همه چیز در هستی دارای نقطه‌ تحمل است

همه چیز در هستی دارای نقطه‌ تحمل است، که اگر از نقطه‌ تحمل و ظرفیت خودش خارج شود دچار دگرگونی و آشوب می‌شود.
وقتی نیرویی از کم شروع شود و به درجه‌ بالاتری برسد نقطه‌ تحمل پیدا می شود؛  برای اینکه به نقطه‌ تحمل برسیم باید به یک دیدگاه و تفکری برسیم و این به سخن گفتن نیست؛ تا زمانی‌که از نقطه‌ سخن به عمل حرکت نکنیم، نقطه‌ تحمل را نمی‌توانیم بالا ببریم.
برای هر چیزی یک تعادل وجود دارد، از آن حد که بگذرد دچار مشکل می‌شویم حتی در اخلاق و رفتارمان. وقتی انسان خلق شد شعورش از همه‌ موجودات بالاتر شد، در نتیجه او را بر سر یک دو راهی قرار دادند، راه فجور و تقوا.
انسان مختار‌الخطا است از این جهت که خودش اختیار کامل دارد، که خطا کند یا نکند و کدام یک از دو راه را انتخاب کند. این دو راهی یک راه خیر و یک راه شر می‌باشد. برای انجام این کار مهم قدرت مطلق دو راهنما و یا دو پیامبر برای انسان قرار داد. یک راهنمای درونی که به آن وجدان یا عقل می‌گویند و یک راهنمای بیرونی که پیام‌آوران آن قدرت مطلق هستند.
برای بالابردن نقطه‌ تحمل در جهت مثبت دو نکته ضروری است؛
۱_ تکرار منظم موضوع مورد نظر
۲_ در نظرگرفتن و رعایت طول زمان

انسان احساس می‌کند، که از راه ضد‌ارزش‌ها زودتر به خواسته‌ خود می‌رسد، ولی راه ضدارزش‌ها بسان زهری است با طعم شیرین در جام طلایی که انسان را به طرف نابودی سوق می‌دهد. برای بعضی از ما که هنوز کم‌ و‌ بیش در ضدارزش‌ها غوطه‌ور هستیم، راه مستقیم بسان آب زلالی است درکوزه‌ گلی که نوشیدن آن مایه‌ حیات است و رفع تشنگی.

نویسنده: همسفر معصومه رهجوی راهنما همسفر اعظم( لژیون دوم)
رابط‌خبری: همسفر ساحره رهجوی راهنما همسفر لیلا ( لژیون اول)
ارسال: همسفر زهرا رهجوی راهنما همسفر لیلا( لژیون اول)
همسفران نمایندگی دماوند