سلام دوستان زینب هستم همسفر
کنگره۶۰ ورزش را مکمل درمان میداند. ورزش به عنوان مکمل درمان صرفاً یک فعالیت تفریحی نیست؛ بلکه یک ابزار حیاتی برای بازسازی جسم و روان فرد مصرفکننده است. در جهانبینی کنگره۶۰، اعتیاد یک بیماری چندبعدی تلقی میشود که هم جسم، هم روان و جهانبینی را درگیر کرده است. ورزش به بازسازی فیزیکی بدن کمک میکند تا سیستمهای شیمیایی و عصبی که در اثر مصرف مواد مخدر آسیب دیدهاند، ترمیم شوند.
فعالیتهای ورزشی منظم روزهای جمعه نظم، انضباط، مسئولیتپذیری و روحیه تیمی را تقویت میکند. این ویژگیها مستقیماً با اصلاح جهانبینی فرد در ارتباط است. فرد یاد میگیرد که چگونه با چالشها، شکستها و پیروزیها به شیوهای سالم برخورد کند که این امر بازتابی از تغییر دیدگاه او نسبت به زندگی است. مصرف مواد مخدر، گیرندههای لذت مغز را تخریب میکند. ورزش باعث ترشح اندورفین و سایر مواد شیمیایی طبیعی میشود که حس سرخوشی و انرژی سالم را جایگزین وابستگی به مواد مخدر میکند. این جایگزینی، بخشی از فرآیند جبران خسارت در جهانبینی کنگره۶۰ است.
ورزش در کنگره اغلب به صورت گروهی انجام میشود؛ مثل تیمهای ورزشی که این امر حس رهایی از انزوای ناشی از اعتیاد و تقویت پیوندهای اجتماعی سالم را به دنبال دارد و بخشی از جهانبینی کمک به همنوع را تقویت میکند.
در کنگره برای رسیدن به درمان باید جسم، روان و جهانبینی هر سه مولفه به یک اندازه رشد کنند تا شخص به درمان برسد و جسم مهمترین مولفه میباشد؛ زیرا اگر جسم به تعادل نرسد، نمیتواند آموزش بپذیرد. در طی ۱۰ ماه طول سفر، جسم با داروی OT به تعادل میرسد و در کنار جسم روان فرد نیز متعادل میشود؛ ولی قسمت جهانبینی فرد هنوز مشکل دارد که تا زمانی که جهانبینی و نگرش فرد تغییر نکرده، درمان کامل نشده است؛ چون ورزش کردن در کنگره بخشی از پروسه درمان میباشد، لازم و ضروری است که مسئله جهانبینی در ورزش هم باید اجرایی شود. شاید جای این سوال باشد که جهانبینی چه ربطی به ورزش دارد!؟
اگر کسی که ورزش میکند، جهانبینی درستی نداشته باشد اخلاق، رفتار و کردار شخص در ورزش درست نیست و برای قهرمان شدن از راههای غیراخلاقی و ناسالم استفاده میکند؛ ولی اگر جهانبینی درست باشد، هدف او قهرمان شدن نیست و میداند در هر صورت او برنده است؛ چون اگر پیروز هم نشده باشد با ورزش کردن بدن او سالم شده است. همانطور که آقای مهندس حسین دژاکام میفرماید: «یا میبریم یا میآموزیم و هیچ باختی در کار نیست». هدف سلامتی، لذت بردن از جمع و همنشینی با دوستان است.
سلام دوستان سمانه هستم همسفر
در کنگره۶۰، ورزش فقط حرکت دادن جسم نیست؛ ورزش یعنی حرکت دادن روح، افکار و احساسات به سمت آرامش و تعادل. وقتی صبح زود به پارک میروم و جمع دوستان را میبینم، حس میکنم در میان انسانهایی هستم که هرکدام با عشق در مسیر رهایی و تغییر گام برمیدارند. در زمین ورزش، یاد گرفتم که جهانبینی یعنی دیدن زیباییها حتی در سختیها. یعنی درک اینکه اگر امروز نتوانستم بهتر باشم، فردا میتوانم، تلاش و رشد کنم. ورزش به من یاد داد که شکست، پایان راه نیست؛ بلکه تجربهای برای پیروزیهای بعدی است.
در پرتو آموزشهای جهانبینی فهمیدم، همانطور که برای رسیدن به هدف ورزشی باید نظم، تمرین و استمرار داشته باشم، برای رسیدن به آرامش ذهنی و رهایی هم باید همین اصول را در زندگی به کار ببرم. ورزش؛ یعنی تمرین عشق، صبر و ادب. یعنی یادگرفتن اینکه احترام به زمین، توپ، داور و دوستان در واقع احترام به خودِ من است. هر حرکت ورزشی، هر دویدن و هر لبخند در جمع ورزشکاران کنگره، مرا یک قدم به شناخت خویشتن نزدیکتر میکند. در حقیقت، ورزش در کنگره۶۰، پلی بین جسم و جهان درون است. جایی که آموزشهای جهانبینی مانند چراغی درخشان مسیر مرا روشن میکند تا بدانم چرا حرکت میکنم و به کجا میروم! ورزش برای من یعنی حال خوش، انرژی مثبت، خدمت بیمنت و شکرگزاری از خدایی که دوباره فرصت زندگی کردن را به من داده است.
رابط خبری: راهنمای تازه واردین همسفر زینب
ویرایش و ارسال: راهنمای تازه واردین همسفر فاطمه (نگهبان سایت)
همسفران نمایندگی گوجان
- تعداد بازدید از این مطلب :
227