هفته‌ای که حال و هوای عید را دارد،

جلسه‌ پنجم از دوره‌ ششم کارگاه‌های آموزشی خصوصی کنگره60 ، نمایندگی خواجو ویژه مسافران با استادی راهنمای محترم مسافر محمدرضا، نگهبانی راهنمای محترم مسافر عباس و دبیری مسافر جواد با دستور جلسه: "هفته گلریزان" در روز یکشنبه مورخ 18 آبان ماه 1404 رأس ساعت 17 آغاز به‌کار نمود.

خلاصه سخنان استاد:
سلام دوستان محمدرضا هستم یک مسافر.
خوشحالم که در این جایگاه قرار گرفته‌ام، از آقای مهندس، خانواده محترم ایشان، راهنمای عزیزم، نگهبان لژیون سردار و ایجنت گرامی که مرا برای این جایگاه انتخاب کردند، از صمیم قلب سپاسگزارم.
این هفته‌ی زیبا را به همه‌ی عزیزان تبریک می‌گویم؛ هفته‌ای که حال و هوای عید را دارد، هفته‌ی گلریزان، زمانی که حس محبت و ارتباط ما با یکدیگر پررنگ‌تر می‌شود، در طبیعت هم همین است؛ در فصل پاییز، درخت آنچه دارد می‌بخشد تا دوباره انرژی تازه‌ای دریافت کند. بخشش یعنی دادن و دوباره گرفتن، یعنی جریانِ مداومِ زندگی ، در وجود انسان نیز این صفت بزرگ یعنی بخشش قرار دارد، اما با یک تفاوت، ما باید آن را رشد دهیم تا به ایمان برسیم، ایمان به این‌که آن‌چه داریم از ما نیست، بلکه امانتی است که باید در چرخه‌ی بخشش قرار گیرد. کنگره و آقای مهندس به ما یاد می‌دهند که به اندازه‌ی نیازمان از زندگی برداریم و باقی را در مسیر رشد و خدمت قرار دهیم، پس‌انداز کردن لازم است، اما نه برای فخرفروشی یا خودنمایی؛ چراکه آن‌ها حال خوش واقعی را به ما نمی‌دهند. 
آقای مهندس می‌گوید وقتی می‌بخشیم، معامله نکنیم؛ یعنی انتظار بازگشت نداشته باشیم. در واقع ما هیچ چیز از خودمان نداریم. همه‌ی آن‌چه در اختیار داریم، امانتی است؛ زمین، مال و مقام همه گذراست و سهم ما در این دنیا فقط عمل صالح و بخشش است.
کنگره از ما انسان می‌سازد؛ روش D.S.T  را رایگان در اختیارمان می‌گذارد و ما را در مسیر اخلاق و دانایی حرکت می‌دهد. برای این کار، نیروی انسانیِ متحول‌شده می‌خواهد، انسان‌هایی که بتوانند صفات ناپسند را کنار بگذارند و صفات زیبا را در خود رشد دهند، اگر صفت بخشش در ما رشد کند، ما می‌توانیم مفید باشیم، کار مثبت انجام دهیم، و در درمان دیگران سهیم شویم. 
ورود هر تازه‌وارد برای درمان، هزینه‌ی سنگینی دارد، اما در کنگره رایگان است؛ هزینه‌ی آن را خدمتگزاران با عشق و بخشش خود پرداخت می‌کنند تا دیگران آموزش بگیرند و حال خوش را تجربه کنند، هیچ صفتی بالاتر از محبت نیست و ابزار رسیدن به آن بخشش است. 
محبت، عشق و آرامشِ واقعی در دلِ بخشیدن زنده می‌شود. نیاز ما در دلِ دیگران است؛ باید ببخشیم تا حالمان خوب شود، از کم شروع کنیم؛ از قدم‌های کوچک در بخشش، در لژیون سردار عضو شویم، رشد کنیم تا به مرحله‌ی دنوری و پهلوانی برسیم، هر کس باید اندازه‌ی خودش را پیدا کند و در این بازیِ عشق شرکت کند؛ وقتی اندازه‌ی‌ خود را پیدا کرد و وارد جریان بخشش شد، حال خوش حقیقی را در وجودش احساس خواهد کرد، صفت بخشش در او متولد می‌شود و دیگر «انسان تازه‌ای» خواهدبود.
از این‌که به صحبت‌های من گوش کردید از همه‌ی شما سپاسگزارم.

تایپ: مسافر حامد لژیون نوزدهم
عکس: مسافر سعید لژیون چهاردهم
تنظیم و ارسال: مسافر موعود لژیون نهم

نمایندگی خواجو