OT تنها با DST معنا پیدا می‌کند

جلسه پنجم از  دوره دوازدهم سری کارگاه‌های آموزشی خصوصی کنگره ۶۰، ویژه مسافران  نمایندگی یوسف، با استادی دستیار محترم دیده‌بان مسافر آرمین، نگهبانی مسافر یوسف و دبیری مسافر رضا  با دستور جلسه ”DST . OT" روز چهارشنبه 7 آبان ماه ۱۴۰۴ ساعت 17:00 آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد:

سپاس‌گزار خداوند هستم که بار دیگر توفیق خدمت در یکی از شعب کنگره ۶۰، و در واقع شعبه خودمان، نصیبم شد؛ جایی که از ایجنت محترم، نگهبان، دبیر، مرزبانان و راهنمایان آموزش می‌گیرم و حال خوش خدمت را تجربه می‌کنم. قدردان جناب مهندس و جناب لطفی هستم که بستری فراهم کردند تا من، به‌عنوان یک مسافر، بتوانم به زندگی بازگردم و تعادلی نسبی را در مسیر درمان تجربه کنم.

در خصوص دستور جلسه «OT و DST»، لازم می‌دانم به نکته‌ای اشاره کنم که سال‌ها جای خالی آن احساس می‌شد. در گذشته، دستور جلسه‌ای مستقل برای OT وجود داشت، اما همواره جایگاه DST در آن مغفول مانده بود. چرا که در کنگره ۶۰، نام OT بدون همراهی DST ناقص است. بیرون از کنگره، OT صرفاً یک شربت یا ماده مصرفی تلقی می‌شود، اما در اینجا، با آن به‌عنوان دارو برخورد می‌شود. تفاوتی بنیادین میان ترک و درمان، میان مصرف و تعادل، میان تاریکی و حال خوش وجود دارد.

برای روشن شدن موضوع، مروری کوتاه بر تاریخچه OT در کنگره ۶۰ ضروری است. در آغاز، سفرها با تریاک انجام می‌شد؛ ابتدا به‌صورت دودی و سپس خوراکی. تصور کنید تهیه مواد با کیفیت، تقسیم دقیق آن به ۳۰ قسمت روزانه، و حفظ تعادل در مصرف چه دشواری‌هایی داشته است. خارج از کنگره، چنین کاری تقریباً غیرممکن بود. اما با ورود OT به چرخه دارویی کشور، این مسیر هموار شد؛ و این اتفاق، بی‌تردید به واسطه تلاش‌های کنگره ۶۰ بود.

در سال‌های پیش از ۱۳۸۷، شربت OT در آستانه خروج از فهرست داروهای ترک اعتیاد قرار داشت. در آن زمان، جناب مهندس با اجرای پایلوتی ۱۰۰ نفره، مسیر جدیدی را آغاز کردند. اگر آن افراد تمام توان خود را نمی‌گذاشتند، پایلوت دوم هرگز شکل نمی‌گرفت. این افراد ابتدا روزانه دارو دریافت می‌کردند، سپس با مخالفت مهندس، دریافت هفتگی جایگزین شد و در نهایت به رهایی رسیدند. هزار نفر دیگر نیز به این جمع پیوستند و اثبات کردند که OT، تحت پروتکل DST، می‌تواند داروی درمان باشد.

ما مدیون آن عزیزان هستیم، همان‌طور که مسئول آیندگان نیز هستیم. اگر سفرمان را درست انجام ندهیم، سندی برای نسل‌های بعد نخواهیم بود. کسانی که در سال‌های گذشته سفر کردند، به‌خوبی از کمبود OT و مشکلات کلینیک‌ها آگاهند. اما با تلاش‌های جناب مهندس و جناب لطفی، هیچ کلینیکی نبود که داروی OT را به اعضای کنگره ندهد. این مسیر با سختی و تلاش طی شد تا سهمیه‌ها حفظ گردد.

باید قدر این امکان را بدانیم. این فرآیند، مسیری طولانی و دشوار بود تا OT در چرخه دارویی کشور تثبیت شود. امروز، من با شخصیتی متعادل، با یک نامه رسمی، از کلینیک دارو دریافت می‌کنم؛ بی‌نیاز از ارتباط با ساقی، بی‌نیاز از اضطراب تهیه مواد، و این جای شکر دارد.

مهم‌ترین نکته این است که OT به‌تنهایی درمانگر نیست؛ اعتبار و هویت آن از روش DST نشأت می‌گیرد. خود من پیش از ورود به کنگره، چهار تا پنج ماه OT مصرف می‌کردم، اما حتی قادر به کاهش یک دهم سی‌سی از آن نبودم. اگر یک روز مصرفم کم می‌شد، روز بعد جبران می‌کردم. اما با آموزش‌های جناب مهندس و اجرای دقیق DST، به رهایی رسیدم.

