ورزش، تنها یک فعالیت جسمانی نیست؛ بلکه آیینه‌ای است که جهان‌بینی و نگرش ما به زندگی را منعکس می‌کند. از دیدگاه کنگره ۶۰، جهان‌بینی به عنوان سومین ضلع مثلث درمان، نقش اساسی در تعادل فرد دارد. وقتی این مفهوم را در قلمرو ورزش بررسی می‌کنیم، ارتباط عمیق بین "درون و برون" آشکار می‌شود.
۱. ورزش به عنوان محک جهان‌بینی: هر فردی با انگیزه‌ای خاص به ورزش رو می‌آورد:
· انگیزه سالم: برخی ورزش را وسیله‌ای برای سلامتی، نشاط و تعامل اجتماعی می‌دانند. این نگرش، بازتاب یک جهان‌بینی سالم است که در آن فرد به دنبال ساختن و ارتباط مثبت است.
· انگیزه ناسالم: اگر انگیزه اصلی، تحقیر دیگران، برتری‌جویی افراطی و تخریب حریف باشد، این نشان از یک جهان‌بینی معیوب دارد که در آن "من" جای "ما" را گرفته است.
۲. ورزش تیمی و جهان‌بینی جمع‌گرا:
ورزش‌های تیمی مانند فوتبال یا والیبال،نمونه‌ای عینی از "نظام موازی" در کنگره ۶۰ هستند:
· احترام به جمع: یک بازیکن می‌آموزد که برای موفقیت تیم، باید به قوانین جمع احترام بگذارد و نقش خود را به درستی ایفا کند. این تمرینی است برای احترام به "جمع" در زندگی بزرگ‌تر.
· پذیرش مسئولیت: قبول اشتباه در یک پاس نادرست، بدون سرزنش دیگران، همان "پذیرش" است که در مسیر بهبودی می‌آموزیم.
۳. احترام به طبیعت و ورزش‌های بیرون‌ازشهری:
ورزش‌هایی مانند کوهنوردی و دوچرخه‌سواری،فرد را به آغوش طبیعت می‌برد. این فعالیت‌ها به ما می‌آموزند که:
· مهمان طبیعت هستیم: همان‌طور که در خانه خود آشغال نمی‌ریزیم، در کوه و جنگل نیز باید این احترام را حفظ کنیم. این نگاه، بخشی از جهان‌بینی "حفظ تعادل با جهان بیرون" است.
· صلح با جهان: وقتی در دل طبیعت ورزش می‌کنیم، احساس صلح و آرامش می‌کنیم. این احساس، ترمیم کننده ارتباط تخریب‌شده ما با جهان اطراف است.
۴. بازی جوانمردی (Fair Play):
اصول بازی جوانمردی در ورزش،عینیت یک جهان‌بینی صحیح است:
· پذیرش نتیجه: باخت و پیروزی را به عنوان بخشی از زندگی می‌پذیریم، بدون شکستن و شکایت. این نگاه، ما را برای پذیرش فراز و نشیب‌های زندگی واقعی آماده می‌کند.
· احترام به حریف: حریف را دشمن نمی‌دانیم، بلکه او را همسفر مسیری می‌دانیم که به ما کمک می‌کند قوی‌تر شویم. این نگرش، تمرین "عشق بدون شرط" است.
از منظر کنگره ۶۰، ورزش یک "وسیله" است، نه "هدف". وسیله‌ای برای محک زدن، تقویت و نمایش جهان‌بینی. زمانی که با نگرش درست به میدان ورزش قدم می‌گذاریم، در حقیقت در حال تمرین برای زندگی بهتر و متعادل‌تر هستیم. ورزشگاه، آزمایشگاهی می‌شود برای تبدیل خشم به رقابت سالم، فردگرایی به جمع‌گرایی و تخریب به سازندگی.
منبع: سایت کنگره۶۰
نویسنده: همسفر فهیمه راهنمای تازه واردین
ویراستار و ارسال: همسفر فاطمه رهجوی راهنما همسفر مریم(لژیون دوم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی گرگان
- تعداد بازدید از این مطلب :
82