English Version
This Site Is Available In English

اجازه ندهیم اجنه وارد حریم انسان شوند

اجازه ندهیم اجنه وارد حریم انسان شوند

مبحث مربوط به سال ۷۵، نزدیک به سه ماه قبل از شروع سفر DST است. سؤال شاگرد این است: نمی‌توانم روی افکارم متمرکز شوم. اگر چله‌نشینی کنم یا روزها و شب‌ها به عبادت بپردازم، موفق خواهم شد؟ استاد می‌فرمایند: «این، گاهی در اثر مسائلی است که خود مسبب آن هستید و گاهی از قوه‌ دیگری است و تحت کنترل شما نیست؛ باید از اندیشه برانید. به جهت بررسی بیشتر، با خود، طبق قرار، به آنچه قبلاً هم عرض شده در مورد روزه و نمازشبانه، بیش از حد معمول نیست. در صورت حکم، اجرای آن عمل نمایید. حکم قاضی اگر مبنی بر گرسنگی و بدون قوت باشد، تفکر شما به چند روز از ایام دوام نمی‌آورد».

انسان، گاهی اوقات در مخمصه‌ای می‌افتد که تمام درها به رویش بسته است. برای گریز، پیش دعا‌نویس می‌رود؛ در حالی‌که مشکل را باید از صراط مستقیم، که کوتاه‌ترین راه است، حل کرد. در میان انسان‌ها، موجوداتی وجود دارند که بین آن‌ها پرده و حجابی کشیده شده است و ما نباید از این حجاب عبور کنیم. وقتی پیش دعا‌نویس می‌رویم، کتباً و شفاهاً اجازه می‌دهیم که وارد حریم ما شوند. شیاطین و اجنه، دشمن اصلی انسان هستند و در مقابل انسان قرار دارند؛ زیرا انسان مخلوق خاص و بهتری است.

نباید اختیار اموال خود را به دست خواهر، برادر یا همسر خود بدهیم؛ باید در حد ظرفیت هر کس به او محبت کنیم تا طرف نخواهد از آن محبت سوءاستفاده کند.

در جهان هستی، هیچ چیز مجانی به انسان داده نمی‌شود. کسی که می‌خواهد از طریق انرژی‌درمانی چیزی به‌دست آورد، از نظر روحی دچار مشکل می‌شود، و کسی هم که توهم شیشه دارد، همین‌طور است. یک عارف، از طریق سیر و سلوک، وارد ابعاد، جهان‌ها و طبقات بالا می‌شود؛ ولی کسی که شیشه مصرف می‌کند، در اثر مواد مخدر، حس‌های او باز می‌شود و به جهان‌های تحتانی حرکت یا سفر می‌کند و تعادل هم ندارد.

یک نفر سال‌ها درس می‌خواند و تخصص می‌گیرد تا مریض را درمان کند؛ اما بعضی اشخاص می‌خواهند یک‌مرتبه با انرژی امراض را درمان کنند. انرژی هست، مخالف نیستم، چله‌نشینی هم عالی است؛ ولی برای دادن بدهی؛ باید تلاش کنی. زمانی که می‌خواهیم برای چله‌نشینی صرف کنیم، بهتر است صرف کار کردن بکنیم.

کسی که کابوس می‌بیند؛ باید از مرحله‌ کابوس عبور کند. کابوس‌ها زاییده‌ رفتار، کردار، کنش و واکنش ما هستند. وقتی با یک قرص، کابوس را متوقف می‌کنیم، مثل ماندن آتش زیر خاکستر است؛ باید با تزکیه و تغییر در گفتار و کردار، سیستم عصبی را درست کنیم. کابوس‌ها پیش‌پرده‌ جهنم هستند، اگر با کابوس از این جهان برویم، در آن دنیا ادامه دارد، مگر این‌که در فکر حل آن باشیم. القائات نیروهای منفی همیشه وجود دارد. بدخواه دیگران نباشیم؛ چون ما را نابود می‌کند. انسانی که در کار دیگران دخالت می‌کند، بی‌شخصیت است.

ما در کنگره ورزش می‌کنیم، سیگار و مواد را کنار می‌گذاریم؛ باید وزن خود را هم کنترل کنیم. راهنمایان، دیدبانان و مرزبانان؛ باید وزن خود را کنترل کنند؛ چون الگو هستند. ما باید سر ساعت مشخص بخوابیم و سر ساعت بیدار شویم. وقتی به حد کافی نخوابیم، تعادل نداریم. اگر این کارها را انجام ندهیم، انواع سرطان، مشکلات تخمدان و پارکینسون به‌وجود می‌آید. فراموشی نیز به‌خاطر رعایت نکردن همین مسائل است.

وقتی می‌خواهیم حکمی را اجرا کنیم؛ باید حکم قابل‌اجرا باشد. خود، جوینده‌ راه باشید، آن‌وقت خواهید دید که خودبه‌خود راه‌حل بیشتر مسائل پیدا شده و مسئله حل می‌شود. اگر مشکلی داریم؛ باید ساعت‌ها راجع به آن فکر کنیم تا راه گریز و راه‌حل را پیدا کنیم. وقتی کاری را انجام می‌دهیم و حل نمی‌شود؛ باید کمی صبر کنیم، چون سیستم عصبی ما آرام نیست.

بعضی از حس‌های درونی با حس‌های بیرونی کامل می‌گردد. وقتی با کسی حرف می‌زنیم؛ باید ببینیم ناراحت شده یا نه، ما متوجه نمی‌شویم که با حرف‌هایمان، خود و دیگران را خراب می‌کنیم؛ باید هوشیار باشیم که در اطراف ما چه می‌گذرد. بیدار بودن؛ یعنی به همه‌چیز توجه کردن، از شما می‌خواهم که حس‌های معمولی، که به ترتیب معمول عمل می‌نمایند و بیشتر در کار جهان مادی تأثیر می‌گذارند، توجه نموده و در تجدید آن‌ها، برای کامل شدن با حس بیرون، آن‌ها را با هم هماهنگ کنید. آن‌وقت، حس‌های شما با حس‌های بیرون هم‌جهت می‌شود. آن‌چه تقدیر است، همان می‌شود. در جستجوهای خود، همیشه به رکود برمی‌خوریم.

ما برای این‌که بتوانیم قدری در کار خود وقفه حاصل کنیم و توفیق به‌دست آوریم؛ باید استراحت کنیم یا مشغول به کار دیگری باشیم تا دریچه‌ اندیشه بازگردد و آن القائات است. تنهایی به جنگ رفتن کار آسانی نیست. در مسائل حیات، سلاح می‌تواند افکار و اندیشه باشد. قوی‌ترین سلاح، بیان، قلم و پول است.

برداشت من از سی‌دی این است؛ باید صبر و حوصله داشته باشم. با تزکیه‌ افکار، می‌توان کابوس‌ها را از بین برد. انسان‌های جاهل، دیگران را مقصر می‌دانند؛ اما انسان‌های آگاه محور اصلی خود هستند. شاید دیگران مقصر باشند؛ ولی ما هم در این ارتباط نقشی داشتیم؛ باید بدانیم چطور مسئله را حل کنیم.

رابط‌خبری: همسفر فرزانه رهجوی راهنما همسفر اشرف (لژیون اول)
عکاس: همسفر مرضیه رهجوی راهنما همسفر طاهره (لژیون هفتم)
ویراستاری و ارسال: همسفر فاطمه نگهبان سایت
همسفران نمایندگی هاتف

ویژه ها

دیدگاه شما





0 دیدگاه

تاکنون نظری برای این مطلب ارسال نشده است .