برای همه ما اتفاق افتاده که درگیر و گرفتار مشکلاتی می‌شویم و دنبال گریزگاهی می‌گردیم و متاسفانه به سراغ دعانویس و چله‌نشینی و روزه سکوت می‌رویم که هیچ‌کدام جواب نمی‌دهد، هیچ راه کوتاه‌تری وجود ندارد، مشکلات را باید حل کرد. ما راهی کوتاه‌تر، از صراط مستقیم نداریم.
مشکلات را خودمان به وجود آورده‌ایم، اختیار و وکالت مال و اموال را به دست کسی ندهیم؛ دیگر این‌که انسان باید حتی در ابراز عشق و محبت ظرفیت داشته باشد موجودات زیادی در هستی وجود دارند که بین ما و آنها حجاب برقرار شده، وقتی ما پیش دعانویس می‌رویم کتباً این اجازه را به آنها می‌دهیم که وارد حریم ما شوند. این موجودات مقابل، دشمن و رقیب و در تضاد ما هستند.
در این دنیا چیزی را مجانی در اختیار ما قرار نمی‌دهند با توهم و انرژی درمانی نمی‌شود. توهم یک فرد شیشه‌ای با فرد عارف فرق می‌کند؛ عارف از طریق سیر و سلوک با حس‌های درونی خودش با عالم بالا ارتباط برقرار می‌کند؛ ولی کسی که شیشه مصرف می‌کند در اثر مواد حس او باز شده تعادل و تمرکز ندارد.
وقتی کسی کابوس می‌بیند، این کابوس‌ها نتیجه رفتار و کردار و عمل خودش است، خودش این کابوس را به‌وجود آورده باید با تزکیه و تغییر در رفتار و القائات مثبت و فکر نکردن به مسائل منفی از این مرحله عبور کند و با سعی و تلاش این مشکلات را حل کند.
برای کسی آرزوی بد نکنیم برخی مسائل را رعایت کنیم تا شخصیت خودمان را از بین نبریم. متاسفانه ما در انجام کارها تعلل داریم و رعایت نمی‌کنیم، وقتی قاضی یک حکمی را صادر می‌کند که همان فرمان الهی است باید قابل اجرا باشد و شوخی‌بردار نیست.
هر مشکلی که برایمان پیش می آید خودمان باید ساعت‌ها فکر کنیم تا راه باز شود و به نتیجه برسیم، به حس معمولی خودمان توجه کنیم، با نوک شمشیر با دیگران صحبت نکنیم، با حرف‌هایی که می‌زنیم دیگران را خراب نکنیم، قضاوت و تجسس نکنیم. هوشیار باشیم که در اطراف ما چه می‌گذرد، به اطرافیان توجه داشته باشیم تا حس‌های بیرونی با حس‌های درونی هماهنگ شوند.
گاهی اوقات در کار ما وقفه ایجاد می‌شود خیلی فکر می کنیم ولی دیر جواب می‌گیریم چون افکار و اندیشه ما درگیر می‌شود، باید استراحت کنیم، صبر داشته باشیم تا القائات مثبت برسد و دریچه اندیشه باز شود و به آرامش برسیم.
در خود فرو رفتن و به تنهایی به جنگ رفتن کار آسانی نیست؛ یعنی برای انجام کار کمک بطلبیم، بدون سلاح نمی‌شود سلاح تنها تفنگ نیست، می‌تواند افکار، اندیشه، قلم و بیان و کلام ما باشد؛ باید نیروها و مقدمات کار را فراهم کنیم، با صبر و حوصله از پستی و بلندی بگذریم، زندگی بدون نیروی منفی و ظلم معنا ندارد. همین مشکلات باعث ادامه حیات ما می‌شود، محور اصلی خودمان هستیم در هر چیزی دیگران را مقصر ندانید.مردم به ریش ما می‌خندند اگر خنده‌دار باشد.
نویسنده: همسفر فرشته رهجوی راهنما همسفر آمنه (لژیون هشتم)
رابط‌خبری: همسفر سپیده رهجوی راهنما همسفر آمنه (لژیون هشتم)
ویرایش و ارسال: همسفر زینب رهجوی راهنما همسفر سکینه (لژیون چهارم) دبیر سایت
همسفران نمایندگی نیمایوشیج
- تعداد بازدید از این مطلب :
67