تنها انسان دارای روح است؛ یزدان پاک روح را انحصاری به انسان تفویض کرده است. تکامل نفس تا درجه کمال، فقط به دلیل وجود روح امکانپذیر است. اگرچه در حوزه درمان بیماریها پیشرفتهای چشمگیری داشتهایم، مانند اختراع دستگاهها، انجام جراحیهای پیشرفته و افزایش طول عمر؛ اما هنوز به اصل ماجرا پی نبردهایم. دلیل باقی ماندن بسیاری از بیماریها، ناشناخته بودن وجود انسان است. ما در کنگره۶۰ انسان را به دو بخش تقسیم میکنیم: ۱ـ صور آشکار (جسم و فیزیولوژی): اگرچه این بخش قابل رؤیت است؛ اما شناخت ما از آن ناقص است. اگر شناخت کامل بود، بیماری پیچیدهای، چون اعتیاد (که هم جسم، هم روح و روان، اندیشه، جهانبینی و مسائل اجتماعی را در بر میگیرد) درمان میشد. ما توانستیم اعتیاد را تا حدودی حل کنیم و امروز بیش از ۹۰ هزار فرد درمانشده داریم.
به همین ترتیب، درمان سیگار و چاقی نیز با موفقیت انجام شده است. بیماریها در سطح سلولی: تمامی بیماریها در سطح سلولی و مولکولی (ژن و بیان ژن) دارای نقاط مشترک هستند. بیماریها در نتیجه تغییر در بیان ژنها ایجاد میشوند. ۲ـ صور پنهان: این بخش شامل نفس، روح و موارد دیگر است که دیده نمیشوند. تنها کتابی که در مورد صور پنهان صحبت میکند، قرآن کریم است. در جزء سیام، قرآن به مسائلی همچون نجوم میپردازد و بیان میکند که انسان از نفس واحده خلق شده است. بسیاری از بزرگان، روح را با نفس اشتباه گرفتهاند. قرآن در مورد مرگ میگوید: «فرشتگان، نفسهای شما را تحویل میگیرند» و هرگز از «قبض روح» سخن نمیگوید. حیات با مرگ متوقف نمیشود. نفس دارای مراحل رشد است: نفس اماره (فرماندهنده)، نفس لوامه (سرزنشگر) و نفس مطمئنه (به کمال رسیده).
روح، منحصربهفرد است و مانند پادشاه جسم عمل میکند. روح انسان را هدایت میکند تا به سمت کارهای مثبت برود؛ اما اگر نفس به درجه کمال نرسد (در حد نفس اماره بماند)، روح تأثیر چندانی نخواهد داشت. ما چیزی به نام روح شیطانی یا حیوانی و همچنین «ارواح» نداریم؛ بلکه «نفسها» داریم که باید کامل شوند. حیوانات فاقد روح هستند و به همین دلیل تکامل آنها محدود و در حد جزئی است. تکامل آنها تنها در صور ظاهری رخ میدهد و در صور پنهان، تکاملی وجود ندارد. حواس پنجگانه ما (بینایی، شنوایی، بویایی، لامسه و چشایی) نیز متفاوت عمل میکنند؛ بینایی و شنوایی از راه دور، لامسه و چشایی نیاز به تماس نزدیک و بویایی حالتی بینابین دارد. هر انسانی برای یادگیری و طی کردن مسیر سلوک و رسیدن به «مقام انسان واقعی»، نیاز به مربی دارد. خداوند (یا رب) فردی را برای هدایت انسان گمارده است. وجود راهنما (ایجنت یا مرزبان) یا اطلاعات صحیح، حکم روح را دارد و برای درمان و رسیدن به مقصد ضروری است.
منبع: سیدی «رب ۲»
نویسنده: همسفر شهزاد (ورزشبان دارت)
ویرایش و ارسال: همسفر زینب (نگهبان سایت)
همسفران نمایندگی وحید
- تعداد بازدید از این مطلب :
113