احترام و نزاکت امری مهم در ورزش است.

جلسه‌ی هشتم از دوره‌ی یازدهم از سری کارگاه‌های آموزشی خصوصی کنگره ۶۰ نمایندگی طارم با استادی مسافر محسن، با نگهبانی مسافر مهدی و دبیری مسافر فرشید با دستور جلسه <جهان‌بینی در ورزش> در تاریخ بیستم و نهم  مهر ماه ۱۴۰۴ راس ساعت ۱۷ آغاز به کار نمود.

خلاصه سخنان استاد:

سلام دوستان محسن هستم یک مسافر، از نگهبان محترم و گروه مرزبانی تشکر می‌کنم که من را برای این جایگاه انتخاب نمودند تا خدمت کنم و آموزش بگیرم. همچنین از آقای مهندس تشکر می‌کنم که این بستر را برای ما فراهم نمودند تا ما در اینجا به درمان برسیم. اگر به گذشته‌ی مصرف کنندگان مواد نگاه کنیم  اکثرا گذشته‌ی شبیه هم دارند. و من وقتی اینجا حضور پیدا می‌کنم همیشه گذشته‌ی خودم را مرور می‌کنم تا فراموش نکنم از کجا و با چه حال و روزی اینجا آمدم.

من در گذشته بعد سه سال مصرف مواد مدام دنبال راهی بودم که ترک کنم و با حضور در کمپ‌های ترک اعتیاد و NGOهای مختلف هرچقدر تلاش کردم موفق نشدم. و ترک اعتیادم بصورت موقت بود. و مدام زندگی من پر از درد و رنج و عذاب بود. تا اینکه یکی از دوستان کنگره‌ی ۶۰ را به من معرفی کرد. البته اوایل فقط بخاطر داروی OT بود که من  در کنگره حضور پیدا می‌کردم و از مباحث و آموزش‌های کنگره هیچ برداشتی نداشتم چون خیلی حالم بد بود.

وقتی این موضوع را به اطلاع راهنمایم رساندم راهنما به من توصیه کرد که فقط در کنگره حضور داشته باشم و فعلا کاری به چیزی نداشته باشم. بعد این که مدتی از حضورم در کنگره گذشت متوجه شدم تغییراتی در درون من در حال رخ دادن است که خیلی برای من جذاب و شیرین بود. و این تغییرات باعث شد که تلاش بیشتری در این راه داشته باشم و با افکار منفی و نیروهای شیطانی که هدفش مانع حضور من در کنگره بود با تمام توان مبارزه کنم.

و الان این حال خوب و سلامتی خودم را مدیون کنگره هستم. و خدا را بابت این نعمت بزرگ شاکر و قدردان هستم. و اکنون که رها شدم و هرچقدر هم اینجا از نظر مادی و معنوی خدمت می‌کنم احساس می‌کنم باز بدهکار کنگره هستم. دستور جلسه‌ی امروز جهان بینی در ورزش است. انسان باید در تمام کارها و لحظات زندگی دارای جهان‌بینی باشد. چون در صورت عدم داشتن جهان‌بینی انسان قادر به درست زندگی کردن نیست. و من این جهان‌بینی را باید در ورزش هم داشته باشم.

و وقتی برای ورزش کردن در پارک حضور پیدا می‌کنم باید احترام و نزاکت را رعایت کنم. مثلا وقتی در پارک کسی به عنوان داور بازی انتخاب می‌شود اگر داور در امر قضاوت دچار اشتباه هم شود باید همه‌ی مسافران به قضاوت  داور احترام بگذارند. چون داور هم یک انسان است و ممکن است دچار اشتباه شود. در کنگره برد و باخت مهم نیست. اینجا همه برنده هستند.

وقتی ما ورزش می‌کنیم موادی مانند دینورفین، اندروفین و انکفالین در بدن انسان ترشح می‌شود که باعث سرخوشی و خوب شدن حال انسان می‌شود. من در محله‌ی خودمان هم می‌توانم ورزش بکنم ولی ترجیح می‌دهم در کنگره ورزش بکنم تا اینجا در کنار هم به یکدیگر انرژی بدهیم و از هم دیگر آمورزش بگیریم. انرژیی که در پارک وجود دارد هیچ جای دنیا نیست. رشته‌ی ورزشی من والیبال است. و درست است که بلد نیستم خوب بازی کنم ولی از همین بازی نصف و نیمه هم کلی انرژی دریافت می‌کنم و همین انرژی و حال خوب باعث تداوم حضور ما در کنگره هست. ممنونم که به صحبت‌های من توجه نمودید.

سایت نمایندگی طارم