در ورزش ما هرگز بازنده نیستیم

هشتمین جلسه از دوره سی‌ و پنجم کارگاه‌های آموزشی عمومی کنگره ۶۰ نمایندگی میرداماد با استادی اسیستنت دیدبان محترم مسافر امیرحسین ، نگهبانی مسافر مهدی و دبیری مسافر مهرداد ، با دستور جلسه اول « جهانبینی در ورزش» و دستور جلسه دوم « مراسم پیمان مرزبانان » پنج‌شنبه یکم آبان ماه  ۱۴۰۴ ساعت ۱۶:۰۰ آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد:

سلام دوستان امیرحسین هستم یک مسافر
خداوند بزرگ را شاکر و سپاسگزارم که بار دیگر اجازه حضور در این جایگاه را به من داد.
از آقای مهندس دژاکام ، خانواده محترم‌شان ، استاد امین ، دیده‌بانان گرامی به‌ویژه آقای سلامی و همه خدمتگزاران عزیز کنگره ۶۰ از راهنمایان و مرزبانان گرفته تا دبیران و نگهبانان سپاسگزارم که این فرصت خدمت را فراهم کردند.
تبریک می‌گویم به دبیر جدید و نگهبان محترم که امروز در این جایگاه خدمت می‌کنند.
دستور جلسه امروز «جهان‌بینی در ورزش» است.
ورزش در نگاه کنگره فقط تحرک جسم نیست بلکه تمرینی برای نظم ، تعهد ، اخلاق و آرامش درونی است.
ورزش در حقیقت پلی است بین جسم ، روان و جهان‌بینی انسان.
ما در کنگره آموخته‌ایم که درمان فقط قطع مصرف مواد نیست ؛ درمان واقعی زمانی کامل می‌شود که درمان سیگار هم انجام شود و بعد از آن مسیر تعادل و آرامش واقعی با ورزش منظم و بموقع هموار می‌شود.
آقای مهندس همیشه می‌فرمایند: «ورزش از نان شب هم واجب‌تر است.»
اگر یک شب غذا نخوریم شاید اتفاقی نیفتد ، اما اگر ورزش نکنیم، به مرور از سلامت و نشاط فاصله می‌گیریم.
در سنین پیری ، نه فرزندان عصای ما هستند ، نه مال دنیا ، بلکه عضلات و توانایی جسمی ماست که به کارمان می‌آید.
در کنگره ورزش انتخاب نیست بلکه بخشی از مسیر درمان است.
در ورزش ما هرگز بازنده نیستیم ؛ یا می‌بریم یا آموزش می‌گیریم.
ورزشگاه کنگره جایی است که تمام آموزش هایمان در آن به آزمایش گذاشته می‌شود: احترام ، صبوری ، گذشت ، کار تیمی و فرمان‌برداری و ورزشکار واقعی کسی است که اخلاق را در عمل نشان دهد.
در زورخانه‌ها در را کوتاه می‌ساختند تا ورزشکار با سر خم وارد شود ؛ یعنی ابتدا باید تواضع و افتادگی را بیاموزیم تا بتوانیم از قدرت خود درست استفاده کنیم.
انسان برای ادامه‌ی زندگی نیازمند انرژی است.
اگر این انرژی را از مسیر درست مانند ورزش به دست نیاورد ،
به سمت مسیرهای نادرست مثل مواد یا قرص و دارو می‌رود.
اما ورزش به ما می‌آموزد انرژی را از حرکت ، نفس و ایمان درونی کسب کنیم.
به همین دلیل است که ورزش مکمل درمان و تداوم رهایی است.
و حالا که در آستانه‌ی گلریزان هستیم جا دارد یادآوری کنیم که خودِ فرهنگ گل‌ریزان از دل ورزش و پهلوانی به کنگره وارد شد.
در گذشته پهلوانان پس از ورزش و زورخانه، برای کمک به نیازمندان دست به گل‌ریزان می‌زدند ؛ یعنی پهلوانی تنها در قدرت بازو نبود، بلکه در بخشندگی دل معنا پیدا می‌کرد.
کنگره ۶۰ نیز همین فرهنگ را زنده کرد؛ ما یاد گرفتیم که انسان بخشنده ، آرام‌تر ، ثروتمندتر و متعادل‌تر است.
بخشش در کنگره یعنی کاشتن بذر عشق در زمین زندگی خودمان.
همان‌طور که استاد امین فرمودند: «بخشندگی نتیجه ثروتمند شدن نیست ، بلکه دلیل ثروتمند شدن است.»
در کنگره یاد گرفته‌ایم که هیچ انسانی به‌تنهایی رشد نمی‌کند.
ما با هم معنا پیدا می‌کنیم ، با هم می‌آموزیم و با هم تعادل را تجربه می‌کنیم.
ایمان ، امید و محبت سه ضلع مثلثی هستند که ما را در مسیر نگه می‌دارند.
پشت ما باید به خدا گرم باشد، نه به حساب بانکی‌مان.
در پایان از همه خدمتگزاران ، مرزبانان محترم و خانواده‌هایی که اجازه حضور ما را در این مسیر مقدس می‌دهند صمیمانه سپاسگزارم.
امیدوارم با ورزش منظم ، درمان کامل و قلبی بخشنده ، همگی در مسیر تعادل ، رهایی و خدمت پایدار باشیم.
از اینکه به صحبتهای من توجه کردید سپاسگزارم.

در ادامه مراسم تجلیل از مرزبانان پیشین و پیمان مرزبانان جدید برگزار شد.

نگارش:مسافران مهدی و ساسان (ل۱-۶)

عکس : مسافر علی (ل۴)

ارسال : مسافر مهدی (ل۱۶)

نمایندگی میرداماد اصفهان