هدف گلریزان آموزش بخشش و مشارکت به اعضاست

سیزدهمین جلسه از دوره پنجم سری کارگاه‌های آموزشی عمومی کنگره ۶۰ نمایندگی محمدی‌پور قم با استادی پهلوان مسافر حامد و نگهبانی مسافر احد و دبیری مسافر محمد با دستور جلسه «جهانبینی در ورزش» پنج‌شنبه 1 آبان ۱۴۰۴ ساعت ۰۰: ۱۷ آغاز به کارکرد.

خلاصه سخنان استاد:

سلام دوستان، حامد هستم، یک مسافر؛ خداوند بزرگ را شاکرم که در میان شما حضور دارم و از این بابت بسیار خوشحال هستم. به همه اعضای این شعبه تبریک عرض می‌کنم، چرا که این نمایندگی فضایی بسیار خوب و درجه یک دارد و همه‌چیز در آن به بهترین شکل ممکن انجام شده است. به علی آقا ایجنت محترم، خدا قوت می‌گویم و از گروه مرزبانی تشکر می‌کنم. حس بسیار خوبی نسبت به این شعبه دارم و امیدوارم همه اعضا بتوانند در این بستر عالی که فرصت رشد و تعالی را فراهم کرده است، به بهترین نحو از آن بهره‌مند شوند و به جایگاه‌های شایسته دست پیدا کنند.

پیش از این جلسه، جلسه دیگری با حضور لژیون سردار در قسمت قم و ساوه برگزار شد که دیده‌بان محترم جناب آقای زرکش نیز در آن حضور داشتند. صحبت‌هایی که در این جلسات مطرح می‌شود، بسیار ارزشمند است و اعضای لژیون سردار از طریق دبیر، نگهبان، خزانه‌دار و مسئولین مطلع می‌شوند. این‌که امروز من در جایگاه استاد نشسته‌ام، برایم بسیار جالب و ارزشمند است. کنگره برای این جایگاه هزینه کرده تا من آموزش بگیرم، بتوانم صحبت کنم و تجربه‌هایم را با شما در میان بگذارم. این موضوع را کاملاً قبول دارم که کنگره برای هر یک از اعضا هزینه‌ای می‌کند، از راهنما گرفته تا ایجنت، و هر چه مسئولیت فرد بالاتر باشد، کنگره هزینه بیشتری برای او می‌کند تا حالش خوب شود، به درمان برسد و تعادل را در زندگی خود پیدا کند.

در گذشته، لژیون سردار چندان مطرح نبود و بیشتر بحث گلریزان بود. سال به سال گلریزان برگزار می‌شد و من حس خوبی نسبت به آن نداشتم. زمانی که با ایجنت شعبه صحبت می‌کردیم، حتی با وجود لژیون، حس می‌کردم این کار برای مشهور شدن کنگره است. اما با گذر زمان و تغییر دیدگاهم فهمیدم که کنگره قرار است برای من کاری کند، نه اینکه من کاری برای کنگره انجام دهم. این تغییر نگرش باعث شد که متوجه شوم کنگره60 مسیر خود را می‌رود، چه با من و چه بدون من. چندین سال در لژیون آکادمی بودم. فضای آکادمی نسبتاً کوچک است و حدود بیست لژیون در آن فعالیت می‌کنند. زمانی که در لژیون مشارکت می‌کردم، صدایم به لژیون‌های دیگر می‌رسید. این سوال برایم پیش آمد که چرا نباید شعبه دیگری تأسیس شود؟ پارسال همین موقع‌ها بود که از جناب مهندس اجازه تأسیس شعبه دیگری را گرفتیم. این موضوع از یک جایی جرقه خورد و به این نتیجه رسیدم که با این کار، خودم به درمان و رهایی نزدیک‌تر می‌شوم.

