ورزش از فرسودگی و پیری زودرس جلوگیری می‌نماید

جلسه دهم دوره سی‌ و یکم کارگاه‌های آموزشی، خصوصی مسافران  کنگره ۶۰ نمایندگی سهروردی اصفهان به استادی مسافر احمد ، نگهبانی مسافر مجتبی و دبیری مسافر اکبر با دستور جلسه ((جهان بینی در ورزش )) روز یکشنبه بیست و هفتم  مهر ماه ۱۴۰۴ ساعت ۱۷ آغاز به کارکرد.

خلاصه سخنان استاد:

سلام دوستان احمد هستم یک مسافر، خداوند را شاکرم که به من اجازه داد تا در این جایگاه خدمت کنم و آموزش ببینم. همچنین از آقا رسول طالبی، راهنمای محترم لژیون دهم، و استاد عزیزم آقا مسلم بابایی نهایت تشکر را دارم. دستور جلسه این هفته: جهان‌بینی در ورزش.
مطالعات تاریخی در زمینه اعتیاد نشان می‌دهد که از زمانی که جوامع انسانی با این پدیده روبه‌رو شدند، روش‌ها و رویکردهای مختلفی برای مقابله با آن به کار گرفته شد. اما هیچ‌کدام از این روش‌ها نتوانستند درمانی قطعی ارائه دهند، تا زمانی که کنگره ۶۰ توسط جناب مهندس حسین دژاکام بنیان‌گذاری شد. ایشان با ارائه روش DST ثابت کردند که اعتیاد درمان دارد؛ درمانی که حتی در شرایط فراهم بودن مواد، فرد مصرف‌کننده به سمت مصرف بازنمی‌گردد.
برای داشتن یک زندگی سالم، نیازمند جسمی سالم هستیم. جسم سالم از دو بخش تشکیل می‌شود: تغذیه مناسب و ورزش منظم. تغذیه، سوخت بدن را تأمین می‌کند و ورزش، از فرسودگی و پیری زودرس جلوگیری می‌نماید. اگر این دو عامل را هم‌زمان و هماهنگ انجام دهیم، می‌توانیم جسمی سالم و نیرومند داشته باشیم.
بر خلاف ماشین، جسم انسان هرچه بیشتر فعالیت کند، سالم‌تر و قوی‌تر می‌شود. ورزش نیازمند جسم سالم است و جسم سالم نیز عقل سالم را به همراه دارد. همان‌طور که همیشه گفته می‌شود: «عقل سالم در بدن سالم است.» برای ساختن جسم سالم، نیازمند روح و روانی آرام هستیم. زمانی که مصرف مواد نداشتیم، جسم و روان‌مان در آرامش بود؛ اما با مصرف مواد، تخریب‌هایی در هر دو بخش ایجاد کردیم. یکی از منابع مهم انرژی ما، ورزش است.
در کنگره ۶۰، جناب مهندس تأکید دارند که هر فرد باید یک رشته ورزشی مناسب انتخاب کند و به آن بپردازد. ورزش، تغذیه و جهان‌بینی سه ضلع مثلث درمان هستند. اگر یکی از این اضلاع ناقص باشد، درمان کامل نخواهد شد. ایشان همچنین شرکت در ورزش‌های گروهی مانند شنا، استخر و حضور در پارک‌ها را از ارکان مهم روش DST می‌دانند. کوتاهی در هر یک از این موارد، درمان را ناقص می‌کند.
اما جهان‌بینی در ورزش یعنی چه؟ یعنی نوع نگاه ما به ورزش و هدف‌مان از انجام آن. آیا ورزش می‌کنیم برای قهرمانی و کسب مقام؟ یا برای سلامتی جسم و روان؟ اگر هدف‌مان قهرمانی باشد، ممکن است از هر راهی برای رسیدن به آن استفاده کنیم، حتی راه‌های نادرست. در چنین نگاهی، حمله به داور و خشونت در ورزش رایج می‌شود.
اما در کنگره ۶۰، ورزش را برای سلامتی، نشاط و تعادل روحی انجام می‌دهیم. برد و باخت برای ما اهمیت ندارد. اگر ببریم، شادی‌مان درونی و متعادل است؛ اگر ببازیم، با آغوش باز پذیرای آن هستیم و به تیم مقابل تبریک می‌گوییم. ما تلاش می‌کنیم از موفقیت دوستان‌مان الگو بگیریم.
بزرگانی مانند پوریای ولی و جهان‌پهلوان تختی، چرا هنوز نام‌شان بر سر زبان‌هاست؟ چون اخلاق، انسانیت و منش پهلوانی‌شان فراتر از مدال‌ها بود. در حالی‌که بسیاری از ورزشکاران دیگر با مقام‌های بیشتر، چنین جایگاهی در دل مردم ندارند. اگر نگاه‌مان به ورزش، درمان و سلامتی باشد، بی‌تردید موفق خواهیم شد و به درمان کامل دست خواهیم یافت. امیدوارم همه شما ورزش‌دوست باشید، ورزشکار باشید و خودتان را دوست داشته باشید.

ضبط صدا : مسافر رضا ل۵
تایپ: مسافر علی اکبر ل15، مسافر مهدی ل17، مسافر فرزاد ل۲
ویرایش: مسافر جواد ل۱۴
تنظیم و ارسال: مسافر علیرضا ل6

مسافران نمایندگی سهروردی اصفهان