درک جهان‌بینی و هدف در ورزش کنگره۶۰

هشتمین جلسه از دوره سوم کارگاه‌های آموزشی عمومی کنگره ۶۰ نمایندگی امیرکبیر، با استادی راهنمای محترم مسافر امیر، نگهبانی مسافر مرتضی و دبیری مسافر فرهاد، با دستور جلسه‌ی «جهان‌بینی در ورزش» روز شنبه ۲۶ مهرماه ساعت ۱۷ آغاز گردید.

خلاصه سخنان استاد:

سلام دوستان، امیر هستم یک مسافر.
خدا را شکر می‌کنم که فرصتی دست داد تا در جمع دوستانم حضور داشته باشم. از ایجنت محترم سپاسگزارم که مرا به این جلسه دعوت کردند، و از آقای مهندس و خانواده‌ی گران‌قدرشان نیز تشکر می‌کنم؛ چرا که اگر زحمات و محبت‌های ایشان نبود، معلوم نبود امروز در چه حال و وضعی بودم.

ما همگی تعریف «جهان‌بینی» را در جزوه‌ی مربوطه خوانده‌ایم: آنچه ما از پیرامون خود دریافت، برداشت یا ادراک می‌کنیم. در ورزش نیز همین‌گونه است؛ من نسبت به ورزش چه برداشتی دارم؟ چه دیدگاهی دارم؟ احساس و نگرشم در برابر این موضوع چگونه است؟

خدا را شکر می‌کنم که کنگره ۶۰ کوچک‌ترین مسائل زندگی مرا بررسی و حل می‌کند. آموزش‌های کنگره برای من، درسی از چگونه زیستن است. یکی از ارکانی که بسیاری از انسان‌ها با آن درگیرند و گاه به‌درستی انجامش نمی‌دهند، ورزش کردن است. ورزش، دارای دو بُعد «صور آشکار» و «صور پنهان» است.

صور آشکار آن، آمادگی جسمانی است که موجب تقویت بدن، افزایش ایمنی در برابر بیماری‌ها و بالا رفتن توان جسمی می‌شود. اما در کنگره، صور پنهان نیز مورد توجه قرار می‌گیرد: این‌که هدف من از ورزش کردن چیست؟
آیا قرار است به هر قیمتی قهرمان شوم؟

در بخش تیراندازی با کمان، گاهی دوستان پیشنهاد می‌دادند برای شرکت در مسابقات تمرین کنیم و به رقابت‌های کشوری راه یابیم. در حالی‌که هدف نخست ما از ورزش، سلامتی است.
دومین هدف، رساندن پیام کنگره به دیگران است. من روزی فردی مصرف‌کننده بودم و امروز در کنار افراد سالم رقابت می‌کنم، گاه حتی از آنان پیشی می‌گیرم.
سومین هدف، قهرمانی است؛ اما ما به‌دنبال قهرمانی به هر قیمت نیستیم. ما یا می‌بریم، یا می‌آموزیم.

کسانی که قهرمان می‌شوند، بارها طعم شکست را چشیده‌اند. گاهی زمان، زمانِ باختن است؛ باید ضعف‌هایم را بشناسم، تمرین کنم و به اندازه و ظرفیت قهرمانی برسم.

اما «جهان‌بینی ورزش» در کجا به کار می‌آید؟
در لحظات حساس، مانند زمان مسابقه؛ جایی که اگر بتوانیم خود را کنترل کنیم، خشم‌مان را مهار کنیم و آرامش خود را از دست ندهیم، آن‌جا نشانه‌ی رشد ماست؛ یعنی آموزش‌های کنگره را در عمل به کار بسته‌ایم.

بارها با خود گفته‌ام که باید از باخت‌ها درس بگیرم. بعد از هر شکست، تلاش بیشتری کنم و از مسیر پیشرفت لذت ببرم؛ آنگاه قهرمانی نیز به‌طور طبیعی حاصل می‌شود. هر اندازه بتوانیم در حین مسابقه، خشم خود را مهار کنیم، ظرفیت و رشد درونی‌مان افزایش می‌یابد و حال‌مان بهتر می‌شود.

در شورای ورزش، دو دیده‌بان حضور دارند:
یکی آقای اشکذری که مسئول امور پارک‌ها هستند و تمامی مسائل ورزشی پارک‌ها را سامان می‌دهند، و دیگری آقای حکیمی که تمام ورزش‌های بخش مسافران را برنامه‌ریزی و نظارت می‌کنند.

هر رشته‌ی ورزشی، نگهبان مخصوص خود را دارد و هر نگهبان، دو دبیر و چند ورزشبان را زیر نظر دارد. همه‌ی این عزیزان در کنار هم تلاش می‌کنند تا حال همه‌ی ما خوب باشد.

جلسه‌ی شورای ورزشی، هر بیست‌ویک روز یک‌بار در دفتر ساختمان سیمرغ و با حضور نگهبانان ورزشی سراسر کشور برگزار می‌شود و هر نگهبان گزارش کار خود را ارائه می‌دهد.

در طول سال، دو مسابقه‌ی اصلی برگزار می‌شود:
یکی جام سردار که در نیمه‌ی نخست سال ویژه‌ی سفر دومی‌هاست،
و دیگری جام عقاب طلایی که مخصوص سفر اولی‌ها و با همکاری سفر دومی‌ها برگزار می‌شود.

ساختار جدید ورزش، نیازمند افرادی است که در رشته‌ی خود تخصص دارند و شوق خدمت در دلشان زنده است. از همین‌جا دعوت می‌کنم که دوستان سفر دومی اگر تمایل به خدمت دارند، به ساختمان سیمرغ مراجعه کرده و فرم نگهبانی ورزش را تکمیل نمایند. همچنین می‌توانند در روزهای زوج برای خدمت در جایگاه‌های مختلف شورای ورزش حضور یابند.

با کنگره باش و پادشاهی کن، یا بی‌کنگره باش و هر چه خواهی کن.
امیدوارم هرچه پیش‌تر می‌رویم، قدر کنگره را بیشتر بدانیم.