در کنگره همیشه بحث تعادل مطرح است. در آیه‌ای شریف، درباره “گذرگاه سخت” ذکر شده است که عبور از این گذرگاه به معنای عبور دادن است، نه فقط عبور کردن. این نکته بسیار ارزشمند است، چرا که وقتی راهنما در حال آموزش دادن به رهجو است، در واقع خودش در حال نزدیک شدن به درمان و تعادل است. لژیون سردار نیز برای همین موضوع ایجاد شده است. یکی از دوستان در لژیون سردار گفت: «چراغی که به خانه رواست، به مسجد حرام است.» این جمله باعث شد درباره معنای خانه فکر کنم. خانه جایی است که پدر و مادر در آن حضور دارند. من خودم دو فرزند دارم و قبل از کنگره هرگز نقش واقعی پدر بودن را درک نکرده بودم. فکر می‌کردم پدر بودن فقط به معنی خرجی دادن است. اما اکنون در کنگره فهمیده‌ام که پدر بودن موضوعی بسیار متفاوت است.

اگر کنگره نبود، خانه‌ای هم نبود. هر کجای ایران که در شعبه‌ای باشم، احساس می‌کنم در خانه خودم هستم. اگر امروز پولی در دستم باشد و در جشن گلریزان شرکت کنم، این هزینه در واقع برای خودم است. همه ما می‌خواهیم برای فرزندانمان ارثی به جا بگذاریم، اما ارث واقعی چیزی فراتر از مال و ثروت است. مشارکت در جشن گلریزان می‌تواند صفتی نیکو باشد که به فرزندانمان به ارث می‌رسد. یکی از دوستانم تعریف می‌کرد که پس از فوت پدرش، به او بد و بیراه می‌گفت چرا سهم بیشتری از مالش را به امور خیریه اختصاص داده است. اما در کنگره یاد گرفتم که ارث واقعی، صفات نیکو مثل بخشش است. باید کاری کنیم که فرزندانمان به نیکی از ما یاد کنند.

افرادی که درک درستی از خدمت مالی در کنگره ۶۰ ندارند، ممکن است فکر کنند که این کار فقط به دلیل داشتن وضعیت مالی خوب انجام می‌شود. اما حقیقت این است که بسیاری از افراد بهترین دارایی‌های خود را می‌فروشند تا بتوانند در خدمت مالی کنگره مشارکت کنند. خود من در سال اول ورود به کنگره، می خواستم حلقه ازدواجم بفروشم تا بتوانم در کنگره 60 خدمت مالی کنم و کرایه مسیر رفت‌وبرگشت به شعبه را پرداخت کنم. اگر اکنون وضعیت مالی‌ام بهتر شده، به یمن همین آموزش‌ها و وادی‌های کنگره است. در جشن گلریزان، مهم نیست که با چه مبلغی مشارکت می‌کنیم. هر کس بر اساس توان مالی خود می‌تواند خدمت کند. شاید کسی که مبلغ کمتری می‌دهد، در آینده بتواند قدم‌های بزرگی بردارد.

زندگی من در کنگره به دو بخش تقسیم شده است: قبل از درک خدمت مالی و پس از آن. جشن گلریزان فقط برای تأمین منابع مالی کنگره نیست. هدف آن آموزش بخشش و مشارکت به اعضاست. هر کس به هر اندازه که توان دارد، می‌تواند در این جشن شرکت کند. مهم تعداد نفرات بیشتری است که در این مسیر قرار می‌گیرند. در این شعبه دو پهلوان داریم و قطعاً در سال‌های آینده، پهلوانان بیشتری از این شعبه خواهند آمد.

ممنون از این‌که به صحبت‌های من توجه کردید.

عکس: مسافر امید (لژیون چهارم)
تایپ: مسافر علی (لژیون یکم) مسافر محمدعلی (لژیون سوم)
تنظیم: مسافر هاشم (لژیون پنجم)
تهیه، ویرایش و ارسال: مسافر سینا (لژیون یکم)
مسافران نمایندگی محمدی‌پور قم