جهان‌بینی؛ الفبای محبت در میدان ورزش

جلسه‌ی سوم از دوره‌ی هفتم کارگاه‌های آموزشی خصوصی کنگره ۶۰ ویژه‌ی آقایان مسافرنمایندگی پردیس با استادی راهنمای محترم تازه واردین مسافر احمد، نگهبانی مسافرمسعود و دبیری مسافرموسی با دستورجلسه‌ی «جهان بینی در ورزش» در روز دوشنبه 28 مهر ماه ۱۴۰۴ رأس ساعت ۱۷آغاز به کار نمود.
خلاصه سخنان استاد:
در کنگره ۶۰، جهان‌بینی از پایه‌ای‌ترین آموزش‌ها محسوب می‌شود. از همان روزهای اولی که یک تازه‌وارد وارد کنگره می‌شود، در جلسه دوم به او گفته می‌شود که جزوه جهان‌بینی را تهیه کند واین نشان‌دهنده‌ی اهمیت بسیار بالای این موضوع در کنگره است.
آموزش‌های جهان‌بینی در کنار کتاب «۶۰ درجه زیر صفر» و سایر منابع آموزشی، به ما می‌آموزند چگونه سفر کنیم، چگونه زندگی کنیم و چگونه آموزه‌های کنگره را در زندگی روزمره جاری سازیم.
پیش از ورود به کنگره، اغلب ما تخریب‌ها و مشکلات زیادی در زندگی‌مان داشتیم. اما این مسئله فقط مخصوص مصرف‌کنندگان نیست؛ شاید بتوان گفت بیش از ۸۰ درصد جامعه به نوعی درگیر ناهماهنگی‌های رفتاری هستند.
ریشه‌ی بسیاری از این مشکلات در برداشت‌ها و بینش‌های اشتباه است؛ سوءتفاهم‌ها، توقعات نابجا و قضاوت‌های غلط که باعث درگیری و رنج می‌شود.
در حالی‌که همه انسان‌ها در اصل خوب‌اند، اما چون دید درستی نسبت به خود و دیگران ندارند، دچار مشکل می‌شوند. خوشبختانه مهندس دژاکام آموزش‌های جهان‌بینی را با بیانی ساده و کاربردی ارائه داده‌اند تا همه بتوانند از آن بهره‌مند شوند.
یکی از جلوه‌های زیبا و عینی جهان‌بینی در کنگره، در ورزش همگانی نمایان می‌شود.
در پارک‌ها و شعب مختلف، مسابقات و بازی‌های زیادی برگزار می‌شود و اعضا با عشق و دوستی در کنار هم ورزش می‌کنند.اگر این جهان‌بینی در میان ما نبود، قطعاً در چنین جمع‌های بزرگی برخورد، ناراحتی و درگیری پیش می‌آمد. اما چون یاد گرفته‌ایم که درک، گذشت و محبت را سرلوحه رفتارمان قرار دهیم، همه چیز با آرامش و صمیمیت پیش می‌رود.
در فوتبال یا هر ورزش گروهی دیگر، کسی دنبال مطرح شدن شخصی نیست، بلکه همه برای هم بازی می‌کنند. چون می‌دانند اگر آسیبی به دیگری بزنند، در واقع به خودشان بازمی‌گردد.
در کنگره می‌گوییم: همه برای یکی، و یکی برای همه.»راهنماها، مرزبانان و خدمت‌گزاران دست در دست هم می‌گذارند تا طنابی بیندازند و انسانی گرفتار را از تاریکی و رنج نجات دهند. و این، زیباترین معنای ورزش و کار جمعی است.

وقتی ما از این آموزش‌ها و حال خوش بهره‌مند می‌شویم، وظیفه داریم آن را بازپرداخت کنیم؛ زیرا در هستی قانونی وجود دارد که هر نعمتی را باید به گردش درآورد.
اگر فقط دریافت‌کننده باشیم و هیچ‌چیز ندهیم، این جریان متوقف می‌شود. همان‌طور که آبی که در ظرف راکد بماند، فاسد می‌شود، انسان هم اگر در مسیر بخشش و حرکت نباشد، درونش راکد و بیمار می‌شود.در کنگره، نمونه‌ای از این بخشش، گلریزان است.
جناب مهندس دژاکام با درایت، این سنت زیبا را پایه‌گذاری کردند تا ما یاد بگیریم که برای رشد خود، باید ببخشیم.
بخشش فقط مالی نیست؛ گاهی وقت، انرژی، یا حتی منیت و حسادت خود را باید قربانی کنیم. حالا باید یاد بگیریم که در جای مناسب، مال و توان خود را نیز در مسیر عشق و خدمت قربانی کنیم.
اگر ما در مسیر آموزش قرار گرفتیم و دانایی به‌دست آوردیم، باید آن را در عمل به‌کار بگیریم و به دیگران منتقل کنیم.
کسی که دانایی دارد اما از آن استفاده نمی‌کند، مانند عالمی است که در گوشه‌ای نشسته و دانسته‌هایش را پنهان کرده است.
منِ مصرف‌کننده‌ی سابق، که روزی در تاریکی بودم، حالا در پرتو آموزش‌های جهان‌بینی یاد گرفتم که برای رشد، باید در جریان باشم، ببخشم، خدمت کنم و تسلیم محبت الهی باشم.
در ادامه جلسه هماهنگی ایجنت و مرزبانی نمایندگی برگزار گردید:

سایت نمایندگی پردیس