ورزش در کنگره به عنوان مکمل درمان محسوب می شود

به نام قدرت مطلق الله 

جلسه دوازدهم از دوره دوازدهم سری جلسات کارگاه های آموزشی عمومی کنگره۶۰ نمایندگی شوشتر به استادی ایجنت محترم مسافر کیوان، نگهبانی مسافر مهدی و دبیری مسافر منصور با دستور جلسه جهان‌بینی در ورزش در روز پنجشنبه مورخ ۱/آبان/۱۴۰۴ راس ساعت۱۷:۰۰ آغاز به کار نمود.

سخنان استاد جلسه:

خدا را شکر می‌کنم که بار دیگر فرصت حضور در این جایگاه و خدمت به عزیزان را پیدا کردم. این موقعیت برای من فرصتی است تا بتوانیم از تجربیات یکدیگر در جهت رشد، تغییر و آموزش بهره‌مند شویم. یکی از مهم‌ترین آموزش‌هایی که در مسیر کنگره آموختم، قدرشناسی است. انسانی که قدرشناس باشد، تغیرات زندگی خود را می‌بیند و از کنار آن‌ها بی‌تفاوت عبور نمی‌کند در نتیجه، لطف و رحمت خداوند شامل حال او می‌شود.

من روزی به عنوان سفر اولی وارد کنگره شدم بعد از ده ماه به درمان رسیدم. حال و روزم بهتر شد، زندگی‌ام سر و سامان گرفت و مشکلاتی که درگیرشان بودم یکی‌یکی برطرف شدند. امروز به عنوان سفر دومی در این جایگاه حضور دارم تا بتوانم با خدمت کردن ذره ای از محبت کنگره را جبران کنم ؛ همان‌طور که در زمان نیاز، راهنمایم، مرزبانان، ایجنت و خدمت‌گزاران به من کمک کردند. بی‌تفاوت بودن نسبت به این محبت‌ها، یعنی نادیده گرفتن لطف خداوند. آقای مهندس بارها تأکید کرده‌اند که انسان قدرشناس، انسانی است که مسیرش را در میان سختی‌ها و چالش‌ها گم نمی‌کند؛ چون ارزش آنچه را به دست آورده، می‌داند. شکرگزاری باعث تداوم حال خوش و آرامش در زندگی می‌شود و نیروی بازدارنده دقیقاً در نقطه‌ای وارد می‌شود که انسان از داشته‌هایش غافل گردد.

اما در خصوص دستور جلسه جهان‌بینی و ورزش:
جهان‌بینی یعنی نگاه و نگرش ما نسبت به مسائل مختلف زندگی. هر جا که دچار چالش یا مشکل می‌شویم، ریشه در نوع نگاه و تفکر ما دارد. جهان‌بینی فقط مربوط به ورزش نیست؛ بلکه در تمام زمینه‌ها از جمله خانواده، کار، تفریح و خدمت نقش دارد. اگر نگاه ما درست باشد، نتیجه‌اش آرامش و رشد است.

در مورد ورزش کنگره ۶۰ باید بگویم که ورزش جمعه، تنها فعالیت بدنی نیست، بلکه نمونه‌ای کوچک از زندگی واقعی است. در میدان ورزش است که فرمان‌برداری، کنترل هیجان، صبر و تسلط بر احساسات تمرین می‌شود. فردی که صبح جمعه از خواب بیدار می‌شود و برای ورزش می‌آید، در واقع فرمان عقل را اجرا کرده و به نیروی درونی خود نظم داده است.

در پارک، کنار دوستان و راهنمایان، پیوند محبت شکل می‌گیرد. این ارتباط، انسان را از انزوا و گوشه‌گیری بیرون می‌آورد. یاد می‌گیریم در پیروزی و شکست، متعادل بمانیم؛ این یعنی آموزش عملی جهان‌بینی در قالب ورزش. تیم‌های ورزشی کنگره مانند تیم راگبی، همیشه به عنوان نمونه‌ی اخلاق و رفتار انسانی شناخته می‌شوند. این یعنی نگاه ما به ورزش، مکمل درمان و عاملی برای تعادل جسم و روان است.

برای من، ورزش روز جمعه یکی از لذت‌بخش‌ترین بخش‌های زندگی است؛ هیچ چیز نمی‌تواند جای آن را بگیرد. امیدوارم این تجربه برای عزیزانی که هنوز ورزش خود را شروع نکرده‌اند، انگیزه‌ای باشد تا وارد این مسیر شوند. تجربه‌ی دیگران در کنگره، گنجی گران‌بهاست که پشت هر کدام از آن‌ها، تلاش، صبر و گذر از سختی نهفته است.

راه کنگره این است که با صبر، تسلیم در برابر مسیر و پرهیز از قضاوت حرکت کنیم؛ زیرا خودِ راه، در زمان مناسب، پاسخ همه‌ی پرسش‌های ما را خواهد داد.