ما نمیتوانیم خداوند را ببینیم یا ذاتش را بشناسیم، فقط میتوانیم خداوند را از روی تنوع در مخلوقاتش حس کنیم. بهطور مثال: درختان شکل هم هستند؛ ولی هر کدام فرمان خاصی دارند که چه میوهای دهند. کل هستی بر مبنای فرمان خودش در حرکت است. مفهوم عشق که جهان بر پایه آن بنا شده است، هنوز برای ما قابل درک نیست. عشق بر سه پایه حس، جاذبه و سایه استوار است. انسان فقط روی ظاهر هر چیزی تعمق میکند، در عشق هم فقط روی سایه یا جسم تمرکز میکند. اکثر انسانها فقط سایه زیبایی دارند؛ اما جاذبه و حس آنها خراب است. از عشق با دلی پر از کینه و حسادت حرف میزنند و این کاملاً با عشق تضاد دارد.
هنوز مفهوم عشق میان جهانیان بهصورت درست جا نیفتاده است؛ اما میرسد روزی که به این مفهوم مهم برسیم؛ زیرا جهان در حال حرکت است و در این حلقه آنچه از عشق و محبت زایشی داشته باشد، خود اتفاق میافتد. عشق و محبت آنچنان بزرگ است که هزاران سال بهدنبال هم میآییم و دشواریها را متحمل میشویم تا ذرهای از مفهوم اقیانوس عشق الهی را به دیگران برسانیم. محبت و عشق است که در هستی وجود دارد. در کنگره۶۰ از همین الگو پیروی میکنیم. رساندن ذرهای از عشق الهی به دیگران و عشق در قالب خدمت به دیگران که باعث شده افراد زیادی علاوه بر اینکه به درمان رسیدهاند، اخلاق و رفتار آنها بهسمت مثبت و الهی تغییر کرده و خود برای خدمت به دیگران بدون چشمداشتی داوطلبانه و عاشقانه خدمت میکنند.
خوش بهحال آنکس که میدهد و دنبال بازپسگرفتن، نه از خدا و نه از بنده خدا نیست. معمولاً در حال معامله هستیم؛ حتی در راه خدا چیزی میخواهیم دهیم، شرط و شروط میگذاریم. بدانیم ما مالک هیچ چیز الا عشق و محبت نیستیم و تنها چیزی که ماندنی است همین عشق و محبت است. هر چیزی دست ما است، فقط امانت الهی است که چهطور استفاده کنیم. همه چیز طبق فرمان الهی در موقع خودش از بین میرود. خداوند میدهد و دنبال بازپسگیری نیست، مگر خطایی مشاهده کند. مانند بارانی که میبارد همهجا بدون تبعیض یا نور خورشید که به همهجا میتابد؛ اگر در مسیر درست و صراطمستقیم حرکت کنیم، لحظهبهلحظه قدمهای ما به گلستان تبدیل میشود؛ یعنی آرامش و آسایش همان بهشت الهی که در حیاط زمینی نیز جاری است. دیگر منتظر نیستیم کسی از ما تعریف کند. ظلمت و تاریکی و سیاهی بیمعنا میشود. پدیدههای حق همه الهی میشوند و هر لحظه آنچه میبیند سجده میکند و شاکر آفریننده عشق و محبت میشود. عشق تنهاترین و بزرگترین سرمایهای است که اگر ببخشیم زیاد میشود.
منبع: سیدی عشق
نویسنده: همسفر امالبنین رهجوی راهنما همسفر عفت (لژیون چهاردهم)
رابط خبری: همسفر مریم رهجوی راهنما همسفر عفت (لژیون چهاردهم)
ویرایش: همسفر سمیه رهجوی راهنما همسفر زهره (لژیون هفتم) دبیر اول سایت
ارسال: همسفر زهرا رهجوی راهنما همسفر فهیمه (لژیون ششم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی شهرری
- تعداد بازدید از این مطلب :
60