نامه زردرنگ OT همچون طلا ارزشمند است

اولین جلسه از دوره چهارم کارگاه‌های آموزشی خصوصی کنگره ۶۰ نمایندگی ارم، با استادی مسافر احد، نگهبانی‌‌ مسافر‌ آرمین و دبیری‌ مسافر مجید، با دستور جلسه «OT و متد DST» در روز یکشنبه مورخ  4 مهر ۱۴۰۴ ساعت ۱۷:۰۰ آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد:

سلام دوستان، احد هستم، یک مسافر. ابتدا از نگهبان و دبیر تشکر می‌کنم که این جایگاه را در اختیار من قرار دادند تا بتوانم خدمت کنم. هفته OT را به همه خدمتگزاران OT در تمام شعب ایران تبریک می‌گویم، مخصوصاً به دوستان OT شعبه ارم. از احمد آقا نیز بسیار سپاس‌گزارم که من را لایق دانستند تا در جایگاه استادی بخش خدمت کنم وآموزش بگیرم.
مدتی است که در کنگره خدمت می‌کنم و واقعاً به این باور رسیده‌ام که خدمت، حال انسان را بسیار خوب می‌کند. من از آن دسته افرادی هستم که اگر خدمتی نداشته باشم، احساس می‌کنم حضورم در کنگره بی‌فایده است. البته در سفر اول وظیفه من فقط درمان است؛ باید گوش‌به‌فرمان راهنما باشم و سفرم را به‌درستی انجام دهم. خدمتی هم اگر نداشتم، اهمیت چندانی ندارد، زیرا اولویت در این مرحله، درمان است. اما در سفر دوم، وظیفه من سپاس‌گزاری است؛ اینکه لطفی شامل حال من شده و باید آن را جبران کنم. خدمت در این مرحله، برای حال خوب خودم است، نه برای اینکه حال کسی را بهتر کنم. چون با خدمت، حال خودم خوب می‌شود و آموزش بیشتری می‌گیرم.
در مورد بخش OT و روش DST باید بگویم که این روش، واقعاً کشف بزرگی از مهندس است. شاید قبل از این هم OT در خارج از کنگره وجود داشته باشد، اما کسی روش درست درمان با آن را نمی‌دانسته است. بسیاری از افرادی که در خارج از کنگره OT مصرف می‌کنند، چون روش DST را بلد نیستند، به درمان نمی‌رسند. من خودم مبصر کلینیک هستم و می‌بینم که افراد زیادی فقط دارو می‌گیرند و هر ماه مصرفشان بیشتر می‌شود، نه کمتر، چون روش درست استفاده از دارو را بلد نیستند.
روش DST به ما می‌آموزد که درمان نیاز به زمان دارد و باید فرصت بازسازی سلول‌ها داده شود. برای همین است که مهندس می‌گوید درمان حداقل ده ماه زمان می‌برد. در خارج از کنگره، روش‌هایی مانند کمپ‌های کوتاه‌مدت یا ترک‌های سریع وجود دارد، اما نتیجه آن پایدار نیست.
در سفر اولم در شعبه البرز، راهنمای من نکته زیبایی بیان می‌کرد. می‌گفت نامه‌های OT به رنگ زرد یا طلایی است، چون حکم طلا را برای سفر اولی دارد. واقعاً هم همین‌طور است. باید قدر این نعمت را بدانیم. زیرا پشت هر نامه OT، زحمت و تلاش بسیاری از افراد است؛ از راهنما گرفته تا مسئول OT و کسانی که از تهران نامه‌ها را می‌آورند. با این حال، بعضی از رهجوها بی‌تفاوت برخورد می‌کنند و می‌گویند یادم رفت نامه را بیاورم یا وقت نکردم. اما ما باید یاد بگیریم که در سفر اول، داروی OT و زمان‌بندی پله‌های ۲۱ روزه از اولویت‌های اصلی هستند. اگر این نظم رعایت شود، رهایی حتمی است.
از همه دوستان OT، از آقا محمد و خدمتگزاران شعبه ارم تشکر می‌کنم. واقعاً زحمت زیادی می‌کشند تا یک نامه به دست یک رهجو برسد.
 

از اینکه به صحبت های من توجه کردید ممنون و سپاسگزارم

عکس: مرزبان خبری مسافر پیمان 

بارگذاری: مسافر فخرالدین لژیون دوم