نقطه تحمل، میوه دانایی و زمان

در وادی نهم، آمده است: «وقتی نیرویی از کم شروع بشود و به درجه بالا و بالاتری برسد، نقطه تحمل پیدا می‌شود.» اگر به تمام هستی بنگریم، درمی‌یابیم که هر آنچه در این عالم وجود دارد، دارای نقطه تحمل خاصی است و اگر از آن حد عبور کند، دچار دگرگونی، نابسامانی و آشوب می‌شود. انسان نیز از این قاعده مستثنا نیست، با این تفاوت که او موجودی است دارای اختیار و می‌تواند نقطه تحمل خود را تغییر دهد و واکنش‌هایش را آگاهانه کنترل کند. این مسئله ارتباط مستقیم با اعمال، گفتار و رفتار ما دارد؛ زیرا نوع برخورد ما با دیگران، چگونگی رفتار آنان با ما را رقم می‌زند.

اگر با ادب، نزاکت و مهربانی سخن بگوییم و خواسته‌های خود را در زمان، مکان و شرایط مناسب، با کلامی سنجیده بیان کنیم، حرمت‌ها و حریم‌ها حفظ می‌شوند. در حالی که بسیاری از حرمت‌ها به‌ خاطر کلمات نابجا و سخنان نسنجیده شکسته می‌شود و گاه همین شکستن حرمت‌ها، انسان را به آستانه آشوب و رفتارهای غیرقابل جبران می‌کشاند. از این‌رو باید مراقب گفتار، کردار و رفتار خود باشیم تا دیگران را در مرز آشوب و بی‌تعادلی قرار ندهیم. برای آن‌که بتوانیم نقطه تحمل خود را در هر زمینه‌ای بالا ببریم، لازم است دانایی کسب کنیم، از اصول و قوانین درست پیروی کنیم و به زمان توجه داشته باشیم.

تنها در این صورت است که ذره‌ذره، نقطه تحمل ما افزایش می‌یابد؛ زیرا هنگامی که نیرویی از کم آغاز شود، کمترین آسیب را در پی خواهد داشت.  اما اگر زمان را حذف کنیم و بی‌توجه به اصول حرکت کنیم، همچون فردی خواهیم بود که می‌خواهد در مدت کوتاه و با تمرینی سخت، به مقام قهرمانی برسد؛ شاید بتواند مدتی چون ستاره بدرخشد؛ اما طولی نمی‌کشد که این درخشش خاموش می‌شود و اثری از آن باقی نمی‌ماند؛ چراکه از مسیر وادی نهم خارج شده و خواسته است بدون طی مراحل رشد، به نتیجه برسد.

همچنین باید بدانیم که برای بالا بردن نقطه تحمل، ناگزیر باید با سختی‌ها، مشکلات و رنج‌های گوناگون روبه‌رو شویم؛ زیرا هیچ انسانی در این جهان نیست که طعم غم و اندوه را نچشیده باشد. این سختی‌ها و شکست‌ها هستند که موجب جهش در مسیر تکاملی انسان می‌شوند. باید باور کنیم که رنج‌ها همیشگی نیستند و زندگی، همچون گذر فصل‌ها، در حال تغییر و دگرگونی است. مشکلات و سختی‌ها در حقیقت بهانه‌ای برای رشدند، نه لعنتی از جانب خداوند. اگر این‌گونه به آن‌ها بنگریم، درمی‌یابیم که دشواری‌ها، ابزار تکامل و نشانه حرکت‌اند و انسان با عبور از آن‌ها، نقطه تحملش را بالا می‌برد و به جایگاه‌های والاتر انسانی دست می‌یابد.

نویسنده: راهنما همسفر منیژه (لژیون چهارم)
عکس و ارسال: همسفر فائزه رهجوی راهنما همسفر فهیمه (لژیون اول) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی یحیی زارع میبد یزد