گلریزان برای من یعنی جشن انسانیت؛

مشارکت مکتوب در مورد “هفته گلریزان”

سلام دوستان، مجید هستم، یک مسافر.

این هفته، هفته گلریزان است و واقعاً یکی از قشنگ‌ترین هفته‌ها در کنگره 60 محسوب می‌شود. ابتدا این جشن را به همه اعضای کنگره 60 تبریک می‌گویم. هر سال که به این روزها نزدیک می‌شویم، احساسی خاص به سراغم می‌آید؛ ترکیبی از عشق، محبت، بخشش و حس قدردانی عمیق نسبت به جایی که زندگی دوباره را به من برگرداند.

در اوایل ورود به کنگره، مفهوم گلریزان برایم مبهم بود. تنها شنیده بودم که این یک جشن است، یک مراسم برای جمع‌آوری پول. با خودم می‌گفتم آیا واقعاً یک جشن مالی می‌تواند اینقدر مهم باشد؟ اما با گذشت زمان و دریافت آموزش‌های بیشتر، متوجه شدم که اصل داستان پول نیست، بلکه عشق و محبت و بخشش است. گلریزان برای من تبدیل به یک امتحان شد؛ امتحانی برای سنجش میزان رهایی‌ام از خودخواهی و بخل.

قبل از ورود به کنگره، همواره به دنبال منافع خود بودم و هیچ وقت یاد نگرفته بودم که به دیگران ببخشم. اما کنگره به من آموخت که بخشیدن یعنی آزاد شدن، یعنی سبک شدن و رشد کردن. یادم می‌آید اولین باری که خواستم در گلریزان شرکت کنم، موجودی حسابت کم بود و لحظه‌ای دلم لرزید. اما صدای راهنمای عزیزم در گوشم بود که می‌گفت: «مهم مقدارش نیست، مهم نیتش است.»

سال اول با همان مقدار کم از ته دلم دادم و حس عجیبی گرفتم. حس سبکی و آرامش، حس اینکه دارم به جایی که من را نجات داده کمک می‌کنم. اما بعدها فهمیدم که من کمک نکردم، بلکه با این کار کنگره به من کمک کرد تا مفهوم واقعی بخشش را درک کنم. گلریزان فقط یک جشن نیست، بلکه یک تمرین است؛ تمرین بخشش، تمرین گذشت و تمرین عشق بدون شرط.

وقتی به گذشته فکر می‌کنم، می‌بینم که هر چه دارم از همین محبت‌هاست. کنگره با عشق ساخته شده و انسان‌هایی که شاید خیلی از آن‌ها را نمی‌شناسم، اما مطمئنم که هر کدام تکه‌ای از وجودشان را گذاشته‌اند تا این مکان پابرجا بماند. اکنون که نوبت من شده، حس می‌کنم وظیفه‌ام است که سهم خودم را ادا کنم. نه از روی اجبار یا ریا، بلکه از روی عشق و سپاسگزاری.

گلریزان برای من یعنی جشن انسانیت؛ جشنی که در آن فقیر و غنی، تازه‌وارد و پیشکسوت، همه در یک صف قرار می‌گیرند و از دلشان می‌بخشند. هیچ‌کس به دیگری نگاه نمی‌کند که تو چقدر دادی یا ندادی، زیرا ارزش واقعی در نیت و عشق نهفته است، نه در عدد روی کاغذ. وقتی می‌بینم ظرف گلریزان پر می‌شود، حس می‌کنم که دل همه‌ ما از عشق و امید پر شده است. در آن لحظه می‌فهمم که ما واقعاً یک خانواده‌ایم، نه فقط در حرف، بلکه در عمل.

من همیشه می‌گویم کنگره جایی است که انسان‌ها از ظلمت به نور می‌رسند و جشن گلریزان هم دقیقاً نماد همان نور است؛ نوری که از بخشیدن می‌آید، نه از جمع کردن. امسال هم می‌خواهم با عشق در این جشن شرکت کنم، زیرا باور دارم این جشن، جشن زمینی نیست.

در پایان، می‌خواهم از جناب مهندس و خانواده محترمشان و تمام اعضای کنگره 60 صمیمانه تشکر کنم که با بخشش‌هایشان راه و مسیر را هموار کردند تا من و امثال من بتوانیم از لذت زندگی، امید و بخشش بهره‌مند شویم. متشکرم.

نگارش: راهنمای محترم مسافر مجید

گروه خبری نمایندگی محمدی پور قم