گروه خانواده_ورزش یکی از ستون های اصلی رهایی است

موضوع: جهان بینی در ورزش

برای ما در کنگره ۶۰، رهایی از اعتیاد یک فرایند چندوجهی است که نیازمند ترمیم ساختارهای فکری و روانی است. ورزش یکی از ستون‌های اصلی این ترمیم است. اما صرف دویدن یا وزنه زدن کافی نیست؛ آنچه به این فعالیت‌ها معنا و پایداری می‌بخشد، «جهان‌بینی» ما نسبت به آن‌هاست. 

جهان‌بینی در ورزش یعنی: «چرا ورزش می‌کنم؟» و «ورزش چه تأثیری بر ذات من دارد؟». اگر جهان‌بینی ما صرفاً محدود به کسب مدال یا اندام زیبا باشد، با اولین سختی متوقف خواهیم شد. اما اگر آن را پلی به سوی تعادل و آرامش درونی ببینیم، انگیزه ما پایان‌ناپذیر خواهد بود.

۱. ورزش به مثابه تزکیه نفس و رسیدن به تعادل: جهان‌بینی درست در ورزش، ورزش را از یک فعالیت صرفاً جسمانی به یک تمرین تزکیه نفس تبدیل می‌کند. در مسیر کنگره ۶۰، ما یاد می‌گیریم که نفس اماره، خودخواه و نیازمند است. ورزش، به‌ویژه در کنار سختی‌ها و محدودیت‌هایی که اعمال می‌کند، فرصتی است تا بر نفس غلبه کنیم.

کنترل نیروهای درونی: وقتی مجبوریم در هوای سرد یا گرم تمرین کنیم، در واقع در حال مبارزه با تمایل نفس به سستی و راحت‌طلبی هستیم. این پیروزی کوچک روزانه، قدرت اراده ما را تقویت می‌کند.

رسیدن به تعادل: اعتیاد عدم تعادل است. ورزش، با ایجاد نظم در خواب، تغذیه و فعالیت بدنی، کمک می‌کند تا مولفه‌های جسم و روان به تعادل برسند. جهان‌بینی صحیح، ما را متوجه این تعادل حیاتی می‌کند.

۲. اهمیت نگاه مثبت و درونی به تمرینات

جهان‌بینی ما تعیین می‌کند که سختی‌های تمرین را چگونه تفسیر کنیم. یک ورزشکار با جهان‌بینی مادی، تمرینات سخت را نوعی شکنجه می‌بیند که برای رسیدن به نتیجه باید تحمل شود. اما ورزشکار کنگره‌ای، تمرینات سخت را فرآیند رشد می‌بیند.

تمرکز بر درون: به جای تمرکز بر نتایج بیرونی (رقبا، زمان ثبت شده)، نگاه ما به درون معطوف می‌شود. آیا امروز از دیروز بهتر بودم؟ آیا با انضباط بیشتری تمرین کردم؟ این تمرکز درونی، اتکای ما را به قضاوت دیگران کاهش داده و استقلال روانی‌مان را افزایش می‌دهد.

پذیرش شکست به عنوان بازخورد: جهان‌بینی مثبت، شکست‌ها را پایان راه نمی‌بیند، بلکه آن‌ها را داده‌هایی برای اصلاح مسیر می‌داند. این پذیرش، انعطاف‌پذیری روانی ما را تقویت می‌کند؛ مهارتی که مستقیماً به مبارزه با وسوسه اعتیاد کمک می‌کند.

۳. تأثیر جهان‌بینی صحیح بر ترک اعتیاد و سلامتی: جهان‌بینی ما پل ارتباطی بین سلامتی جسم و بهبودی روان است. اگر فردی در ورزش به نظم، تعهد و مسئولیت‌پذیری برسد، این صفات به طور خودکار به زندگی روزمره و مهم‌تر از آن، به فرآیند رهایی از اعتیاد سرایت می‌کند.

نظم و انضباط: همان‌طور که در ورزش، زمان تمرین باید رعایت شود، در درمان نیز رعایت پروتکل‌ها و جلسات الزامی است. جهان‌بینی ورزشی، این نظم را درونی می‌کند.

خودباوری و جایگزینی: اعتیاد با احساس بی‌ارزشی و خلاء همراه است. ورزش به ما ثابت می‌کند که می‌توانیم با تلاش خالصانه، دستاوردهایی ارزشمند خلق کنیم. این خودباوری جایگزین نیاز کاذب به مواد مخدر می‌شود.

جهان‌بینی در ورزش، دیدگاهی است که ورزش را نه فقط برای بدن، بلکه برای روح و روان تمرین می‌کند. برای اعضای کنگره ۶۰، جهان‌بینی صحیح یعنی درک این نکته که هر تلاشی که در مسیر ورزش انجام می‌دهیم، مستقیماً در تقویت پایه‌های بهبودی و رسیدن به تعادل حقیقی نقش دارد. 

این طرز فکر، انضباط را از یک اجبار بیرونی به یک الزام درونی تبدیل می‌کند و تضمین می‌کند که سلامتی جسم و روان به صورت همزمان و پایدار حفظ شود. ورزش، با هدایت جهان‌بینی سالم، به یکی از بزرگترین آموزگاران ما در مسیر انسان شدن تبدیل می‌شود.

منابع:
لایو جناب مهندس
سی‌دی ورزش

نویسنده، ویرایش و ارسال: همسفر یلدا رهجوی راهنما همسفر نسرین (لژیون یکم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی ابهر