نگرش نو به خداوند و انسان

به نام قدرت مطلق الله

زنجیرۀ محبت زنجیرۀ زیبایی است که با انتقال دانش از راهنما به رهجو اتفاق افتاده و چیزی جز عشق نیست و دفتری است که هیچ‌گاه بسته نخواهد شد.

با سلام و احترام؛ واحد سایت نمایندگی اسلامشهر با راهنمای محترم آقای مجتبی خداکرمی، گفت‌وگویی را  انجام داده است و شما عزیزان را به خواندن این مصاحبه دلنشین دعوت می‌نمائیم.

در ابتدا لطفاً به رسم کنگره۶۰ خودتان را معرفی کنید:

سلام دوستان مجتبی هستم یک مسافر 

آنتی‌ ایکس: تریاک و قرص 

مدت سفر: ۱۱ ماه و ۲۰ روز

روش درمان: dst

دارو: ٱپیوم

 ورزش: والیبال 

راهنما: آقا وحید 

مدت رهایی: ۱۳ سال ۶ ماه 

چگونه با کنگره آشنا شدید و هنگام ورود باور شما نسبت به اعتیاد چطور بود؟ 

در ابتدا فکر نمی‌کردم که مصرف کننده محسوب می‌شوم زیرا در کنار مصرف مواد، ورزش می‌کردم؛ پس از مدتی متوجه شدم که برادرم در جلساتی شرکت می‌کند که مربوط به درمان اعتیاد می‌شود، از آنجایی که در آن دوره درمان و مصرف دارو به صورت مصرف کشیدنی یا دودی بود، فقط برای گرفتن مجوز مصرف آسوده در منزل وارد کنگره شدم و به خیال خود راهی برای ادامه مصرف مواد پیدا کرده‌ام، اما در بدو ورود من مصرف کشیدنی متوقف شد وعده‌ها به صورت خوراکی مصرف می‌شد؛ پس از مدتی جذب محیط و آموزش‌های کنگره شدم و تا به امروز توفیق خدمت در کنگره را دارم.

حضور همسفر در طول سفر چقدر اهمیت دارد و چرا بعضی از مسافران به درک اهمیت حضور همسفر نرسیده‌اند؟

در ابتدای سفر ممکن است ذهنیت مسافران اینگونه باشد، حضور همسفر در روزهای ابتدایی سفر ممکن است پر دردسر به نظر برسد، اما به مرور تاثیر همسفر حس خواهد شد و ما باید تکالیف خود را به عنوان مسافر انجام دهیم و در راه ثابت قدم باشیم و در ادامه به نقطه‌ای می‌رسیم که همسفر کوچک‌ترین توجهی اعمال مسافر نخواهد داشت و از آن نقطه به بعد برای خودش در کنگره خواهد ماند، همسفر یاد می‌گیرد که او و مسافرش دو انسان مستقل هستند که هر دو به آموزش نیاز دارند و این آموزش‌ها در کنگره ۶۰ در اختیار ما قرار می‌گیرد و نباید فراموش کنیم که تخریب همسفر کمتر از مسافر نمی‌باشد.

انسان در مسیر حرکت خود نشانه‌های بسیاری می‌بیند، چگونه می‌تواند الهی بودن نشانه‌ها را تشخیص دهد؟ 

تزکیه و پالایش؛ باید به سمت ارزش‌ها حرکت کند، حتی ممکن است نشانه‌های الهی ظاهرا منفی به نظر برسد اما وقتی در حال تزکیه باشیم و به سمت ارزش‌ها حرکت کنیم و در سیستم گوش به فرمان باشیم، به صورت خودکار وارد مسیر صحیح خواهید شد البته به شرط تزکیه و پالایش و حس مثبت. 

برای عبور از گذرگاه‌های سخت زندگی و رسیدن به آرامش، صلح و سلامتی باید چه کاری انجام بدهیم؟

ابتدا باید ندانستن خود را بپذیرم، اگر شاگرد آماده باشد صدای پای استاد را خواهد شنید؛ گاهی ممکن است استاد من یک اتفاق باشد که در پس گذر از آن آموزشی وجود داشته باشد که باید آن را بیاموزم و می‌تواند با درس نهفته در خود به من آموزش بدهد، حتی می‌تواند خانواده و یا فرزند من باشد که پیامی را به من بدهد؛ آمادگی من یعنی از پوشش سفید تا خواسته رهایی سر و پا آماده باشم و با وجود این آمادگی و خواسته خداوند نیز شرایط و نشانه‌ها را برای من آماده می‌کند. 

وقتی قصد بخشش می‌کنیم موانعی سر راه ما قرار می‌گیرد، چگونه می‌توان از این موانع گذر کرد؟

در این مسیر تنها هدف است که باعث می‌شود موانع را نادیده بگیرم، در واقع اگر هدف من از اهمیت بالایی برخوردار باشد یا هدف اگر الهی باشد موانع تاثیری بر راه من نخواهد داشت.

