امروز، نسیمِ رهایی بر دلِ لژیون یکم زاهدان وزیده است؛ نسیمی که از دلِ تاریکیها گذشته و به روشنایی رسیده است. سه مسافرِ عاشق، عیدمحمد، رضا و احمد، پس از سالها در بندِ اعتیاد، با گامهایی استوار و دلی سرشار از ایمان، از سیاهی رهیدند و به آفتابِ رهایی رسیدند.
رهایی، قصهی کوتاهِ آزادی نیست، حماسهایست از فرو رفتن در عمقِ شب و برخاستن با نخستین سپیده. آنان که روزی در چنبرهی وسوسه و خستگی اسیر بودند، امروز در پرتوِ عشق و دانایی مهندس دژاکام و زیر سایهی مهر و هدایتِ راهنمای گرانقدر آقای جواد، از ظلمت به نور پیوستند.
اینان با اشک و ایمان، از درهی ناامیدی گذشتند تا معنای دوبارهی زندگی را بیابند؛ و امروز، بذرِ امیدشان در دلِ خاکِ رنج، جوانه زده است. رهایی یعنی باورِ دوبارهی خود، یعنی ایمان به اینکه هیچ تاریکی جاودانه نیست.
به رسم عشق و سپاس، این رهاییِ باشکوه را به مسافرانِ رهاشده، همسفران، خانوادههای عزیزشان، راهنمای گرامی، و تمام اعضای پرنور کنگره ۶۰ تبریک میگوییم.
باشد که این فروغِ جاودان، چراغِ راهِ جویندگان بعدی باشد،
و یادمان نرود:
«گر بتازد شبِ ظلمت، غمی نیست رفیق
که در آخر، سحر از جانِ سیاهی زاید…»
برای انجام این عمل عظیم ؛ شکر، شکر، شکر



کنگره ۶۰ –نمایندگی زاهدان
- تعداد بازدید از این مطلب :
155