یکی از عزیزان هر وقت من میبینم یا پایش توی گچ است یا دستش. خیلی هم آدم ورزیدهای است، تا میخواهد که به یک نقطهای برسد، که آمادگی لازم را پیدا کند این وضعیت برایش پیش میآید. مسئله اصلی چیز دیگری است. چرا بعضیها آسیب میبینند؟ یا مچ دستشان میشکند؟ یا تاندونهای بدنشان پاره میشود؟ ولی بعضیها هم چند سال است که ورزش میکنند و اصلاً. از چهار طبقه هم بیفتند پایین معمولاً یک طوری میشود که آسیبی نمیبینند مسئله اصلی کجا نهفته است؟ چیزی که در انسان ایجاد ناتوانی میکند وناتوانی باعث یاس و ناامیدی میشود یکی از پارامترها نوع نگاه انسان به آن ورزش است بعد از مدتی که از شروع آن ورزش میگذرد دیگر تغییر میکند و شروع به مقایسه کناریاش که طوری تمرین میکند و یا در مسابقه میگوید رکورد از کیست؟ در ذهنش در حالت قیاس و امتیاز حساب کردن است و ناگهان به خودش میآید میبیند تنها چیزی که مهم نیست ورزش است.
آن دوست عزیز ما انگیزه زیادی در ورزش داشت برنامه بدنسازی شدیدی داشت. من به او گفتم این برنامه رو کاهش بده و حالش بهتر شد. در ورزشهای حرفهای یک استعدادی را پیدا میکنند و دعوتش میکنند به تیم ملی تمرینهای سخت که باعث آسیب دیدگیهای شدیدی میشود درست زمانی که آن فرد به مرحله باروری و محصول دادن است از دور ورزش خارج میشود و در سمت مربی یا داور ادامه میدهد. مورد اصلی بحث همان احساسی است که در درون شخص وجود دارد و آن نوع نگاهش است که باعث میشود آسیب دیدگی بهوجود آید همه این اتفاقات ناگهانی انجام میشود که در جهان بینی میگوییم (حقه نفس). حقه نفس یعنی فکرهایی که به ذهن شخص وارد میشود بدون پردازش سریع اجرا میکند. تصادفات وضربهها روی فکرهای ناگهانی اتفاق میافتد.
یک سؤال برای چه ما میخواهیم مدال یا لوح بگیریم؟ چه فایدهای دارد؟ تائید شدن از طرف دیگران لذتبخش است. مفهوم برتر بودن شبیه مفهوم کبر است و فقط خداوند از نظر ماهیتی برتر است. اصولاً یاد گرفتن هر علمی شکلی از توانایی است و هر چیزی که در زندگی انسان تأثیر سازنده دارد نمادی از توانایی است. خداوند هستی را بر اساس عشق بنا کرده و انتقالش هم بر اساس عشق است؛ پس انسانهایی که در دلشان احساس محبت و عشق دارند قدرتشان فرق میکند فردی که در تمرینها همیشه رکورد دار است؛ ولی در مسابقات تعادل و تمرکزش به هم میریزد به دلیل زاویه نگاه است. همه چیزهای خوب از حس خوب بهوجود میآید. وقتی از تعادل خارج میشود، جسم از انسان فرمان نمیگیرد و این باعث آسیب دیدگی میشود؛ پس باید برای هر چیزی علاقه باشد فتح قله مهم نیست و آن کسی که در طول مسیر احساس خوبی به او دست میدهد، او برنده است.
منبع: سیدی آسیبهای ورزشی
نویسنده: همسفر مریم رهجوی راهنما همسفر زهره(لژیون سردار)
رابطخبری: همسفر مریم رهجوی راهنما همسفر سمیه(لژیون سردار)
ارسال: همسفر مهدیه رهجوی راهنما همسفر سمیه(لژیون سردار) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی کریمان
- تعداد بازدید از این مطلب :
35