نهایت تلاش یک شخص نقطه است

با مطالعه وادی نهم، تفاوت بین «تحمل کردن» و «نقطهٔ تحمل» را می‌آموزیم. اکثر انسان‌ها در زندگی تصور می‌کنند اگر در برخورد با مشکلات یا مسائل فقط تحمل کنند، بهترین راهکار است؛ در حالی که تحمل کردن بدون تدبیر، نه‌تنها مشکلی را حل نمی‌کند، بلکه تنها سبب از دست رفتن انرژی انسان می‌گردد و باعث می‌شود که فرد آرامش نداشته باشد. در وادی نهم می‌آموزیم که چگونه نیرو و انرژی خویش را به مرور زمان افزایش دهیم تا نقطهٔ تحمل خود را بالا ببریم و این با «تحمل کردن» تفاوت بسیاری دارد.

بالا رفتن نقطهٔ تحمل در دو جهت مثبت و منفی صورت می‌گیرد؛ در جهت منفی نیاز به آموزش نیست، اما همراه با لذت است. بالا بردن نقطهٔ تحمل در جهت مثبت، نیازمند آموزش، تمرین و زمان است؛ شاید به ظاهر کار ساده‌ای باشد، اما همیشه انجام کار در جهت مثبت و صراط مستقیم با سختی همراه است، تلاش و استقامت زیادی می‌طلبد، اما پایان کار همراه با لذت و آرامش است. نقطهٔ تحمل در مصرف مواد به سهولت و به سرعت افزایش می‌یابد، اما برای بالا بردن آن در جهت درمان و عدم مصرف مواد، به آموزش، زمان و تمرین نیاز داریم.

چرا می‌گوید «نقطه»؟ چرا نمی‌گوید یک خط؟ نهایت تلاش یک شخص یک نقطه است؛ نقطهٔ تحمل در همه جا هست؛ در اشیاء و اجسام نیز صادق است؛ مثلاً آهن درجه ۱۲۰۰ را تحمل می‌کند و بیشتر از آن به دگرگونی می‌انجامد و ذوب می‌شود؛ هر کاری بکنیم نمی‌توانیم نقطهٔ تحمل آهن را بالا ببریم و از ۱۲۰۰ بیشتر کنیم؛ مگر آنکه آلیاژی به آن اضافه کنیم که در آن صورت دیگر آهن نیست و تبدیل به فلز دیگری می‌شود. وادی هشتم می‌گوید: «حرکت کن» و اضافه می‌کند: «زیاد دقت نکن، فقط حرکت کن»؛ در وادی نهم، چگونگی و شرایط را توضیح می‌دهد؛ در بحث نقطهٔ تحمل، دو پارامتر وجود دارد: یکی تکرار منظم و دوم پارامتر زمان. اوایل مصرف، مقدار کمی مصرف می‌کردیم و بیشتر از آن را نمی‌توانستیم تحمل کنیم؛ ولی بعد از گذشت زمان و تکرار منظم، نقطهٔ تحمل بالا رفت؛ در کنگره این روند را دقیقاً برعکس می‌کنیم.

مصرف‌کننده اگر یک ساعت مصرفش به تأخیر بیفتد، علائم خماری در وی ظاهر می‌شود و به تدریج به اوج خود می‌رسد؛ ولی در کنگره به تدریج مواد کم می‌شود و بعد از گذر چند ماه، به ۲ و سپس به ۱ وعده و بعد قطع می‌شود؛ چرا که بدن نقطهٔ تحمل پیدا می‌کند. نقطهٔ تحمل در جهت درمان با نقطهٔ تحمل در جهت تخریب فرق دارد؛ چرا که در جهت درمان دیگر لذت زمان مصرف وجود ندارد؛ زیرا شنا کردن در جهت خلاف جریان رودخانه است که بسیار مشکل است؛ در درمان، سختی و مشکلاتی وجود دارد که البته بستگی به نوع نگاه شخص دارد. لذت در درمان را می‌توانیم این‌طور فراهم کنیم که بگوییم: «این مقدار مواد من از بدو ورود به کنگره تا به حال، کم شده است و شرایط جسمی، روانی، اجتماعی و اقتصادی من بهتر شده است». در این موضوع لذتی نهفته است که شخص را به مقصد می‌رساند.

نویسنده: همسفر الهه رهجوی راهنما همسفر راضیه (لژیون دهم)
رابط‌خبری: همسفر معصومه رهجوی راهنما همسفر راضیه (لژیون دهم)
ویرایش و ارسال: همسفر آتوسا رهجوی راهنما همسفر زینب (لژیون دوم) نگهبان سایت