نقطهٔ تحمل، پاداش استمرار از نقطهٔ کم

وقتی نیرویی از کم شروع می‌شود و به نقطهٔ بالا برسد، نقطهٔ تحمل پیدا می‌شود.
همه چیز در هستی دارای نقطهٔ تحمل است؛ مثلاً آب در یک درجه یخ می‌زند، در یک درجه مایع است و در یک درجه بخار می‌شود. حالا هر چیزی یک حدّ تعادل دارد؛ از آن حد بگذرد، دچار مشکل می‌شود. حتی انسان‌ها هم در اخلاق و رفتار دارای نقطهٔ تحمل هستند؛ اگر به آن‌ها بیشتر از نقطهٔ تحملشان فشار بیاوریم، حتماً به نقطهٔ آشوب می‌رسند. گاهی ما باعث این آشوب می‌شویم؛ حرفی می‌زنیم و موجب به‌هم‌ریختگیِ فردی می‌شویم و یا برعکس، یک حرفِ ما باعث شعف و خوشحالی کسی می‌گردد.

نقطهٔ تحمل در دو جهت مثبت و منفی است. این نقطه نیاز به زمان و تکرار دارد. در جهت منفی با لذت همراه است و به آموزش چندانی نیاز ندارد و سختی زیادی نیز ندارد؛ ولی در جهت مثبت، نیاز به آموزش داریم و سخت‌تر است.

در مورد مسائلی مانند پول، مقام و… باید ببینیم آیا ظرفیت داریم یا خیر. از شهرت چگونه استفاده می‌کنیم؟ آیا باعث ارتقای ماست یا آشوب؟
جهان بر مبنای اضداد است و نیروهای منفی نقش مکمل را دارند تا انسان را در راه تکامل قرار دهند. اگر تاریکی نباشد، روشنایی معنا ندارد؛ اگر کفر نباشد، ایمان معنا نخواهد داشت.
با صبر و استقامت، نقطهٔ تحملِ خود را بالا ببریم.
به‌طورکلی، بالابردن نقطهٔ تحمل به دو پارامترِ مهم بستگی و نیاز دارد:
الف) تکرار منظم موضوع
ب) طول زمان

در مثال دونده، اگر شخصی دونده، هر روز در ساعاتِ خاصی تمرین کند و به‌صورت منظم مسافت دویدن را افزایش دهد، به‌آرامی می‌تواند نقطهٔ تحمل خود را در دویدن بالا ببرد.
اکنون می‌توانیم مفهومِ کلماتِ وادی نهم را تا حدی درک کنیم: وقتی نیرویی از کم شروع شود و به درجهٔ بالا و بالاتری برسد، نقطهٔ تحمل پیدا می‌شود.

در روشِ درمانِ تدریجی (DST) اعتیاد، سیگار و حتی درمان چاقی در کنگرهٔ ۶۰، نقطهٔ تحملِ شخص بالا می‌رود و به‌جایی می‌رسد که آن فرد درمان شده و به تعادل می‌رسد.
حال، بهترین پاداشی که فرد پس از بالابردن نقطهٔ تحملِ خود دریافت می‌کند، صبر است؛ چون یاد گرفته است که به همه چیز زمان بدهد تا در وقتِ خود انجام بگیرد، و نتیجه این می‌شود که صبوری را فرامی‌گیرد.

آقای دکتر امین می‌فرمایند:
«هر انسانی که وادی اول (وادی تفکر) و وادی نهم (نقطهٔ تحمل) را فرابگیرد و آن را اجرایی کند، نیمی از راه را جلو رفته است.»
دقیقاً هم همین‌طور است، چون ما در وادی اول تفکرکردن را یاد می‌گیریم و در وادی نهم نقطهٔ تحملِ خود را در مقابلِ کارهایی که نباید انجام دهیم، بالا می‌بریم که این عمل، ما را به صلح و آرامش نزدیک می‌کند.

اگر ما در هر سیستمی که قرار داریم بتوانیم نقطهٔ تحمل خود را در جهتِ مثبت بالا ببریم، آن سیستم آرامشِ بیشتری را تجربه خواهد کرد. برای دستیابی به نقطهٔ تحملِ بالاتر در هر امری، باید با استفاده از مثلث دانایی (تفکر، تجربه و آموزش) پیش برویم تا به نتیجهٔ مطلوب برسیم.

《منابع》کتاب (عشق) ۱۴وادی برای رسیدن به خود

نویسنده: مرزبان همسفرسمیه

عکاس: همسفر منیره، رهجوی راهنما همسفر اعظم (لژیون اول)

ویراستاری و ارسال: همسفر مینا، رهجوی راهنما همسفر اعظم (لژیون اول) دبیر سایت