درمان اعتیاد با داروی OT و روش D.S.T

به نام قدرت مطلق الله 

هشتمین جلسه از دوره سیزدهم کارگاه‌های آموزشی خصوصی کنگره ۶۰، نمایندگی شوشتر، با استادی راهنمای محترم مسافر اکبر، نگهبانی مسافر عباس و دبیری مسافر سلیمان، با دستور جلسه «D.S.T ،OT» در روز سه‌شنبه، ششم آبان‌ماه ۱۴۰۴، ساعت ۱۷ آغاز به کار نمود.

خلاصه سخنان استاد:

خداوند بزرگ را شاکر و سپاسگزارم که بار دیگر توفیق داد در این جایگاه آموزش بگیرم و خدمت کنم. دستور جلسه امروز پیرامون «D.S.T و داروی OT» است؛ روشی که به‌راستی معجزه درمان اعتیاد در کنگره ۶۰ به شمار می‌رود. این هفته را در رأس به جناب مهندس دژاکام و دیده‌بان محترم OT، آقای بابک لطفی، و تمامی خدمتگزاران این حوزه در سراسر کشور، به‌ویژه اعضای پرتلاش شعبه شوشتر، تبریک عرض می‌کنم.

سال گذشته آمار ارائه‌شده از مصرف‌کنندگان OT حدود دو هزار نفر بود که امسال این عدد قطعاً افزایش یافته است. داروی OT اکنون در سراسر کشور در اختیار اعضای کنگره قرار دارد و نظم و انضباط خاصی در مصرف و ثبت آن رعایت می‌شود. همکاران ما در بایگانی، پرتال و ثبت اطلاعات زحمات بسیاری می‌کشند که شاید کمتر دیده شوند، اما خدماتشان نقشی حیاتی دارد. قبل از تأسیس کنگره، استفاده از داروهای نگهدارنده در سیستم پزشکی بیشتر با هدف «کاهش آسیب» انجام می‌شد، نه درمان قطعی. یعنی مصرف‌کننده فقط داروی خود را می‌گرفت تا از آسیب‌های بیشتر دور بماند. اما آقای مهندس دژاکام با ابداع روش D.S.T و استفاده از شربت OT، درمان واقعی و اصولی را پایه‌گذاری کردند. در ابتدا ۵۰ نفر از اعضای کنگره تحت درمان با OT قرار گرفتند که نتایج بسیار مثبتی داشت. پس از آن تعداد بیماران افزایش یافت تا امروز هزاران نفر در سراسر کشور به درمان قطعی رسیده‌اند.

پیش از داروی OT، بسیاری از سفر اولی‌ها با تریاک سفر می‌کردند، اما ارزش واقعی OT زمانی آشکار شد که با روش D.S.T همراه گردید. در واقع اگر روش D.S.T نباشد، داروی OT به‌تنهایی ارزش درمانی ندارد. مهندس با تعیین ضریب کاهش تدریجی، پله‌های ۲۱ روزه و تنظیم دقیق زمان مصرف دارو، ساختاری علمی و زیستی برای درمان طراحی کردند که به جسم فرصت بازسازی و تعادل می‌دهد. درمان در کنگره ۶۰ یعنی رسیدن به نقطه‌ای که شخص مصرف‌کننده، پس از درمان، می‌تواند بدون هیچ‌گونه حس منفی، داروی OT را به مسافران دیگر تحویل دهد. این همان درمان قطعی است که امروز در نمایندگی شوشتر نیز شاهد آن هستیم. زحمات فراوانی کشیده شد تا داروی OT در دسترس ما قرار گیرد. روزگاری بچه‌ها برای دریافت دارو مجبور بودند به دزفول یا اهواز بروند، اما امروز در همین‌جا، در کلینیک شهرستان شوشتر، به‌راحتی در اختیارمان قرار دارد. باید قدردان این نعمت باشیم و قوانین کنگره را دقیق رعایت کنیم تا این فرصت برای آیندگان نیز باقی بماند. در پایان از همه خدمتگزارانی که در بخش OT تلاش می‌کنند تا ما بتوانیم سفر کنیم و به درمان قطعی برسیم، صمیمانه تشکر و قدردانی می‌کنم.