رسم، به خودم خدمت می‌کنم و برای خودم خرج می‌کنم. در زمان مصرف مواد مخدر هم برای خودم خرج می‌کردم؛ پول مهمانی‌ها، سیگار و خرج‌های بی‌ثمر دیگر؛ اما به خاطر آن خرج‌ها، خانواده و اطرافیانم همیشه ناراحت بودند، با این‌که من از کسی پول نمی‌گرفتم؛ ولی همیشه می‌گفتند: «معتاد است» و از من دلگیر بودند؛ اما در کنگره‌۶۰، ماجرا کاملاً برعکس است. این‌جا هم برای خودم خرج می‌کنم؛ اما این خرج را وقتی دیگران می‌بینند، خوشحال می‌شوند، تشویق می‌کنند و می‌گویند: «کار خوبی انجام داده‌ای».
برای ساخت ساختمان کنگره‌۶۰ نمایندگی بروجرد، من و آقای امیرحسین حدود ۶‌ماه بین بروجرد و تهران در رفت‌وآمد بودیم. در ابتدا آقای مهندس قبول نمی‌کردند؛ اما بعد از اهدای زمین و جمع‌آوری ۳۰ میلیون تومان، آقای مهندس اجازه دادند تا در پارک لژیون بزنیم. از آن روزها تا امروز، نمایندگی بروجرد صاحب ساختمان مستقل و ماندگاری شده؛ ساختمانی که خشت‌به‌خشت و ذره‌به‌ذره با عشق و تلاش بنا گردیده است.
من و بسیاری از دوستانی که امروز به درمان رسیده‌ایم، از روش DST و داروی OT استفاده کرده‌ایم. همان تریاکی که روزی ما را به سمت مرگ می‌برد، امروز به‌صورت دارو و در مسیر درمان، سلامتی را به ما بازگردانده است.
آنچه ماندگار است، چیزی است که با صبر و حوصله ساخته شود. یک چادر را می‌توان در نیم ساعت برپا کرد؛ اما موقتی است، در حالی که ساختمان کنگره‌۶۰، که خشت‌به‌خشت بالا رفته، سال‌ها ماندگار خواهد بود. درمان در کنگره‌۶۰ هم همین‌گونه است؛ ساختاری دارد که استوار و پایدار است. هر چیزی که سَبُک بیاید، سَبُک هم از بین می‌رود.
در زمان مصرف مواد مخدر، شاید با تریاک احساس می‌کردم سرحال، مهربان و دقیق شده‌ام؛ اما آن حال خوب، چند ساعت بیشتر دوام نداشت و بعد از بین می‌رفت؛ اما در کنگره‌۶۰، ساختاری که در وجود انسان شکل می‌گیرد، ماندگار است. وقتی درمان شویم، دیگر به‌دنبال مواد مخدر نمی‌رویم، به‌شرط آنکه قوانین را رعایت کنیم. در کنگره‌۶۰، اگر رهجویی بی‌انضباطی کند، دیر بیاید، زود برود یا غیبت کند، انضباطی می‌شود. ما با مصرف‌کننده‌های خارج از کنگره‌۶۰ کاری نداریم؛ کسی که به کنگره‌۶۰ می‌آید؛ یعنی قوانین را پذیرفته و باید به آن‌ها احترام بگذارد.
اگر درختی یک شاخه داشته باشد و آن را هرس کنیم، به ۲ یا ۳ شاخه تبدیل می‌شود؛ اما اگر به حال خود رهایش کنیم، همان یک شاخه بالا می‌رود و وقتی میوه دهد، توان نگهداری آن میوه‌ها را ندارد و آن شاخه می‌شکند.
اگر از مال خود ببخشیم، کم نمی‌شود؛ بلکه زیادتر می‌گردد و این قانون طبیعت است.

تایپ، ویرایش و ارسال: مسافر کریم (لژیون چهارم)
عکس: مرزبان خبری مسافر امیر