درمان اعتیاد با روش DST

هفته OT را به تمامی خدمت‌گزاران بخش OT و همچنین به آقای مهندس تبریک عرض می‌کنم.
اولین کسی که شربت تریاک را اختراع کرد، پاراسلوس، اتریشی بود. او در سال ۱۵۱۰ میلادی دریافت که می‌توان تریاک را در الکل حل کرد و محلولی به دست آورد که امروزه حدود پانصد سال از قدمت آن می‌گذرد. در آن زمان از این محلول برای درمان اسهال‌های شدید، دردهای مزمن و به‌عنوان داروی خواب‌آور استفاده می‌شد.
تا اینکه آقای مهندس به این کشف بزرگ دست یافتند و دریافتند که محلول تریاک و الکل یا همان شربت تریاک (اپیوم تینکچر) می‌تواند در درمان اعتیاد، به‌عنوان داروی احیاکننده سیستم‌های ضددرد بدن و سیستم شبه‌افیونی عمل کند. تا آن زمان کسی نتوانسته بود به این دانش دست یابد؛ به‌همین‌دلیل، دانش ایشان را می‌توان به‌گونه‌ای پنج‌صد سال از دنیا جلوتر دانست. با این وجود، هنوز بسیاری در جهان قبول ندارند که شربت OT می‌تواند اعتیاد به مواد مخدر را درمان کند؛ چرا که این دارو در کنار سه پارامتر جسم، روان و جهان‌بینی، درمان را انجام می‌دهد و اگر هرکدام از این پارامترها وجود نداشته باشد، درمان اتفاق نمی‌افتد. ممکن است فردی تصور کند تنها با مصرف شربت OT درمان شده، اما اگر روی جهان‌بینی خود کار نکرده باشد، این تصوری بیش نیست و پس از مدتی، میل به مصرف مواد در او دوباره زنده می‌شود.
مواد تشکیل‌دهنده شربت OT شامل ۷۰ درصد آب، ۲۰ درصد الکل و ۱۰ درصد تریاک است که با نام تجاری اپیوم تینکچر در کلینیک‌ها عرضه می‌شود. علت وجود الکل در این دارو، جلوگیری از کپک‌زدن و بدبو شدن تریاک است.
آقای مهندس برای درمان خود از تریاک استفاده کردند و در اوایل شروع به‌کار کنگره نیز افراد را با همان تریاک درمان می‌کردند که کاری دشوار بود. تهیه تریاک از ساقی، تقسیم آن به قطعات مساوی و قابل‌پذیرش کردن این روند برای خانواده‌ها، مشکلاتی داشت تا اینکه آقای مهندس شربت OT را در برنامه درمانی مسافران قرار دادند.
ایشان از تریاک به‌عنوان دارو یاد می‌کنند و می‌گویند تریاک شمشیر دولبه است؛ هم درمان می‌کند و هم می‌تواند فرد را نابود کند. تریاک در بیرون از کنگره، عامل نابودی است و شربت تریاک نیز چنین است. افراد زیادی در کلینیک‌ها شربت تریاک تهیه و استفاده می‌کنند، اما تخریب زیادی برای خود ایجاد می‌کنند.
حال این سؤال پیش می‌آید که چرا در کنگره از متادون استفاده نمی‌شود؟ زیرا متادون دارویی صنعتی و ساختگی است که در آزمایشگاه تولید می‌شود؛ اما شربت OT دارویی گیاهی است که از خشخاش به‌دست می‌آید و دارای ۲۵ نوع آلکالوئید است که بیش از ۶ نوع از آن‌ها در بدن انسان یافت می‌شود و برای درمان سندرم محرومیت، کمک شایانی به سیستم بیوشیمی مغز می‌کند. این داروی شفابخش، دارویی الهی است که هزاران نفر را در کنگره ۶۰ درمان کرده است.
برخی افراد با دیدگاهی غلط، شربت تریاک را حرارت می‌دهند تا الکل آن جدا شود و گمان می‌کنند خوردن الکل آن بی‌فایده و باعث مستی است؛ اما نمی‌دانند با این کار، این داروی شفابخش را به دارویی سرطان‌زا تبدیل می‌کنند. حرارت دادن، موادی تولید می‌کند که بر دیواره کلیه، کبد و اعضای حیاتی انسان اثرات جبران‌ناپذیری می‌گذارد و آن‌ها به گمان خود، با قیمتی مناسب برای خود تریاکی ناب فراهم می‌کنند؛ اما این فریبی بیش نیست که به قیمت جانشان تمام می‌شود.
هر یک از اعضای کنگره ۶۰ در گذشته مصرف‌کننده مواد مخدر بوده‌اند و کوله‌باری از تجربیات گوناگون ترک‌های مختلف با متدها و داروهای مختلف را با خود دارند. این تجربیات، حکایت تلخی است که نشان‌دهنده عمق عدم شناخت انسان از بیماری اعتیاد می‌باشد. این دستورجلسات می‌تواند برای آگاه‌سازی انسان‌ها از روش‌های بی‌نتیجه و داروهایی که نه‌تنها درمانگر نیستند، بلکه اعتیاد و وابستگی سخت‌تری ایجاد می‌کنند، بسیار مفید باشد.
این تفاوت زمانی آشکار می‌گردد که کنار تجربیات ما از قرص‌ها و مواد شیمیایی ترک اعتیاد قرار می‌گیرد. این داستان تا زمانی ادامه داشت که شربت OT با روش D.S.T آمد؛ یعنی نه فقط مصرف شربت OT، بلکه انجام روش صحیح درمان تدریجی.

نویسنده: همسفر زهرا رهجوی راهنما همسفر زینب (لژیون سوم)
اعکاس: همسفر سعیده رهجوی راهنما همسفر پریسا (لژیون اول)
رابط خبری: همسفر راضیه رهجوی راهنما همسفر زینب (لژیون سوم)
رسال: همسفر فاطمه رهجوی راهنما همسفر زینب (لژیون سوم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی دلیجان