دستور جلسه DST و OT مثل خود کنگره‌۶۰ در حال تکامل است

جلسه موقت از دوره سیزدهم سری کارگاه‌‌های آموزشی عمومی کنگره‌ ۶۰، در نمایندگی شهباز، با استادی  مسافر ایجنت محترم رضا، نگهبانی مسافر احمد و دبیری مسافر عباس با دستور جلسه: (DST, OT) در روز پنجشنبه تاریخ ۱۴۰۴/۰۸/۰۸ ساعت ۱۷ آغاز به کار نمود.

خلاصه سخنان استاد
سلام دوستان رضا هستم یک مسافر
خیلی خوشحالم که امروز در خدمت شما عزیزان هستم.
یه نکته‌ای هست که ما در کنگره‌۶۰ نباید هیچ‌وقت از یاد ببریم؛ اینکه برای چی در کنگره هستیم. نباید درگیر مسائلی بشیم که بی‌ارزش و حاشیه‌ای‌اند. این مسئله خیلی مهم است، چون هدف اصلی ما نجات جان یک انسانه.
گاهی در مسیر خدمت، ناخودآگاه موضوعات حاشیه‌ای و کم‌ارزش را وارد کار می‌کنیم و از اصل دور می‌شویم. باید همیشه یادمان بماند که «برای چه چیزی در کنگره هستیم».
قبل از اینکه در مورد اوتی صحبت کنم، ابتدا خیر مقدم می‌گویم به اسیسانت محترم خانم منصوره که تشریف آوردند برای اهدای شال، و همچنین به مرزبان‌ها تبریک می‌گویم.
برنامه‌هامون امروز یه مقدار فشرده‌ست؛ باید به علی آقا هم بابت دریافت شال پهلوانی‌ تبریک بگویم،  بعدش هم انتخابات نگهبانی را داریم، بنابراین احتمالاً مشارکت‌ها زودتر از همیشه بسته شوند تا به برنامه‌ها برسیم.
اما برسیم به موضوع دستور جلسه؛ DST, و OT
این دستور جلسات مثل خود کنگره، در حال تکامله.
در سال‌های گذشته، موضوع درباره‌ی اوتی و قدردانی بود؛ اینکه انسان قدر دارویی که در کنگره هست بدونه و بفهمه چه زحماتی کشیده شده تا این ماده‌ی حیاتی به دست ما برسد.
افراد زیادی از آقای مهندس دژاکام گرفته تا دیده‌بان‌ها و اولین نفراتی که در مسیر تولید این دارو گام برداشتند، زحمات زیادی کشیدند.
قبل از داروی اوتی، سفرها با تریاک انجام می‌شد؛ و سختی‌ها و مکافات خودش را داشت.
من خودم هم سفرم با تریاک بود و یادم هست آن موقع تقسیم کردن دارو چه داستانی داشت! فرض کنید می‌خواستیم یک گرم را به پانزده قسمت تقسیم کنیم؛  بعد لول می‌کردیم، بعد با تیغ می‌زدیم تا اندازه‌ها یکی بشن. برای مصرف هم داروها را توی جعبه‌ی فیلم می‌ریختیم، کل جیره‌ی بیست‌ و یک روزه را.
الان که اوتی اومده، سفر خیلی راحت‌تر و منظم‌تر شده؛ هم از نظر اندازه‌گیری دقیق، هم از لحاظ یکنواختی و بهداشت. واقعاً باید قدردان این نعمت باشیم.
اما امسال دستور جلسه تغییر کرده و شده «دی‌اِس‌تی و اوتی».
این خودش پیامی داره؛
داروی اوتی در اصل یک ماده‌ی مخدر بود، اما وقتی در روش دی‌اِس‌تی قرار می‌گیره، تبدیل به دارویی شفابخش می‌شود که جسم انسان را بازسازی می‌کند.
دی‌اِس‌تی همون عاملیه که تاریکی رو به روشنایی تبدیل می‌کند.
مثل آدامس نیکوتین که سال‌ها تو داروخانه‌ها فروخته می‌شد ولی کسی با اون درمان نمی‌شد؛ اما وقتی در قالب روش دی‌اِس‌تی قرار گرفت، تبدیل به داروی درمان شد.
روش دی‌اِس‌تی در واقع مکانیزمیه که تعادل، نظم و ساختار بر هر چیز می‌تابونه و از هر تاریکی، درمان می‌سازه.
امروز هم دیده‌بان محترم، آقای زرکش، درباره‌ی  لژیون سردار سخن گفتند. گفتند که موضوع مالی خیلی مکافات‌ داره، اما وقتی در روش دی‌اِس‌تی و با نیت بخشش قرار می‌گیرد، تبدیل به یک داروی شفابخش روح می‌شود.
واقعاً همین طوره. بخشش و خدمت در کنگره، مشکلات مالی و دنیوی رو از تاریکی به روشنایی تبدیل می‌کند.
در پایان، من از همه‌ی عزیزانی که در قسمت اوتی خدمت می‌کند، صمیمانه تشکر می‌کنم.
سال گذشته آقای مهندس فرمودند که دیگر تقدیرنامه برای این خدمت‌ها داده نشود، چون خدمت کردن خودش بزرگ‌ترین پاداش است.
من هم موافقم؛ چون همین که به ما فرصت خدمت داده شده، یعنی لطف خدا شامل حال ما شده.
خودم هم در دوره‌ای مسئول اوتی بودم و از نزدیک می‌دونم که چقدر زحمت داره. گاهی در یک اتاق کوچک کارهای بزرگی انجام می‌شود و عزیزان با دقت و مسئولیت بالا خدمت می‌کنند.

اگر کسی قدر این خدمت را ندونه یا دنبال نامه و ظاهر قضیه باشه، نشون می‌دهد هنوز عمق موضوع رو درک نکرده.
سه تا کلینیک داریم که همکار اوتی هستند، سه تا مسئول مپسر داریم که مرتب زحمت می‌کشند؛ آقای عباس هم به‌عنوان مسئول ثبت فعالیت می‌کند. هر کدوم بخش خودشونو دارن و با نظم کار می‌کنند.
از دید من مهم است که قدر دارو، قدر درمان، و قدر کسانی که زحمت می‌کشند را بدانیم.
خداوند هم پاداش واقعی خدمت را خودش می‌دهد؛ و همین که امروز در خدمت هستیم، یعنی مزد را گرفته‌ایم.
به افتخار تمام عزیزانی که در این مسیر خدمت می‌کنند، دست بزنید 👏
تایپ: لژیون دوم
تهیه و تنظیم: مسافر احمد کاربر سایت.