گروه خانواده- وادی چهارم مرز بین مسئولیت انسان و قدرت خداوند را مشخص می‌کند

همیشه از کودکی شنیده‌ایم که همه کارها را به خدا بسپار و اینکه خداوند دانا و تواناست و می‌تواند هر کاری را انجام دهد و همه چیز را درست کند. در وادی چهارم، وقتی شنیدم که مسئولیت کارهای خود را به خداوند نسپاریم، این سؤال در ذهنم شکل گرفت که پس جایگاه دعا، نیایش و راز و نیاز در برابر قدرت مطلق چیست؟ با آمدن به کنگره ۶۰، کم‌کم به پاسخ این پرسش رسیدم و فهمیدم دعا و نیایش زمانی اثرگذار است که انسان در مسیر ارزش‌ها و صراط مستقیم گام بردارد؛ یعنی از دستورات خداوند پیروی کند، مسئولیت کارهای خود را بپذیرد و با تفکر، اندیشه و تلاش در مسیر درست حرکت کند. انسان باید سهم خود را در انجام امور ادا کند، نه اینکه برای فرار از مسئولیت، همه چیز را به خداوند واگذار نماید؛ پس ابتدا باید حرکت کنیم و سپس از خدا بخواهیم یار و یاورمان باشد. همان‌طور که خداوند فرموده است:
«مرا صدا بزنید تا شما را اجابت کنم.»

وادی چهارم، مرز بین مسئولیت انسان و قدرت خداوند را مشخص می‌کند. بسیاری از ما وقتی با مشکلی روبه‌رو می‌شویم، می‌گوییم، خدا بزرگ است، خودش درست می‌کند؛ اما وادی چهارم به ما یاد می‌دهد که خداوند فقط به کسی کمک می‌کند که خودش بخواهد و حرکت کند. خداوند نیروی عقل، اختیار و توان تصمیم‌گیری را در وجود انسان قرار داده است. اگر ما از این نیروها استفاده نکنیم و فقط بنشینیم و دعا کنیم، در واقع مسئولیت را از خود سلب کرده‌ایم. برای مثال، اگر یک خانم خانه‌دار فقط بنشیند و از خدا بخواهد برایش غذا آماده کند، قطعاً غذا مهیّا نخواهد شد؛ پس باید خودش حرکت کند و دست به کار شود، خداوند در انجام کارها او را همراهی خواهد کرد، همان‌گونه که همیشه گفته‌اند: «از تو حرکت، از خدا برکت.» در این‌جا می‌خواهم مثالی از زندگی خودم بزنم. من دچار کمی اضافه‌وزن شده‌ام و خیلی دوست دارم دوباره به وزن ایده‌آل برسم. اگر شبانه‌روز دعا و آرزو کنم که خدا مرا به وزن ایده‌آل برساند؛ اما خودم هیچ کاری نکنم، قطعاً هیچ تغییری رخ نخواهد داد؛ اما اگر با برنامه‌ریزی، ورزش، پیاده‌روی و رعایت رژیم غذایی منظم و به‌ موقع تلاش کنم، با گذشت زمان به هدفم می‌رسم.

انسان برای رسیدن به هدف باید خودش از جا بلند شود و حرکت کند. وقتی قدم برداشت، خداوند که قادر مطلق است در زندگی او تغییر ایجاد می‌کند؛ بنابراین، دعا و توکل باید با تفکر، تلاش و حرکت خودِ ما همراه باشد. خداوند کارها را برای ما انجام نمی‌دهد؛ بلکه به ما نیرو می‌دهد تا کارها را خودمان انجام دهیم. خداوند باران، خاک و بذر را آفریده است؛ اما اگر کشاورز بذر را نکارد، چیزی سبز نمی‌شود. در واقع، خداوند شرایط را فراهم کرده؛ اما کاشتن و مراقبت کردن بر عهده‌ی کشاورز است. در کنگره ۶۰ گفته می‌شود: خداوند می‌خواهد بنده‌اش سالم باشد؛ اما اگر فردِ مصرف‌کننده تا نخواهد و در مسیر درمان قدم برندارد، هیچ معجزه‌ای برای سلامتی و درمان او اتفاق نمی‌افتد. تا نخواهی، نمی‌شود؛ اما اگر بخواهی، خداوند هزار راه پیش پایت می‌گذارد.

«اگر گویی که بتوانم، قدم در نه که بتوانی و گر گویی که نتوانم، برو بنشین که نتوانی.»

نویسنده: همسفر صغری رهجوی همسفر راهنما مرضیه (لژیون اول)
منبع: وادی چهارم (بخش يك)
رابط خبری: همسفر خدیجه رهجوی همسفر راهنما مرضیه (لژیون اول)
ويرايش: همسفر فرزانه رهجوي راهنما همسفر فاطمه (لژيون دوم) دبير سايت
ارسال: همسفر زهرا رهجوي راهنما همسفر مرضيه (لژيون اول) نگهبان سايت
همسفران نمايندگي پاسارگاد