برداشت من از این مطلب این است که انسان موجودی چندبُعدی است و شناخت او فقط از طریق جسم و ظاهر ممکن نیست. در حقیقت، انسان ترکیبی از صور آشکار (جسم و فیزیولوژی) و صور پنهان (روح، نفس، عقل و حس) است. تا زمانی که این دو بُعد در کنار هم شناخته نشوند، درمان و درک واقعی انسان ممکن نمیشود. به همین دلیل هم بشر با وجود پیشرفتهای علمی، هنوز در درمان برخی بیماریها ناتوان مانده است؛ چون فقط جسم را دیده و از روح و نفس غافل مانده است.
روح، بُعد الهی انسان است و از جنس نور و آگاهی است. این روح است که انسان را به سوی نیکی و حقیقت هدایت میکند و وقتی درون ما ندایی میگوید «این کار درست است»، در واقع صدای روح ماست. نفس اما میدان تربیت و رشد است؛ جایی که انسان میان خواستههای پست و الهامات روحی خود باید انتخاب کند.
در نگاه آقای مهندس دژاکام، تفاوت میان نفس و روح بسیار عمیق است؛ روح نیروی الهی است، اما نفس در مسیر تکامل باید تربیت شود تا به آرامش برسد. این تکامل با اختیار انسان شکل میگیرد، نه اجبار.
درک این مراتب، همان کلید جهانبینی است؛ یعنی شناخت حقیقت وجود خود. وقتی انسان بداند از کجا آمده، چه مأموریتی دارد و به کجا میرود، دیگر زندگی را سطحی نمیبیند. مسیر کمال انسان از حیوانیت تا الهیت ادامه دارد و پایان ندارد، چون روح در ذات خود همیشه در جستوجوی نور، عشق و حقیقت است.
منبع: سیدی «رب ۲ »
نویسنده:همسفر معصومه رهجوی راهنما همسفر مهدیه (لژیون دوم)
رابط خبری: همسفر مهناز رهجوی راهنما همسفر مهدیه (لژیون دوم)
ارسال: همسفر معصومه رهجوی راهنما همسفر مهدیه (لژیون دوم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی سنایی
- تعداد بازدید از این مطلب :
44