پس از گوش دادن به سی دی «رمضان و DST»، برداشت من از مطالب آن به این شرح است؛ وقتی ماه رمضان آغاز می‌شود، چند روزی طول می‌کشد تا افراد با آداب و شرایط آن خو بگیرند و در مسیر آن قرار گیرند. در کنگره ۶۰، به نظر می‌رسد روش DST که در ماه رمضان کشف شد، در ظاهر یک اتفاق بوده است و گویی رمضان زمینه‌ساز این کشف شد؛ اما در ادامه، نتایج جالبی مشاهده شد: کسانی که با روش DST در ترک مواد موفق شده بودند، نقطه‌تحمل بالاتری داشتند، در نتیجه پذیرش بسیار بهتری نسبت به ماه رمضان نشان می‌دادند. این موضوع به‌مرور زمان برای ما آشکار شد. کسانی که در اوایل سفر بودند، اصلاً نمی‌توانستند شرایط روزه‌داری را تحمل کنند؛ اما افرادی که سفر خود را به پایان رسانده بودند، بسیار راحت‌تر روزه می‌گرفتند.
در مورد جهان‌بینی نسبت به رمضان و پذیرش آن، می‌بینیم که برخی انسان‌ها بهانه می‌گیرند و فلسفه خوردن و نیاشامیدن در این ماه را زیر سؤال می‌برند؛ در حالی که برخی دیگر، دچار تعصب شدید می‌شوند، به گونه‌ای که حتی در ماه رمضان، جلوی مغازه‌شان آب هم نمی‌فروشند! این نوع تعصب، از روی ناآگاهی و جهل است.
تعصب را باید کنار گذاشت و دست به تجربه زد تا شیرینی و شهد این فعل معنوی را چشید. با توهین یا اجبار نمی‌توان تکلیفی را پذیرفت یا عبادتی را بدون درک و آگاهی انجام داد. باید به دل تجربه رفت؛ مثلاً یک سال روزه گرفت یا مدتی نماز خواند، و سپس حس و حال آن را درک کرد. ما می‌دانیم که در تعالیم الهی، برای هر فعلی حکمت و معنایی خاص نهفته است و ناآگاهی از آن دلیل بر انکار نمی‌شود. کاری که آقای امین انجام دادند این بود که بدون هیچ ذهنیت و پیش‌داوری، تعصب‌ها را کنار گذاشتند، راه را هموار کردند و دست به تجربه زدند. روزه گرفتند و پس از آن‌که فیض عظیم این عمل شامل حالشان شد، به یقین رسیدند و دریافتند که باید با خلوص نیت آن را انجام داد.
در مورد اختیار، آقای امین می‌فرمایند: مهم‌ترین هدیه‌ای که خداوند به انسان بخشیده، اختیار است. هنگامی‌که فرد دچار اعتیاد می‌شود، شخصیت او از بین می‌رود و به موازات آن، اختیارش نیز از دست می‌رود.
بهترین شیوه برای آموزش یک مطلب به فرد، این است که آن فعل را در مقابل شخصیت او قرار ندهیم. مثلاً اگر بگوییم باید این کار را انجام دهی، وگرنه تحقیرت می‌کنم یا باید روزه بگیری وگرنه خدا تو را به جهنم می‌برد، در واقع همان کاری را کرده‌ایم که نیروهای بازدارنده با انسان می‌کنند؛ یعنی انجام یک عمل را در برابر توهین به شخصیت فرد قرار می‌دهند. در این حالت، فرد یا آن عمل را انجام نمی‌دهد یا اگر هم انجام دهد، از روی اجبار و با اکراه است که این خود سبب دل‌زدگی و ترک آن عمل می‌شود.
پیشنهاد ارزشمند آقای امین این است که فرد خودش آن فعل را تجربه کند، انجام دهد و حس خوب آن را دریابد. سپس با در نظر گرفتن اختیار کاملِ طرف مقابل، حس خوب خود را با او در میان بگذاریم؛ به‌گونه‌ای که به او اطمینان دهیم اگر انجام دهد یا ندهد، شخصیت او در نزد ما تغییر نمی‌کند و همچنان برای ما قابل احترام است. در این صورت، فرد تمایل پیدا می‌کند که آن عمل را تجربه کند تا حس خوبی را که ما از آن دریافت کرده‌ایم، او نیز تجربه کند؛ بنابراین مقاومتی در برابر انجام آن نشان نمی‌دهد.
در پایان، از آقای مهندس و آقای امین بسیار سپاسگزارم و خدا را شاکرم که به این علم ناب دسترسی دارم. با هر سی دی که گوش می‌دهم، معرفتی تازه می‌یابم و دریچه‌ای از دانایی بر من گشوده می‌شود. از خداوند طلب توفیق خدمت خالصانه در مسیر کنگره را دارم تا بتوانم ذره‌ای از دریافت‌ها و آموزش‌هایم را جبران نمایم.
منبع: سی دی رمضان و DST
نویسنده: همسفر مینا رهجوی راهنما همسفر فهیمه (لژیون اول)
رابط خبری: همسفر فاطمه.ش رهجوی راهنما همسفر فهیمه (لژیون اول)
ارسال: همسفر فائزه رهجوی راهنما همسفر فهیمه (لژیون اول) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی یحیی زارع میبد یزد
- تعداد بازدید از این مطلب :
62