چراغی برای تاریکی اعتیاد

مشارکت مکتوب مسافر جواد خدمتگزار سایت:

ابتدای ورودم به کنگره فکر می‌کردم هزینه‌هایش را یک ارگان دولتی پرداخت می‌کند؛ چون‌که به من گفتند اینجا رایگان می‌توانی درمان بشوی. پس از مدتی به جشن گلریزان رسیدیم و آنجا بود که فهمیدم هزینه سفر من از کجا تامین شده است. انسانهایی را دیدم که با حسی زیبا از بخشش و بدون هیچ توقعی مبالغی را به دلخواه کمک می‌کردند.
چقدر حالم خوب شد وقتی می‌دیدم همه یک‌دل و یک‌زبان از کمک کردن می‌گفتند و از عشق و محبت صحبت می‌کردند.
در گذشته، اجبار به مصرف باعث می‌شد پول بدهم و نابودی بخرم؛ اما اینجا بدون هیچ اجباری مبلغی با عشق کمک می‌کردند و حسی مملو از عشق و محبت دریافت می‌کردند! تا قطار رشد و بهبودی و آموزش متوقف نشود. چه معامله برد بردی است!
وقتی تفکر، حرکت و تعقل دست در دست یکدیگر می‌گذارند چیزی شبیه معجزه رخ می‌دهد.
اکنون که از بند اعتیاد رها شده‌ام، یاد گرفته‌ام که باید من هم برای کسانی که قصد دارند از تاریکی‌های اعتیاد رها شوند حرکت کنم.
باید همانگونه که مسبب احیای من شدند، من هم الگویی از آنها شوم و برای آنهایی که آرزوی رهایی دارند، از کنگره حفاظت و حراست کنم.
در هفته‌ی گلریزان چراغی می‌شوم تا تاریکی اعتیاد مهو شود. در هفته گلریزان لیوان چایی در دستان یک تازه وارد می‌شوم. صندلی، برای کسی که تاریکی‌های اعتیاد خسته‌اش کرده و امانش را بریده و امید می‌شوم در چشمان کودکی که اعتیاد پدرش او را همیشه می‌ترسانده.
وقتی در کنگره کمک مالی کردم حسی عجیب مرا در بر گرفت.
حس کردم من هم در این شادی نقش دارم. حس کردم، من هم در جنگ با سیاهی‌ها بازیگر هستم. من هم در زنجیره نجات، مهره‌ای هستم.
سرم را بالا گرفتم و از اعماق وجودم فریاد زدم خدایا شکرت.

مشارکت مکتوب مسافر محسن خدمتگزار سایت:

گاهی در مسیر زندگی، لحظه‌ای می‌رسد که انسان درمی‌یابد:
دارایی حقیقی، نه در حساب‌هاست و نه در مادیات، بلکه در آن احساسی‌ است! که از بخشیدن به‌دست می‌آید.
ما در کنگره آموخته‌ایم که عشق تنها زمانی معنا می‌یابد که جاری شود؛
در نگاه، در عمل، در خدمت، در دل‌هایی که هم‌صدا شده‌اند برای ساختن و رسیدن به باوری در ناباوری.
گلریزان، روزی‌ است! که محبت شکل واقعی می‌گیرد، روزی که دستانمان بهانه‌ای می‌شوند برای ابراز رها کردن و قلب‌هایمان پلی میان رهایی و شکرگزاری.
هر قطره‌ی محبت ما، نوری می‌شود در مسیر دیگری...
شاید چراغی برای مسافری که هنوز در تاریکی است و دنبال روشنایی است. در گلریزان امسال،
دوباره عشق را معنا کنیم،
دوباره بخشش را تمرین کنیم و دوباره نشان دهیم که ما آمده‌ایم تا زندگی کنیم، نه اینکه فقط زنده بمانیم.

بارگذاری و ارسال مسافر امید