همه‌چیز در هستی بر پایه حس است.

چهارمین جلسه از دور پنجم کارگاه‌های آموزشی خصوصی کنگره ۶۰ویژه مسافران نمایندگی ارگ کرمانبا استادی راهنمای محترم مسافر دانیال، نگهبانی مسافر امین و دبیری مسافر حمیدرضابا دستور جلسه‌ی «جهان‌بینی در ورزش»روز سه‌شنبه ۲۹ مهرماه ۱۴۰۴ رأس ساعت ۱۷ آغاز به کار نمود.

خلاصه سخنان استاد:

سلام دوستان، دانیال هستم مسافر.
خداوند بزرگ را شاکر و سپاسگزارم که بار دیگر توفیق خدمت در این جایگاه نصیبم شد.
از جناب آقای مهندس و خانواده محترمشان صمیمانه تشکر می‌کنم که چنین بستری را فراهم کردند. همچنین از راهنمای درمان موادم آقا حمیدرضا، راهنمای درمان سیگارم آقا مجید زنگ‌آبادی و راهنمای تغذیه سالمم آقا رضا پارسا قدردانی می‌کنم.

دستور جلسه امروز «جهان‌بینی در ورزش» است.
جهان‌بینی علمی است که ما در کنگره با آن آشنا شدیم و در همه ابعاد زندگی‌مان کاربرد دارد. همان‌گونه که جهان‌بینی در روابط، کار و خانواده مؤثر است، در ورزش نیز اهمیت دارد.

در کنگره ۶۰، رفتار و کردار اعضا در ورزش نیز باید متفاوت از دیگران باشد. اگر به پارک‌های ورزشی سر زده باشید، حتی در سطح حرفه‌ای و ملی، می‌بینید ورزشکارانی هستند که نقطه تحملشان پایین است و گاهی خطاهایی از آن‌ها سر می‌زند. اما در کنگره هدف ورزش، رقابت و مدال نیست؛ هدف، سلامتی، تندرستی و حال خوش است.

برای من که سال‌ها مصرف‌کننده مواد بودم، همین‌که امروز می‌توانم ساعت پنج صبح بیدار شوم، به پارک بروم و ورزش کنم، خودش بزرگ‌ترین برد و جایزه است. در بیرون از کنگره هدف، مدال، جام یا پول است؛ اما در اینجا هدف اصلی، درمان و تعادل در جسم و روان است.

استاد امین همیشه می‌فرمایند: «همه‌چیز در هستی بر پایه حس است.»
اگر حس ما در ورزش درست باشد، ورزش برای ما سازنده است و موجب رشد، بلوغ و طول عمر می‌شود. اما اگر با حال خراب و ناآگاهی وارد ورزش شویم، نه‌تنها سازندگی ندارد بلکه تخریب به‌همراه دارد.

شناخت از خود و بدنمان نیز بخشی از جهان‌بینی در ورزش است. اگر سال‌ها ورزش نکرده‌ایم و بدنمان ضعیف شده، نباید ناگهان به سراغ رشته‌های سنگین برویم. بسیاری از دوستان تجربه کردند که بدون توجه به این موضوع، دچار آسیب شدند. انرژی‌های درون بدن باید طبق برنامه مصرف شود، نه یک‌باره.

بعضی ورزشکاران حرفه‌ای بعد از سال‌ها مدال‌آوری، درگیر بیماری‌های جسمی می‌شوند؛ زیرا تمام انرژی ذخیره‌شده در بدنشان را در مدت کوتاه مصرف کرده‌اند. این همان نداشتن جهان‌بینی در ورزش است.

آقای مهندس همیشه تأکید دارند:
«در ورزش یا می‌بریم یا می‌آموزیم؛ باختی وجود ندارد.»
این جمله برای من بزرگ‌ترین درس جهان‌بینی بود. اگر جهان‌بینی داشته باشیم، از برد دوستانمان خوشحال می‌شویم، اما اگر نداشته باشیم، حسادت و حال خرابی جای آن را می‌گیرد.

در کنگره مسابقه به‌معنای معمول وجود ندارد، چون هدف رقابت نیست؛ هدف، رشد و حال خوب است. حتی ریختن یک استکان چای برای دیگران، نوعی ورزش در مسیر عشق و خدمت است.

خود من در سفر دوم وارد تیم والیبال شدم. یکی از بازیکنان آن‌قدر تعصب داشت که با کوچک‌ترین خطای تیم مقابل برخورد می‌کرد. همین موضوع باعث شد حال من خراب شود و رشته‌ام را تغییر دهم. بعد از آن تنیس روی میز را انتخاب کردم که بسیار متناسب‌تر با من بود.

درک کردم که گاهی «عدو سبب خیر می‌شود». اگر در مسیر درست باشیم، حتی اتفاقات ناخوشایند هم خیر و برکت در خود دارند.

بیایید مراقب رفتار، گفتار و کردارمان در پارک باشیم؛ با هم بخندیم، نه به هم.

از توجه و گوش دادن شما سپاسگزارم.

📸 عکس: مسافر فرزاد – لژیون دوم
✍️ تایپ و ارسال: مسافر امیرهادی – لژیون دوم