تعبیر شما از عشق بلاعوض چیست؟

باید خود را در نظر داشته باشیم و فقط برای نیاز دل خود عشق بورزیم و خدمت کنیم؛ باید این آگاهی را داشته باشیم که در واقع خود ما به آن بخشش و عشق ورزی نیازمندیم و به کسی لطفی نکرده‌ایم، بنابراین توقعی هم در کار نخواهد بود، عشق بلاعوض در بستر نور ایجاد می‌شود و به قول آقای مهندس خدمت یک امتیاز محسوب می‌شود و نباید در پس آن منتی وجود داشته باشد.

چه زمانی به این نتیجه رسیدید که پس از فرمانبرداری باید مسئولیت فرماندهی را بر عهده بگیرید؟

از فرمانبرداری تا فرماندهی، مبدا و مقصد یک مسیر نمی‌باشند و در واقع این دو در کنار هم معنی پیدا می‌کنند، من در هر جایگاهی که هستم در کنار فرماندهی بایستی فرمانبردار باقی بمانم، فرماندهی که فرمانده بالاسری نداشته باشد بلاتکلیف خواهد بود، در ابتدای دوران راهنمایی تصور می‌کردم که همه چیز را می‌دانم و نیازی به راهنمایی شخص دیگری ندارم اما در ادامه متوجه شدم که همیشه نیازمند آموزش و راهنمایی خواهم بود، در بعضی اقوام این مثال وجود دارد که می‌گویند تا کوچک نشوی بزرگی نخواهی کرد، این کوچکی و بزرگی در کنار هم لازم است.

ده‌ها انسان به وسیله راهنمایی و خدمت شما در مسیر صحیح زندگی قرار گرفته‌اند، چه حسی نسبت به نتیجه خدمات خود دارید؟

باور کنید که تاکنون این گونه به این مسئله نگاه نکرده بودم و علاقه‌ای به چنین تفکری ندارم. 

از میان رهجوهای شما تعداد قابل توجهی به شال راهنمایی رسیده‌اند، چه انتظاری در قبال این اتفاق دارید؟ 

در طی دو هفته‌ای که نتایج قبولی‌های شعبه اسلامشهر اعلام شد، دو پنجشنبه متوالی از شدت انرژی خواب مناسبی نداشتم و با وجود خواب کم دو جمعه پر انرژی را سپری کردم زیرا این اتفاق به شدت برای من اهمیت داشت و در آینده نتیجه اعمال این عزیزان بیانگر میزان مسئولیت پذیری بنده خواهد بود اما خوشبختانه با وجود سی‌دی‌های به روز کنگره آموزش همیشه در دسترس است، البته در کنار انرژی، احساسات مختلفی نیز برای جایگاه راهنمایی به وجود خواهد آمد که می‌تواند چالش برانگیز باشد. 

کدام یک از ۱۴وادی برای شما برجسته‌تر و کاربردی‌تر است؟

وادی سیزدهم که می‌گوید پایان هر نقطه سرآغاز خط دیگری است و با حال این روزهای من همخوانی بیشتری دارد مدام با خود زمزمه می‌کنم اما ترجیح می‌دهم وادی اول یا وادی تفکر را در هر کاری سرلوحه خود قرار دهم.

از کدام خصوصیت آقای مهندس بیشترین الگوبرداری را انجام می‌دهید؟

مراقبت از روند کنگره و جلوگیری از هرگونه آسیبی به این زنجیره خدمتی.

از دید شما کنگره۶۰ چه پیامی برای جهان دارد؟ 

نگرش نو به خداوند و انسان 

لطفاً حس خود را نسبت به این کلمات بفرمایید:

مهندس دژاکام: بنیان عشق 

خانم آنی: همسفر بنیان عشق

استاد امین: بیانات استاد امین، چراغی برای خودشناسی 

آقای وحید هاشمی: با جذبه و با محبت 

همسفر: ای همسفر، ای بال و پر، ای تو صبوری تا به سر 

راهنما: ترس، عشق، تعهد، ایمان

کنگره۶۰: بهترین بستر با بهترین ناخدا 

رهجو: باید پویا و جاری باشد. 

دانشگاه کنگره۶۰: معبد خورشید 

در پایان اگر سخنی دارید بفرمائید:

جایگاه‌های خدمتی کنگره، موجب انعطاف پذیری انسان می‌شود زیرا هیچ یک ماندگار نخواهد بود و این جابجایی و سرد و گرم شدن انعطاف پذیری من را بالا می‌برد، دریافت شال راهنمایی اتفاق زیبایی است و ترخیص آن زیبایی خاص خود را دارد؛ از شما برای تهیه این مصاحبه و دیگر عزیزانی که برای مطالعه آن زمان اختصاص می‌دهند سپاسگزاری می‌کنم.

از اینکه وقت خود را در اختيار ما قرار دادید از شما ممنون و سپاسگذاریم و از خداوند منان آرزوی بهترین‌ها را در مراحل زندگی برای شما خواستاریم.

تهیه و تنظیم از واحد سایت شعبه اسلامشهر