دلنوشته

به نام قدرت مطلق الله

دلنوشته مسافر حمید رضا، لژیون یکم:

چشم هایم را می بندم و صدای نفسهای یک ورزشکار را می شنوم،

نفس‌هایی که قبل از مسابقه، آرام ولی عمیق، شبیه امواجی که پیش از طوفان بر پهنه دریا می‌لغزند.

در ورزش، جهان هر کس باور دارد که هر پایان، آغازی دیگر است.
هر شکست، نه یک بن‌ بست، که راهی تازه برای رستاخیز است.

ورزش به ما می‌آموزد که جهان چیزی فراتر از برد و باخت است:
جهانِ استقامت آن دوندۀ ماراتن است که هر قدمش با زمین عهد می‌بندد؛
جهانِ فروتنی آن قهرمانی است که پس از کسب مدال، به حریف شکست‌ خورده آفرین می‌گوید؛
جهانِ امید آن بازیکنی است که در دقیقه ۹۰، وقتی همه چیز از دست رفته به نظر می‌رسد،
هنوز به پیروزی باور دارد.

ورزش جهان را از پشت خط پایان به آدمی نشان می‌دهد:
همان‌جا که رقیبان دست یکدیگر را می‌فشارند،
که رقص توپ و حرکت بدن، زبانی جهانی می‌شود،
فراتر از مرزها، فراتر از رنگ پوست و باورها.
در این جهان‌بینی، کوهستان مسابقه تنها قله‌های پیروزی نیست،
بلکه مسیر صعود و افتخار به هر قدمی است که انسان در راه بهتر شدن برمی‌دارد.
و جهان همیشه در حال چرخش است،
مانند توپی که میان زمین زندگی، از شادی به اشک و از تلاش به افتخار گذر می‌کند،
اما هیچ‌گاه از حرکت نمی‌ایستد.
ورزش یادآور آن است که جهان در نهایت یک بازی بزرگ است،
با قوانینی که احترام و دوستی، بزرگ‌ترین جایزه‌های آن هستند.
در ورزش، جهانی دیگر می‌بینم.
ورزش، فقط حرکت بدن نیست؛ نگریستن به زندگی از پنجره‌ای پاک و بی‌آلایش است.
در آن لحظه، دنیا به ساده‌ترین شکل خود درمی‌آید: یک هدف، یک مسیر، یک تلاش. این سادگی، جهان‌بینی یک ورزشکار است. این باور که هیچ مانعی پایان راه نیست، فقط چالشی است برای جهشی بلندتر.

ورزش به ما می‌آموزد که شکست، پایان مبارزه نیست، بلکه آغاز فهمی عمیق‌تر است. وقتی زمین می‌خوری، جهان نه از بالا، که از پایین به تو می‌نگرد و فرصتی می‌دهد تا قوی‌تر برخیزی.

و در اوج خستگی، وقتی عضلات فریاد می‌کشند و اراده نرم می‌شود، ناگهان درکی روشن پیدا می‌کنی: انسان بودن، یعنی گذشتن از مرزهای خودت. ورزش، آیینه‌ای است که در آن، وجود خود را در گسترده‌ای بی‌کران می‌بینی.

این جهان‌بینی، یعنی باور به "شدن". تو همیشه در حال تبدیل شدن به نسخه‌ای قوی‌تر، آگاه‌تر و بزرگ‌تر از خودت هستی. پس میدانی که برنده واقعی کسی نیست که بگوید هرگز، بلکه کسی است که هر بار، با نگاهی نو برمی‌خیزد.

پس می‌دانی... ورزش، فقط یک بازی نیست؛ فلسفه‌ای است برای زیستن.
— جهان را همچون یک ورزشکار بنگر: باعزم، باامید، و با قلبی که می‌داند هر پایان، آغازی تازه است.
 

ارسال: مرزبان خبری