از همان روز نخست ورود به کنگره، واژگان برایم معنا پیدا کردند. معرفی خود به‌عنوان «تازه‌وارد» با دست بلند کردن، برایم نشانه‌ای بود از آغاز تغییر شخصیت. این کلمات بار معنایی دارند و خوشبختانه، بزرگ‌مردی چون جناب مهندس هست که حتی به پس‌زمینه ذهنی ما نیز توجه دارد تا از همان ابتدا، ذهنمان از اعتیاد فاصله بگیرد.

در این مسیر، ۲۲۴ نفر در بخش OT خدمت می‌کنند؛ شاید بسیاری از آنان را نشناسید، اما زحماتشان بی‌پایان است. راهنمایان برای نوشتن یک نامه، ساعت‌ها فکر می‌کنند تا پله مناسب را تعیین کنند. مبصران، تازه‌واردان، و دیگر خدمت‌گزاران تلاش می‌کنند تا شما در عرض چند دقیقه نامه‌تان را دریافت کنید. اگر در این مسیر کوتاهی کنیم، ناسپاسی کرده‌ایم.

سپاسگزاری زمانی معنا پیدا می‌کند که نتیجه‌اش رهایی باشد. کائنات هوشمند است؛ اعمال ما را بی‌پاسخ نمی‌گذارد. اگر خدمت دیگران را نادیده بگیریم، سفر خوبی نخواهیم داشت. این را از تجربه شخصی‌ام می‌گویم.

در بخش OT، خدمت‌گزاران قدیمی همچنان فعال‌اند. شاید دیده نشوند، اما حضورشان مایه دلگرمی است. بد نیست آماری هم ارائه شود: در شش‌ماهه نخست سال، ۳۶۸۶ نفر درمان شده‌اند. این عدد در هیچ مجموعه‌ای مشابه ندارد. کنگره ۶۰ تاکنون حدود ۹۰ هزار رهایی داشته که فالوآپ سوم خود را نیز انجام داده‌اند. امروز، افراد با سابقه رهایی پنج، ده، دوازده و حتی پانزده ساله در جمع ما حضور دارند.

در حال حاضر، ۱۳ هزار نفر داروی OT دریافت می‌کنند و در حال درمان‌اند. این اعداد برای مجموعه‌های بیرون از کنگره بسیار مهم‌اند، چرا که درمان یک نفر برایشان آرزوست. ما ۴۰۴ کلینیک همکار داریم؛ کنگره‌ای که روزی حتی مکانی برای برگزاری جلسات نداشت، امروز به الگویی برای اخلاق درمانی تبدیل شده است.

در پایان، از ساختار OT کنگره ۶۰، به‌ویژه جناب لطفی به‌عنوان نگهبان و ناظر کشوری، و ۱۴ نماینده فعال در سراسر کشور که به امور نمایندگی‌ها و کلینیک‌ها رسیدگی می‌کنند، صمیمانه سپاس‌گزارم. این عزیزان، بی‌وقفه در حال سفر به شهرهای مختلف‌اند تا سفر اولی‌ها بتوانند داروی خود را با حال خوش دریافت کنند.

از جناب مهندس نیز سپاس‌گزارم که روش DST و داروی OT را برای ما به یادگار گذاشتند؛ تا من، آرمین، امروز بتوانم سخن بگویم. شخصیتی نداشتم که بتوانم در جمع صحبت کنم، همواره از جمع گریزان بودم. اما امروز، به لطف آموزش‌ها و خدمت، توانسته‌ام در کنار جناب لطفی خدمت کنم.

ایشان را شاید نشناسید، اما من که خدمت‌گزار دفترشان بوده‌ام، می‌دانم یافتنشان آسان نیست؛ چرا که همواره در جلسات شهرستان‌ها، ستادهای مبارزه با مواد مخدر، دانشگاه‌های علوم پزشکی و دیگر نهادها حضور دارند تا مسیر درمان هموارتر شود.

از همه خدمت‌گزاران بخش OT نمایندگی یوسف‌ نیز سپاس‌گزارم؛ از عزیزانی چون آرش که در بخش پورتال زحمات بسیاری کشیدند و امروز در جایگاهی بالاتر، ساختار پورتال را ارتقا داده‌اند.

و سخن پایانی: فالوآپ‌های اول، دوم و سوم را جدی بگیرید. این‌ها سندی هستند برای همان ۹۰ هزار نفری که به آن افتخار می‌کنیم. جناب مهندس می‌فرمایند: «پس از رهایی، هیچ دینی به کنگره ندارید.» اما به‌نظر من، حداقل کاری که می‌توانیم انجام دهیم، ارائه فالوآپ‌هاست؛ تا آیندگان نیز از دستاوردهای ما بهره‌مند شوند، همان‌طور که ما از پایلوت‌های اولیه بهره بردیم.

ضبط صدا: مسافر محمد حسین خدمتگزار سایت
عکاس: همسفر حسین خدمتگزار سایت
تایپ، ویرایش و ارسال: مسافر پدرام خدمتگزار سایت