اوتی؛ نشانه‌ی امید و نظم در مسیر درمان DST

در ابتدا هفته‌ی اوتی را به جناب آقای مهندس و خانواده‌ی محترمشان تبریک عرض می‌کنم و از تمام عزیزانی که در قسمت اوتی خدمت می‌کنند، تشکر می‌کنم.

همسفر، کسی است که روزی در تاریکی‌های اعتیاد گم شده بود و امروز، به لطف کنگره ۶۰ و آموزش‌های آقای مهندس دژاکام، در مسیر روشنایی و درمان قرار گرفته است.

امروز می‌خواهم درباره‌ی اوتی (OT) و روش درمان تدریجی DST صحبت کنم؛ چیزی که اگر نبود، شاید نه حال خوشی بود، نه امیدی، نه آرامشی.

وقتی برای اولین بار وارد کنگره شده بودم، کلمه‌ی اوتی برایم کاملاً ناآشنا بود. شنیده بودم که در بیرون از کنگره، ترک اعتیاد را فقط با درد و رنج و خماری می‌شناسند؛ اما اینجا دیدم که درمان با عشق، علم و نظم انجام می‌شود.

آقای مهندس می‌فرمایند:

«درمان اعتیاد با روش DST و شربت OT یعنی علم در کنار عشق.»

و من این جمله را با تمام وجود لمس کرده‌ام.

شربت اوتی برای من فقط یک دارو نیست؛ نشانه‌ی امید است، نشانه‌ی نظم و اعتماد. هر قطره از آن، تلاشی است برای بازگشت به زندگی سالم.

روش DST یعنی درمان پله‌پله. اعتیاد در یک شب به‌وجود نیامده که در یک شب هم از بین برود.

جسم، روان و جهان‌بینی باید با هم ترمیم شوند و این دقیقاً همان چیزی است که روش DST انجام می‌دهد. در این روش، نه ترک ناگهانی وجود دارد و نه شکنجه‌ی جسم و روح؛ همه چیز با نظم و احترام پیش می‌رود.

در طول سفر اول، من به عنوان همسفر یاد گرفتم که باید صبر، ایمان و عشق را تمرین کنم. هر بار که مسافرم اوتی می‌خورد، در واقع من هم با او سفر می‌کردم؛ سفری از ترس به آرامش، از ناامیدی به ایمان. حالا که به لطف خدا و کنگره او به درمان رسیده، من تازه معنای واقعی زندگی را می‌فهمم.

من معتقدم که اوتی فقط جسم مسافر را درمان نمی‌کند، بلکه در روح خانواده هم تأثیر می‌گذارد. ما همسفرها شاهد این تغییر بزرگ هستیم؛ چهره‌هایی که روزی پر از اضطراب و خشم بودند، امروز لبخند دارند، نگاهشان مهربان‌تر شده و صدایشان آرام‌تر است.

در واقع، اوتی و DST فقط یک روش درمان نیستند، بلکه راهی برای بازسازی انسانیت و زندگی سالم هستند. یاد گرفتم که به جای عجله و کنترل، باید ایمان داشته باشم. چون همان‌طور که آقای مهندس می‌فرمایند:

«در کنگره ۶۰، درمان واقعی یعنی بازگشت به تعادل، نه فقط قطع مصرف مواد.»

در پایان می‌خواهم بگویم:

اوتی یعنی نظم، DST یعنی امید، و کنگره ۶۰ یعنی نجات انسان از تاریکی.

از همه‌ی عزیزانی که در قسمت اوتی خدمت می‌کنند و این مسیر را با عشق طی می‌کنند، سپاسگزارم.

به امید روزی که هیچ خانواده‌ای در بند اعتیاد نباشد و همه در روشنایی و آرامش زندگی کنند.

نویسنده: همسفر ام‌البنین م، راهنما همسفر مهدیه (لژیون اول)
رابط خبری: همسفر ام‌البنین ش، راهنما همسفر مهدیه (لژیون اول)
ویرایش: همسفر زهرا خ، رهجوی راهنما همسفر زهره (لژیون دوم)
ارسال: همسفر سمیه، رهجوی راهنما مهدیه (لژیون اول)
همسفران نمایندگی زاهدان