یکی از مولفه‌های درمان، ورزش است

پنجمین جلسه از دوره چهل و دوم کارگاه‌های آموزشی عمومی کنگره ۶۰، نمایندگی صالحی، به استادی راهنمای محترم مسافر عباس و نگهبانی مسافر علی و دبیری مسافر سعید با دستور جلسه "جهان‌بینی در ورزش" در روز دوشنبه 28 مهر ساعت ۱۷:۰۰ آغاز به کار نمود.

خلاصه سخنان استاد:
یکی از مولفه‌های درمان، ورزش است. کسی که می‌خواهد درمانش را انجام دهد باید جسمش را هم از حالت تنبلی و خمودگی خارج کند و این نیاز به جهان‌بینی دارد. جهان‌بینی در جهت ارزش‌ها، نه جهان‌بینی در جهت شر، بلکه جهان‌بینی در جهت معرفت.
معرفت در ورزش یک شکل و شمایلی می‌آورد مثل پهلوانی. ما در کنگره 60 یک مثالی داریم، می‌گوییم "یا می‌بریم یا می‌آموزیم" باختی در کار نیست و یک نگرش دیگری نسبت به مسابقه و ورزش داریم. پس نیاز به این داریم که یک معرفتی را کسب کنیم که بتوانیم کنار هم بدون تنش و اینکه مشکلی داشته باشیم ورزش کنیم و حتی چه بسا در ورزش موفق هم باشیم و چه بسا در گذشته بچه‌های کنگره 60 در مسابقات جهانی هم می‌رفتند، مثل تیر و کمان، مسابقات راگبی.
پس این از نقطه‌ای شروع شده و آن شروع از همین شعبه بوده، آن معرفت بوده که اول من بدانم برای چی ورزش می‌کنم، در چه راستایی ورزش می‌کنم و هدفمند ورزش کنم و این جزء مولفه‌های درمان شخص من هست یعنی یک شخصی که اعتیادش را درمان می‌کند و ۱۱ ماه سفر می‌کند، آرام‌آرام جسمش را هم بیدار می‌کند و ورزش می‌کند؛ البته نه آنقدر ورزش سخت که موجب آسیب به جسمش شود. ولی من باید معرفت در ورزش یاد بگیرم چرا؟ چون ما یک مکان ورزشی داریم در پارک طالقانی و بیشتر ورزش‌هایی که انجام می‌دهیم ورزش‌های گروهی است و امکان این را دارد که یک وقت‌هایی حس من بالا و پایین شود و بخواهم تو ورزش یک خشونتی هم به خرج بدهم و توی گذشته انجام می‌شد.

شعبه صالحی در سال ۹۳، به مدت شش ماه اجازه ورود به پارک نداشت، به خاطر یک درگیری لفظی و کوچک به خاطر اینکه جهان‌بینی ورزشی به آن صورت نبود.
گذشته به ما آموزش داد که سال‌های بعد این تربیت ورزشی و جهان‌بینی را داشته باشیم تا بتوانیم به‌ صورت گروهی ورزش کنیم. ما نمی‌رویم پارک طالقانی ورزش کنیم که قهرمان شویم، ما می‌رویم که با صلح و صفا ورزشی را انجام بدهیم و این نیاز به آن جهان‌بینی و نگرش دارد و نیاز به این دارد که من برای چی آمدم ورزش کنم. اولین مسئله این است که من برای خودم دارم ورزش می‌کنم و دومین مسئله این است که ورزش کمک‌درمانی من است و کمک می‌کند که من به درمان برسم و خودم را درمان کنم و جهان‌بینی‌اش را یاد می‌گیرم که ورزش کنم و حالم بد نشود و آن حال بدی را نخواهم انتقال بدهم به نفر بعدی.
حالا به واسطه راهنمایی که دارم و به واسطه برادر لژیون‌هایم و جهان‌بینی به من یاد می‌دهد که من نگرشم را عوض کنم و امروز باید جهان‌بینی‌اش را یاد بگیرم مثل همان نگرشی که در گذشته فرد به سنجاق نگاه می‌کرد و فکر می‌کرد سنجاق فقط مخصوص مصرف مواد است ولی الان افرادی که می‌آیند در کنگره درمان می‌کنند، هر چیزی را در جای خودش نگاه می‌کنند، طبیعت را به جای خودش نگاه می‌کنند و لوازم را به جای خودش نگاه می‌کنند یعنی آن سوء برداشت را ندارند.
من الان ورزش می‌کنم آن سوء برداشت را ندارم یعنی نمی‌خواهم یک آدم قلدر یا گردن‌کلفت بشوم، من ورزش می‌کنم برای سلامتی خودم، برای اینکه بتوانم از جسمم بهتر استفاده بکنم و حال خودم بهتر بشود، به خاطر همین ورزش در دستور جلسات هفتگی کنگره قرار گرفته که آن خطایی که شخصاً در دوره ما اتفاق افتاد و ۱۱ سال پیش بود، امروز دیگر تکرار نشود. خیلی راحت بچه‌ها در کنگره ورزش می‌کنند و نگرش‌شان را عوض می‌کنند و در لوگوهای کنگره هم می‌بینیم که یا می‌بریم یا می‌آموزیم و واقعاً هم مسابقاتی که در کنگره انجام می‌شود به همین صورت است و در پایان هم خدا را شکر می‌کنم که لیاقت پیدا کردم که یک بار دیگر در شعبه صالحی قرار بگیرم و در کنار شما آموزش بگیرم.

تایپ: مسافر مسعود لژیون چهارم
ویرایش و بارگزاری خبر: مسافر هادی لژیون نهم، مسافر مسعود لژیون چهارم
مرزبان خبری: مسافر احمد
مرزبان کشیک: مسافر احمد
مهرماه 1404                               شعبه صالحی (تهرانپارس)