یازدهمین جلسه از دوره سوم کارگاههای آموزشی خصوصی کنگره ۶۰، نمایندگی امیرکبیر، به استادی راهنمای محترم تازهواردین مسافر محمد، نگهبانی مسافر علی و دبیری مسافر علی با دستور جلسه «جهانبینی در ورزش» دوشنبه ۲8 مهر ۱۴۰۴ ساعت ۱۷ آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد:
سلام دوستان، محمد هستم یک مسافر. از راهنمای عزیزم و همچنین نگهبان و دبیر محترم ایشان بابت اینکه این فرصت را در اختیار بنده قرار دادند تا خدمت کنم و آموزش بگیرم، تشکر میکنم.
در مورد دستور جلسه که «جهانبینی در ورزش» است، خاطرهای برای شما تعریف میکنم. در زمان قبل از مصرف، فوتبال بازی میکردم و بعد از اینکه مصرفکننده شدم دیگر کیفیت ورزشم مانند گذشته نبود و همواره درد خماری مرا همراهی میکرد. با وجود خماری، علاقهی شدیدی داشتم که بتوانم در مسابقات شرکت کنم و جهانبینی ورزشی من در این حد خلاصه شده بود که قبل از مسابقه مصرف کنم تا بتوانم در زمین حضور داشته باشم.
در کنگره جملهی کلیدیای وجود دارد: «ما یا میبریم یا میآموزیم؛ اصلاً شکستی در کار نیست.»
همین که من صبح روز جمعه در مسابقهی ورزشی حضور دارم، بزرگترین پیروزی است؛ زیرا قبلاً تا ساعت ۱۳ روز جمعه در خواب بودم.

دید من باید تغییر میکرد و با جهانبینی ورزش در کنگره خیلی از مسائل حل شد؛ دیگر به داور و همتیمی خودم اعتراض نخواهم کرد. قبل از ورود به کنگره، ورزش را فقط برای دیده شدن انجام میدادم و در رشته بدنسازی قرصهای مخرب مصرف میکردم و بدنم را نابود کرده بودم، بهطوری که باعث ترس دیگران میشدم و از سلامتی خبری نبود.
کنگره دیدگاه من را تغییر داد. من ابتدا باید از درون قوی میشدم تا در بیرون هم قوی باشم. هستی عاشقانهترین خواستهی هر انسان را پیدا میکند و به او میدهد. رونالدو و مسی عاشق فوتبال هستند و چون عاشقاند، آسیب نمیبینند. اگر انسان عاشق ورزش باشد و برای سلامتی ورزش کند، هیچ آسیبی نخواهد دید.
ما در کنگره به داور اعتراض نمیکنیم؛ باید در ورزش به همه احترام بگذاریم تا احترام خودمان حفظ شود. من نگهبان بدمینتون در پارک طالقانی هستم؛ چهار دوره قهرمان مسابقات در بخش انفرادی شدم و اکنون که خدمتگزار بدمینتون هستم و اجازه مسابقه دادن ندارم، وقتی شاهد قهرمانی سایر مسافران هستم، همانقدر لذت میبرم که گویی خودم دوباره قهرمان شدهام.
تایپ و عکس: مسافر علیرضا، لژیون یکم
- تعداد بازدید از این مطلب :
87