ورزش مکمل درمان است

نهمین جلسه از دور پنجم کارگاه‌های آموزشی خصوصی کنگره ۶۰ ویژه مسافران نمایندگی ارگ کرمان، با استادی مسافر ابوالقاسم، نگهبانی مسافر حمید و دبیری مسافر ایمان، با دستور جلسه‌ی «جهان‌بینی ورزش» در روز یکشنبه ۲۷ مهرماه ۱۴۰۴ رأس ساعت ۱۷ آغاز به کار نمود.

خلاصه سخنان استاد:

سلام دوستان، ابوالقاسم هستم یک مسافر.
ابتدا خداوند را شاکرم که بار دیگر توفیق حضور در این جایگاه را نصیبم کرد و از ایجنت محترم، مرزبانان گرامی و تمامی دوستان سپاسگزارم که به بنده حقیر اعتماد کردند تا در این جلسه خدمت کنم.

من پیش از ورود به کنگره، در زمینه‌ی ورزش فعال بودم اما حقیقتاً با جهان‌بینی ورزش آشنا نبودم. در نگاه من، ورزش مساوی بود با رقابت، برتری‌جویی و جنگیدن برای برد. همیشه در پایان بازی‌ها، حتی اگر عملکرد خوبی داشتیم، اگر نتیجه به نفع ما نبود، به‌جای آرامش و لذت، دعوا، دلخوری و پرخاش اتفاق می‌افتاد. این نوع نگاه غلط باعث می‌شد تا مدت‌ها تحت تأثیر شکست باقی بمانم و حتی روح و روانم آشفته شود.

زمانی که وارد کنگره ۶۰ شدم و با دستور جلسه‌ی «جهان‌بینی ورزش» آشنا شدم، تازه متوجه شدم مشکل اصلی من در نوع نگاه و زاویه دیدم به ورزش بود، نه در خودِ ورزش. با آموزش‌هایی که از کنگره گرفتم، کم‌کم فهمیدم که ورزش وسیله‌ای برای آرامش، تعادل، و تقویت جسم و روان است؛ نه میدان جنگ و برتری‌طلبی.

با گذشت زمان و اجرای آموزش‌ها، سعی کردم نگرشم را تغییر دهم. چه در پارک کنگره و چه در سایر محیط‌های ورزشی، یاد گرفتم به جای رقابت ناسالم، به همکاری، محبت و آموزش توجه کنم. اما این تغییر آسان نبود؛ گاهی همان دیدگاه قدیمی دوباره برمی‌گشت و باعث تخریب در جسم و روانم می‌شد. حتی چند بار مجبور شدم به‌دلیل آسیب‌های ناشی از فشار و منیت، عمل جراحی انجام دهم.

به مرور درک کردم که منیت، خودخواهی و حس برتری در ورزش، نه‌تنها پیشرفت نمی‌آورد بلکه انسان را از هدف اصلی‌اش دور می‌کند. وقتی نوع نگاه و نگرشم عوض شد، دیدم عملکرد ورزشی‌ام بهتر شد، روحیه‌ام شادتر و آرام‌تر شد، و دیگر بعد از بازی دچار ناراحتی و عصبانیت نمی‌شدم.

بعضی وقت‌ها صدایی در درونم می‌گفت «نرو پارک، ورزش فایده نداره، اعصاب‌خوردی داره»، اما یاد حرف آقای مهندس افتادم که فرمودند:

> «ورزش مکمل درمان است.»

در آن لحظه با خودم گفتم، نمی‌شود من DST را قبول داشته باشم، نوشتن CD را قبول داشته باشم، اما پارک و ورزش را قبول نداشته باشم. همان‌طور که راهنما، مرزبان و ایجنت هرکدام بخش مهمی از این مسیر هستند، ورزش هم جزئی از پکیج کامل درمان است.

بارها اطرافیانم می‌گفتند: «با پای شکسته چرا به پارک می‌روی؟»
و من پاسخ می‌دادم: «چون ورزش مکمل درمان من است.»

امروز حتی با وجود عمل جراحی پا، حالم خوب است؛ چون اگر این جهان‌بینی را نداشتم، شاید در خانه می‌نشستم و غم و افسردگی مرا فرا می‌گرفت.

در پایان، دریافت شال راهنمایی توسط آقا حامد و آقا دانیال عزیز و همچنین راهنمای بزرگوارشان آقا حمیدرضا و ایجنت محترم آقا محسن را صمیمانه تبریک عرض می‌کنم. موفقیت دوستان در کنگره همیشه برای من مایه‌ی شادی و امید است.

به باور من، تا زمانی که انسان آموزش‌های کنگره را در عمل به کار نگیرد، فهم عمیقی از آن پیدا نمی‌کند. ورزش بهترین میدان برای سنجش میزان صبر، محبت و نقطه‌تحمل ماست. باید وارد میدان شویم، تمرین کنیم، همکاری و تعامل داشته باشیم تا بدانیم چقدر آموزش‌ها را در خودمان نهادینه کرده‌ایم.

این تجربه‌ی شخصی من بود از دستور جلسه‌ی «جهان‌بینی ورزش».
از اینکه به صحبت‌های من گوش دادید، سپاسگزارم.

📸 عکس: مسافر امیررضا – لژیون سوم
✍️ ویرایش و ارسال: مسافر امیرهادی – لژیون دوم